به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه خود نوشت: در گزارش این اندیشکده (سی‌ان‌ای‌اس) آمده است: افزایش توانمندی‌های ایران، ایالات متحده را مجبور به بازنگری در معماری دفاعی‌اش در خاورمیانه می‌کند. به جای تکیه بر شمار اندکی از پایگاه‌های دائمی ‌و بزرگ در نزدیک ایران، ایالات متحده باید بر مجموعه‌ای از پایگاه‌های کوچک و پراکنده تمرکز کند.

پس از جنگ اول خلیج ‌فارس و با جنگ‌های اخیر بسیاری از پایگاه‌های آمریکا به پایگاه‌های دائمی‌تبدیل شده‌اند و شماری از مراکز عملیاتی نیز افزایش یافته‌اند.

همچنان که برتری هوایی ایالات متحده، به‌ویژه برای شیوه جنگی آمریکا ضروری شده، توانایی‌های دشمن نیز بر جلوگیری از تجمع نیروهای ایالات متحده قبل از درگیری تمرکز یافته است.

در گزارش دیپلماسی ایرانی در ادامه این تحلیل خاطرنشان شده است: گسترش موشک‌های بالستیک و کروز و همچنین هواپیماهای بدون سرنشین می‌تواند توانایی نظامی ایالات متحده برای عملیات از پایگاه‌های جلویی را مختل کند. ایران ممکن است در پی نابودی اهدافی مانند هواپیماها یا پدافندهای هوایی باشد که ایالات متحده به راحتی و به سرعت نمی‌تواند آنها را جایگزین کند.

ایران سخت‌افزار و توانایی اجرای حملات دقیق به اهداف نزدیک را دارد. سرمایه‌گذاری ایران در قابلیت‌های موشکی، نیروهای آمریکایی را با چالش مکان‌یابی و نابودی اهداف کوچک و پراکنده روبه‌رو می‌کند. به این ‌ترتیب، ایران با دارا بودن بزرگ‌ترین زرادخانه موشکی خاورمیانه می‌تواند به مهم‌ترین و بزرگ‌ترین پایگاه‌های ایالات متحده به راحتی آسیب بزند.

ایران همچنین می‌تواند با ابزارهای غیرمتعارف قابلیت‌های متعارف خود را تقویت کند. همانند استفاده از نیروهای نیابتی که می‌توانند دامنه فعالیت خود را گسترش داده و امکان انکار باورپذیری را ایجاد کنند. به این ‌ترتیب، نسبت دادن مستقیم حملات به ایران دشوار و پاسخ‌های احتمالی پیچیده می‌شود.

توانایی دفاع ایالات متحده نامحدود نیست. مثلا به اندازه کافی سامانه موشک‌های پاتریوت را در اختیار ندارد. ارسال شمار زیادی از آنها به خاورمیانه انباره این سامانه‌ها در مناطق هند، اقیانوس آرام و اروپا را کاهش می‌دهد. با این حال، حتی اگر ایالات متحده از سامانه‌های پدافند هوایی کافی برخوردار باشد، ایران بازهم شمار موشک‌های مورد نیاز برای دور زدن این سامانه‌ها را خواهد داشت.

در شرایط کنونی پایگاه‌های هوایی بزرگ برای پاسبانی از دارایی‌های ایالات متحده کافی به‌نظر نمی‌رسند و از سوی دیگر در برابر حملات موشکی ایران آسیب‌پذیرند. ایالات متحده باید ساختار پایه فعلی را کوچک کند و به مجموعه‌ای از پایگاه‌های توزیع شده کوچک‌تر در سرتاسر منطقه تبدیل کند، به‌طوری که آن پایگاه‌های کوچک میزبان چرخش واحدهای آمریکایی باشند. از آنجا که دسترسی به بندر بیش از پایگاه‌های دریایی برای ایالات متحده مهم است بنابراین آمریکا باید حضور دریایی را به پایگاه خود در بحرین محدود کند و همزمان دسترسی به بنادر کلیدی همانند دُغم (Duqm) در عمان و جبل‌علی در امارات را حفظ کند.