به گزارش مشرق، اقتصاد ایران به‌لحاظ ظرفیت‌های فعال‌نشده شاید بتوان گفت در صدر کشورهای جهان قرار دارد و بر همین اساس ادعا می‌شود که اقتصاد کشور ما حتی در شدیدترین تحریم‌ها اگر بتواند به خودش متکی باشد، نه‌تنها هیچ تحریمی کارساز نیست بلکه شاید بتواند تحریم‌کننده‌های خود را تحریم کند.
بیشتر بخوانید:
رئیس اتاق بازرگانی ایران: دولت و مجلس ساختار بودجه‌ریزی را اصلاح کنند
قوی شدن اقتصاد با تکیه بر توان داخلی مهمترین راهبرد اقتصاد ایران برای مقابله با تحریم‌ها و بی‌اثر کردن تحریم است که در این باب، فعال‌سازی ظرفیت‌های بالقوه اقتصاد حیاتی است. معدن یکی از بخش‌های اقتصادی کشور ماست که طی سالیان متمادی گذشته چندان مورد توجه دولت‌ها نبوده و بر همین اساس، چندان توسعه پیدا نکرده است. بسیاری از کارشناسان حوزه اقتصاد و معدن معتقدند که این بخش به‌تنهایی می‌تواند جور همه بخش‌های دیگر درآمدزای کشور حتی نفت را بکشد و اگر دولت زودتر از این به فکر معدن می‌افتاد، شاید امروز ما مشکلی به‌نام کاهش درآمدهای نفتی نداشتیم.
بخش معدن و صنایع معدنی پیشران اقتصاد است و با متحول‌شدن این بخش، سایر بخش‌های صنعتی و اقتصادی کشور نیز فعال خواهد شد. نکته قابل توجه تأثیر معدن بر صنعت است، با وجود این، کشوری که حدود ۶۸ نوع ماده معدنی، ۳۷ بیلیون تن ذخایر کشف‌شده و ۵۷ بیلیون تن ذخایر بالقوه میان ۱۵ قدرت معدنی جهان را دارد، اما فرآورده‌های معدنی تنها ۰.۶ درصد از تولید ناخالص داخلی آن را تشکیل می‌دهند، این آمار مبین آن است که این ظرفیت کم‌نظیر اقتصادی برای توسعه کشور به کار گرفته نشده است.
علاوه بر این ایران در منطقه‌ای واقع شده است که کشورهای اطراف آن مانند ترکیه، عربستان و کشورهای حوزه خلیج فارس باتوجه به آهنگ رشد و توسعه اقتصادی خود به منابع معدنی نیاز دارند و اما نکته اینجاست آنها از نظر ذخایر معدنی بسیار فقیر هستند، حتی این کشورها در صنایعی مانند فولاد سرمایه‌گذاری هم کرده‌اند اما مواد اولیه آنها وارداتی است و ایران می‌تواند منبع خوبی برای تأمین نیازهای این کشورها که به‌سرعت در حال افزایش است، محسوب شود.
طی چند ماه اخیر با انتشار سلسله گزارش‌ها و مصاحبه‌هایی تحت عنوان «معدن، گنج پنهان» با فعالان بخش معدن به گفت‌وگو پرداخته شده است تا دلایل بی‌مهری به بخش توانمند معدن را مورد ارزیابی قرار دهد. این بار خبرنگار اقتصادی با بهرام شکوری، نایب‌رئیس انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان سنگ آهن و رئیس کمیسیون معدن و صنایع معدنی اتاق بازرگانی ایران گفتگو کرد تا دیدگاه این فعال بخش معدن را در مورد موانع پیشِ‌روی توسعه معدن جویا شود.
مشروح این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:
* فرصت جمعیت ۶۰۰میلیونی همسایه‌ها و اقتصادهای تخریب‌شده از جنگ را از دست دادیم
بهرام شکوری در ابتدای این گفت‌وگو با تأکید بر اینکه برای توسعه کلان اقتصاد کشور باید نگاه‌ها به این حوزه تغییر کند، اظهار داشت: اگر ما به‌لحاظ بنیه اقتصادی قوی نباشیم هیچ کدام از اهداف محقق نخواهد شد. امروز تنها تولید و اقتصاد است که قربانی سیاست‌گذاری‌های اشتباه مسئولین شده است.
وی با اشاره به اینکه ایران در جایگاهی قرار دارد که ۶۰۰ میلیون نفر جمعیت در اطراف آن زندگی می‌کنند، گفت: این رقم ۸ درصد از جمعیت دنیا را تشکیل می‌دهد و از طرفی ۱۲ درصد از اقتصاد دنیا در اطراف ما قرار دارد. کشورهایی مانند یمن، سوریه، عراق و... در همسایگی ما قرار دارند که اکثراً درگیر جنگ بوده‌اند و بازسازی آنها فرصت بسیار خوبی برای ما به‌شمار می‌آید. اگر از این منظر نگاه کنید ما با پتانسیل بسیار بالایی روبه‌رو هستیم که باید از آن استفاده کنیم.
رئیس کمیسیون معدن و صنایع معدنی اتاق بازرگانی ایران در پاسخ به اینکه "در برخی از موارد دولت مناسبات سیاسی، امنیتی و نظامی خوبی را هم با تعدادی از کشورهای همسایه دارد اما از آن طرف در بخش اقتصادی نه‌تنها مناسباتی نداریم بلکه ظرفیت‌ها را به رقبای خود واگذار کرده‌ایم به‌نوعی ما با وجود زیرساخت‌های مناسب در این کشورها بستر را برای تقویت همکاری اقتصادی فراهم نکرده‌ایم دلیل این موضوع را چه مواردی می‌دانید؟"، گفت: تا زمانی که حاکمیت در یک‌سو حرکت نکند این مشکلات ایجاد خواهد شد. در بعضی از بازارها ما هزینه‌ها را داده‌ایم اما سود آن را افراد دیگر می‌برند. ریشه اصلی این مشکلات چیست؟ یک‌باره مسئولین می‌آیند برای سنگهای تزیینی بدون کار کارشناسی عوارض تعیین می‌کنند و یک‌مرتبه صادرکنندگان بازاری را که با مشقت به‌دست آورده بودند از دست می‌دهند و ترک‌ها جایگزین آنها می‌شوند، همین تصمیم‌های غیرکارشناسی بلای جان تولیدکننده و صادرکننده شده است.
*به‌راحتی داریم ظرفیت ۳میلیاردتنی سنگهای تزیینی را از دست می‌دهیم
وی اضافه کرد: دولت نمی‌تواند یک نسخه واحد برای تمام محصولات معدنی وضع کند. معدنکار می‌داند هر چقدر ارزش افزوده ایجاد کند به‌نفع کشور خواهد بود، اما باید بررسی کرد تا کجا در این مسیر حرکت کنیم! برخی از مواد معدنی مثل سنگ آهن حتماً باید اقدامات لازم برای افزایش ارزش افزوده آن انجام شود اما در سنگهای تزیینی میزان ذخیره این ماده معدنی در آینده این بخش به‌همراه کالای جانشین بسیار مهم است. در آینده فولاد جایگزینی ندارد اما در سنگهای تزیینی وضعیت فرق می‌کند کالاهای جایگزین در آینده تعریف شده است بر همین اساس معدنکار می‌تواند بخشی از تولید خود را خام و بخشی را فراوری کند.
شکوری گفت:در سنگهای تزیینی ۳ میلیارد تن ظرفیت قطعی در کشور وجود دارد که بیشترین تولید ما سالی ۱۵ میلیون تن بوده است و در زمان حاضر هم ۹ میلیون تن در این بخش تولید می‌شود. این رقم‌ها به‌معنای این است که کشور به‌مدت ۴۰۰ سال سنگ دارد، البته به‌خلاف ایران که از سنگ استفاده زیادی می‌کند، دنیا به‌سمت استفاده از شیشه، کامپوزیت و سنگهای مصنوعی حرکت می‌کند و همین امر نشان می‌دهد در ۴۰ یا ۵۰ سال آینده کسی خریدار این حجم از سنگهای ایران نخواهد بود.
نایب‌رئیس انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان سنگ آهن با بیان اینکه چرا ایتالیا با وجود داشتن جدیدترین تکنولوژی‌ها در فرآوری سنگهای تزیینی ۲۲ درصد از تولیدات خود را خام صادر می‌کند، تصریح کرد: کل صادرات خام سنگهای تزیینی و فرآوری‌شده کشور ۳۵۰ میلیون دلار یعنی ۷ درصد از تولیدات نیست. اما ترکیه ۷۴ درصد از محصول خود را خام صادر می‌کند و درآمد آنها ۳ میلیارد و ۲۰۰ میلیون دلار است که هدفگذاری ۵ میلیارد دلار هم در این کشور تعریف شده است. ناگفته نماند گردش مالی سنگهای تزیینی در دنیا حدد ۲۴ میلیارد دلار بود که امروز با ویروس کرونا به ۱۹ میلیارد دلار رسیده است.
*دولت براساس کدام استدلال یک‌شبه تصمیم به ممنوعیت صادرات کالایی می‌گیرد؟
این فعال بخش معدن تصریح کرد: بعضی اوقات سیاست‌گذاری‌های دولت مانع صادرات محصولات ما می‌شود و متأسفانه بازار را به رقبا واگذار می‌کنیم، البته در بعضی اوقات مشتریان علاقمند به کار کردن با ما نیستند، زیرا تحریم‌ها و محدودیت‌های بانکی امکان فعالیت را برای ما بسیار سخت کرده است، به‌عنوان نمونه مشتری خارجی می‌خواهد محصولی از ما خریداری کند در همین زمینه باید هر دو طرف بانک‌هایی را معرفی کنند تا به‌واسطه آنها مبادلات تجاری انجام شود، اما آیا این موضوع برای ما ممکن است؟ امروز تجار ریسک‌های متعددی را قبول می‌کنند تا بتوانند معاملات خود را انجام دهند و کالاهای مورد نیاز خود را خریداری و حتی صادر کنند.
شکوری تصریح کرد: در شرایط تحریم جابه‌جا کردن پول بسیار سخت است، امروز تمام ریسک‌ها را بخش خصوصی قبول کرده است اما باید حمایت‌هایی را از آنها انجام داد. ما مجبوریم در سطح بین‌المللی محصولات خود را ارزان‌تر بفروشیم تا مشتری برای آنها پیدا شود، حتی زحمت حمل‌ونقل محصولات هم به گردن ما است تا بتوانیم در سطح بین‌المللی فروش‌هایی را داشته باشیم. متأسفانه در مواقعی مناسبات سیاسی درست شده است اما با سیاست‌های غلط دولت بازارهای صادراتی از دست تولیدکنندگان می‌رود.
وی اضافه کرد: دولت براساس کدام استدلال یک‌شبه تصمیم به ممنوعیت صادرات کالایی را می‌گیرد؟! تجار در آن بازار کار کرده و مشتری خود را پیدا کرده‌اند، چطور می‌توان به همین راحتی گفت صادرات ممنوع است؟! در این شرایط تصمیم‌های غلط هزینه‌های سنگینی را به صادرکننده وارد می‌کند.
*دولت یارانه انرژی ارزان را حذف کند ولی همه شرایط تولید و تجارت ما را هم‌وزن دنیا کند
رئیس کمیسیون معدن و صنایع معدنی اتاق بازرگانی ایران با تأکید بر اینکه "ما مخالف هر گونه دخالت دولت در قیمت‌گذاری و عرضه و تقاضای محصولات معدنی هستیم"، گفت: سیاست‌گذاری باید عام و مطابق پنجره واحد باشد تا تمام فعالان اقتصادی بتوانند به‌راحتی کسب‌وکار خود را ایجاد کنند و ضمن فروش آسان صادرات را انجام دهند، در این شرایط دولت می‌تواند به‌عنوان یک راهبر با ابزار تعرفه در واردات مدیریت لازم را بر بازار اعمال کند نه اینکه با ابزارهای قیمت‌گذاری یا وضع تعرفه فضا را برای تولیدکنندگان سخت نماید.
خبرنگار پرسید: درست است تولیدکننده باید با مکانیزم بازار و عرضه و تقاضا اقدام به فروش محصولات خود کند اما یک مشکل وجود دارد، بخشی از تولید از یارانه انرژی استفاده می‌کنند اگر قرار است قیمت را بازار تعیین کند باید یارانه انرژی هم با قیمت آزاد محاسبه شود، در این خصوص باید اصلاحات لازم صورت گیرد. براساس محاسبات انجام‌شده گویا یارانه پنهان حدود هزار هزار میلیارد تومان است که عمده آن در حوزه انرژی صرف می‌شود، اگر تولید متقاضی قیمت‌گذاری بازار است باید در رابطه با یارانه‌های پرداختی جراحی لازم صورت گیرد.
شکوری پاسخ داد: ما فعالان اقتصادی معتقدیم دولت هر میزان یارانه پرداخت کرده است از ما بگیرد. ما می‌خواهیم در عرصه تجارت جهانی حضور داشته باشیم ما را با دنیا هم‌وزن کنید. در زمان حاضر می‌گویند سوخت ارزان است پس باید هزینه‌های حمل‌ونقل هم ارزان باشد، اما این‌گونه نیست. در دنیا سیستم حمل‌ونقل به‌سمت فن‌آوری نسل چهارم رفته است اما ما هنوز در نسل دوم فن‌آوری حمل‌ونقل قرار داریم، در نتیجه هزینه‌های حمل ما علی‌رغم گازوئیل ارزان گران‌تر است.
شکوری با یادآوری اینکه "بنادر ما مانند بنادر دنیا نیست"، اضافه کرد: در بنادر توسعه‌یافته کشتی‌های ۴۰۰هزارتنی و ۶۰۰هزارتنی پهلو می‌گیرند و به‌راحتی نقل و انتقال بار صورت می‌گیرد در این شرایط کرایه‌ها برای فعالان اقتصادی ۵ دلار تمام می‌شود اما در ایران کشتی‌های بیشتر از ۸۰هزارتنی پهلو نمی‌گیرند و هزینه بار برای ما ۲۵ دلار تمام می‌شود، باید بگویند این سوخت ارزان چه‌مزیتی برای تولیدکننده داشته است! تولیدکنندگان در برخی از بخش‌ها چندین برابر سوخت ارزان هزینه پرداخت می‌کنند. ما می‌گوییم اگر می‌خواهیم با دنیا رقابت کنیم باید هم‌وزن آنها باشیم، در دنیا نرخ بهره بانکی زیر نیم درصد است اما در ایران تولیدکننده باید وثیقه ملکی بدهد تا بتواند وامی را دریافت کند.
وی افزود: فرض کنید تمام دارایی یک تولیدکننده در بخش تولید هزینه شده است اما وقتی به بانک مراجعه می‌کند باید برای دریافت تسهیلات وثیقه ملکی بدهد، بانک می‌گوید "اینکه تو برند هستی یا کارخانه داری برای من مهم نیست باید وثیقه قابل قبولی را هم ارائه دهید"، در نهایت این موضوع سبب می‌شود تولیدکننده به‌جای اینکه سرمایه خود را صرف تولید کند مجبور به خرید ملک می‌شود آن هم ملکی که سریع به پول برسد تا به‌واسطه آن بتواند از تسهیلات بانکی استفاده کند، با این گونه اقدامات تولید را متوقف یا توسعه آن را کند می‌کنیم.
* یک شرکت معدنی که ۶۰درصد تولید ناخلص داخلی ایران گردش مالی دارد
این فعال بخش معدن با اشاره به تجربه خود در همکاری با شرکت سوئدی گلینکور در معدن مهدی آباد، گفت: گردش مالی شرکت گلینکور ۲۴۶ میلیارد دلار است این در حالی است که تولید ناخالص ما ۴۰۰ میلیارد دلار است به عبارتی ۶۰ درصد تولید ناخالص ما فقط گردش مالی این کمپانی است، این کمپانی یک برند صاحب نام است که با وجود آمدن آنها به ایران متأسفانه در شرایط تحریم امکان همکاری فراهم نشد و در نهایت قرار شد آنها سوپروایزر ما بشوند. این نکته را برای این گفتم که وقتی حرف از برند است دیگر صحبتی مطرح نمی شود اما بانک های ما این موضوع را توجه نداشته و فقط براساس قواعد خاص خود فعالیت می کنند. نمی گویند این شرکت با فلان برند مشغول فعالیت بوده پس اعتبار دارد و باید به آن تسهیلات دهیم.
*۸ سال پیش همه به طرح تبدیل چابهار به هاب صادرات محصولات معدنی خندیدند
وی در ادامه افزود: من ۸ سال پیش طرح تبدیل چابهار به عنوان هاب صادرات محصولات معدنی کشور را تعریف کردم. آن مقطع مزیت های چابهار را در قالب طرح اعلام کردم و گفتم این طرح قابل اجرا بوده و عایدی خوبی برای کشور خواهد داشت اما همه خندیدند و طرح جدی گرفته نشد. متأسفانه ما از این فرصت استفاده نکرده و امروز پاکستان منافع خوبی را کسب می کند. در آن مقطع اعلام کردم که از شمال غرب چین تا شانگهای ۳ هزار و ۳۰۰ کیلومتر فاصله است و از آنجا ۳ هزار کیلومتر تا پاکستان مسیر است و ما به راحتی می توانستیم در قالب ترانزیت نقش خوبی را ایفاء کنیم اما نکردیم و پاکستان ریل این راه زده و مسیر را راه اندازی کرده است.
وی با اعلام اینکه اگر این مسیر به دست ما زده شده بود می دانید چه منابعی عاید کشور می شد، تصریح کرد: سنگاپور چگونه سنگاپور شد از همین پتانسیل ترانزیت کالا استفاده کرد. ما می توانستیم از بندر چابهار در ترانزیت کالا استفاده کنیم. هندی ها از طریق دریا با اروپا مراودات تجاری دارند. ایران می توانست از طریق زمینی مسیر غرب و شرق را راه اندازی و کسب درآمد کند و ما می توانستیم ۳۵ درصد هزینه های حمل آنها را کاهش دهیم.
*فقط ۲.۵ درصد معادن کشور تا ۱۴۰۴ می تواند به اندازه ۶۰ درصد نفت درآمد ایجاد کند
خبرنگار پرسید: کشور ذخایر معدنی و زیر زمینی سرشاری دارد اما سیاست های کلان از سالهای قبل از انقلاب تا الان به حوزه معدن بی توجه بوده است و نفت را فقط در اولویت قرار داده اند. مشکل اساسی مسئولین کشور هستند که معدن را ندیدند یا یک خط از بیرون کشور عدم توجه به بخش معدن را رقم زده است. چرا برای توسعه بخش معدن اقداماتی انجام نشده این در حالی است که قبلاً وزارتخانه ای تحت عنوان وزارت معدن در کشور بوده است؟ ایراد کار کجاست، دلیل دیده نشدن معدن بیشتر غفلت بوده یا تعمدی در کار بوده است؟
شکوری پاسخ داد: منابع نفتی یک درآمد زیاد و سهل الوصول را برای دولت ها در قبل و بعد از انقلاب ایجاد کرده است که همین امر دلیل عدم توجه به سایر بخش ها و به ویژه معدن شد. طبیعی است وقتی یک درآمد آسان در اختیار کشور است تمرکزی به سرمایه گذاری در سایر بخش ها از جمله معدن نداشته باشند. البته فراماسونرها مشغول اداره دنیا هستند و شاید کارهایی می کنند ما در راستای اهداف آنها حرکت کنیم. البته تعدادی هم از سر عدم فهم کافی در مسیری حرکت می کنند که سمت و سوی منافع کشور نیست.
وی اضافه کرد: در برخی از موارد خود حاکمیت هم اجازه توسعه بخش معدن را نمی دهد. آقای رئیس جمهور اخیرا در نشستی گفتند معادن را از حبس خارج کنید. من در یک میزگرد تلویزیونی اعلام کردم سهم کل مساحت پروانه های اکتشافی و بهره برداری معادن در کشور ۵ درصد است که ۵۰ درصد از این سهم به خاطر سیاست گذاری ها تعطیل است یعنی فقط ۲.۵ درصد باقی می ماند. ما با سهم ۲.۵ درصدی برای ۱۴۰۴ هدفگذاری کرده ایم که ۷۰۰ میلیون تن ماده معدنی از جمله ۵۵ میلیون تن فولاد، ۱۰ تن طلا، ۸۰۰ هزار تن مس تولید کنیم. با این هدف گذاری ها من حساب کردم معدن و صنابع معدنی در ۱۴۰۴ می تواند ۶۰ درصد از درآمد نفتی را محقق کنند.
وی با بیان اینکه فرض کنیم از این ۲.۵ درصد معادن نیم درصد را از حبس خارج کنیم چه اتفاقی خواهد افتاد، گفت: سهم صنعت و معدن از آب کشور حدود ۲ درصد است. حال فرض کنید بخواهند اصلاً به صنعت و معدن اب ندهند چه اتفاقی خواهد افتاد ؟ طبیعی است که ۲ درصد صرفه جویی انجام شده است. اما نکته اینجاست سهم آب شرب و خانگی هم ۶ درصد است و ۹۲ درصد از سهم آب مصرفی در بخش کشاورزی است. در این بخش بیش از ۷۰ درصد منابع آبی که حدود ۶۰ میلیارد متر مکعب است هدر می رود.
رئیس کمیسیون معدن و صنایع معدنی اتاق بازرگانی ایران افزود: اگر بتوانیم در بخش کشاورزی ۱۰ درصد صرفه ایجاد کنیم عدد قابل توجهی خواهد بود. به عبارتی ما با صرف هزینه ۲۳ میلیارد دلاری می توانیم مانع هدر رفتن ۶۰ میلیارد دلار شویم.
*انقلاب معدنی با سهم ۲.۵ درصدی معادن محقق نمی شود، باید ۹۵ درصد مساحت کشور را از حبس خارج کنید
وی با بیان اینکه به معاونت امور معدنی وزارت صنعت گفتم اصلاً مشکل ما رفع حبس نیم درصد معادن کشور نیست، گفت: مشکل اساسی ما این است که ۱۶.۱ درصد مساحت کشور در اختیار سازمان انرژی اتمی قرار دارد. ما با سهم ۲.۵ درصدی وقتی می توانیم ۶۰ درصد از درآمد نفتی را محقق کنیم با ۱۶.۱ درصد چه می توانیم بکنیم!! البته ۱۱ درصد مساحت کشور هم در اختیار سازمان محیط زیست قرار دارد که اصلاً اجازه اکتشاف را در این مناطق نمی دهد. جالب اینجاست سازمان انرژی اتمی خودش معادن را در اختیار گرفته و با استخراج آن درآمد کسب می کند. مابقی مساحت کشور هم در اختیار منابع طبیعی قرار دارد.
به گفته شکوری، اگر در کشور می خواهیم انقلاب معدنی به راه بیندازیم انقلاب معدنی با ۲.۵ درصد سهم مساحت کشور محقق نخواهد شد بلکه باید ۹۵ درصد مساحت کشور را ازحبس خارج کنیم نه اینکه متمرکز به رفع حبس نیم درصد معادن کشور باشیم. اخیراً به سازمان انرژی اتمی گفته ایم ، نمی توانید به بهانه اینکه این منطقه پرتو زا است مانع فعالیت معادن شوید، باید یک سیستم بر عملکرد شما نظارت داشته باشد.
وی تصریح کرد: اولاً باید ثابت شود آیا در یک منطقه مواد پرتو زا وجود دارد یا خیر! دوماً درصورت وجود مواد پرتو زا باید مشخص شود حد اقتصادی این مواد چقدر است. در همین راستا قرار است با حضور نمایندگان نظام مهندسی معدن ، وزارت صنعت و زمین شناسی کمیته ای تشکیل و عملکرد این سازمان در ممانعت از فعالیت معدنی در بخش هایی از کشور مورد ارزیابی قرار گیرد. حتی قرار است در این کمیته چگونگی بهره برداری از معادنی که اورانیوم و مس دارند هم بررسی شود که آیا نخست سازمان انرژی اتمی بهره بردای را انجام دهد یا معادن نخست مس ها را برداشت و سپس سازمان ورود پیدا کند. علاوه بر این قرار است با سازمان محیط زیست هم تعاملاتی انجام شود تا معدن کاران ضمن رعایت محیط زیست روند بهره برداری خود را انجام دهند.
وی با بیان اینکه وقتی در کشور ۹۵ درصد مساحت در حبس است، یعنی ما از کل ذخایر معدنی بی اطلاع هستیم، اضافه کرد: نکته قابل تأمل اینجاست حتی ما از ذخایر سطحی هم در این ۹۵ درصد مساحت کشور بی اطلاع هستیم. معدن می تواند چندین برابر درآمد های نفتی برای کشور عایدی داشته باشد و نباید با درگیری های سازمانی مانع توسعه آن شد.
* در دنیا از پساب معدن هم نمی گذرند
شکوری با اشاره به اینکه در دنیا تمرکز زیادی بر تولید کالاها آنهم با صفر رساندن ضایعات شده است، اظهار داشت: در کشورهای توسعه یافته وقتی کارخانه مس زده می شود تمام مس موجود در خاک مورد بهره برداری قرار گرفته می شود و آن چیزی که از کارخانه می آید پساب و عاری از هر گونه ارزش اقتصادی است. نکته مهم اینجاست تازه از آن پساب ها هم استفاده می کنند. اما در ایران پساب های کارخانه ها سرشار از مواد معدنی است که خودش یک معدن است. ما باید به سمتی برویم که تولیدات خود را با کمترین ضایعات تولید کنیم.
وی با اعلام اینکه متأسفانه ما دانش کافی در استفاده حداکثری از ظرفیت معادن نداریم، گفت: فن آوری ما نسل دوم است در حالی که دنیا با نسل چهارم فعالیت می کند. البته در این بخش نباید نا امید شده و از ظرفیت شرکت های دانش بنیان و دانشگاه ها استفاده کنیم. صنایع باید برای رفع مشکلات خود به دانشگاه ها وصل شده و در قالب کارهای تحقیقاتی به حل مشکلات خود بپردازند. در برخی از مواقع خود تولیدکننده مشکلی در کار خود نمی بیند اما به کارگیری نیروی دانشگاهی ضعف آنها را شناسایی کرده و بستر لازم را برای تقویت بخش های تولیدی فراهم می کند.
*بومی سازی ۱۳۰۰ قطعه در یک واحد معدنی/شاول ۷۲۱ هزار دلاری را در تحریم به قیمت ۷۶ هزار دلار ساختیم
رئیس کمیسیون معدن و صنایع معدنی اتاق بازرگانی ایران تصریح کرد: بنده در واحد تولیدی خود از پتانسیل دانشگاه ها استفاده کرده و با آموزش آنها توانسته اند بخش زیادی از نیاز واردات خود را در حوزه ماشین آلات برطرف کنم. به عنوان نمونه من ۶ شاول برای فعالیت معدنی خود از آلمان به ارزش ۳ میلیون یورو خریداری کردم که امروز ارزش آن به ۵ میلیون یورو رسیده است. وزن این شاول ها ۲۶۰ تن است و به اندازه یک ساختمان سه طبقه هستند که هر بار ۴۵ تن بار را جابه جا می کنند. در این شاول ها اکر شابلون ها درست قرار نگرفته باشد امکان ساخت انها وجود ندارد ما در شرایط تحریم با تکیه بر دانش جوانان دانشگاهی توانستیم آن را بسازیم، قیمت اصلی این کالا حدود ۷۲۱ هزار دلار بود که با ۷۶ هزار دلار آن را ساختیم.
وی اضافه کرد: زمانی که مهندسان مشغول درست کردن این دستگاه بودند ایتالیایی ها به شرکت آمده و با دیدن روند کار گفتند محال است این دستگاه کار کند، اما دستگاه کار کرد و آنها نیز با مشاهده این موفقیت گفتند بیاید با برند ما تولید کنید ما این کالا را با قیمت ۵۰۰ هزار دلار به راحتی می فروشیم.علاوه بر این جعبه سیاه هایی که از ژاپن وارد می کردیم، به جای خرید تعمیر کردیم این جعبه سایه ها ۸۵ هزار دلار قیمت داشت که مهندسین ما با ۱۱ هزار دلار از همین لاله زار تعمیرش کردند. جالب تر اینجاست که ما تاکنون هزار و ۳۰۰ قطعه را در کشور ساخته ایم.
شکوری با تأکید بر اینکه وقتی در این واحد تولیدی کوچک می توانم این اقدامات را انجام دهم به طور حتم در سطح واحدهای بزرگ این موضوع امکان پذیر بوده و صرفه جویی ارزی بالایی را ایجاد خواهد کرد، گفت: اگر بتوانیم از نوآوریهای جدید استفاده کنیم به طور حتم وابستگی ارزی خود را کاهش خواهیم داد.
وی در پاسخ به اینکه باید حضور در بخش معدن را برای سرمایه گذاران جذاب کنیم، افزود: ما اتفاقاً جذابیتها را هم از بین می بریم. انقدر برای سرمایه مانع تراشی می کنیم که در نهایت خودش انصراف می دهد. بگذارید یک مثال بزنم در گرجستان یک ساختمان وجود دارد که هر کس برای ثبت شرکت یا سایر موارد ثبتی باید به آنجا مراجعه کند در این شرکت شما با اپراتور طرف هستید و او متناسب با درخواست شما مدارک را دریافت و درخواست شما را ثبت می کند. حدوداً ثبت یک شرکت در این ساختمان ۲۰ دقیقه بیشتر زمان نمی برد و تمام کارها به صورت سیستمی انجام می شود، در این شرایط طبیعی است دیگر امضاء های طلایی و رابطه ها وجود نداشته و شما بدون دغدغه فعالیت خود را به راحتی انجام می دهید. جالب اینجاست بعد از ثبت شرکت به صورت سیستمی به تمام بخش ها از جمله بانک ثبت شرکت اطلاع داده شده و روند فعالیت برای متقاضی با سرعت بیشتری انجام می شود. اما آیا چنین روالی در کشور ما هم وجود دارد؟ به جای جذب سرمایه گذار او را فراری می دهیم .
۱۳:۰۱ - ۱۳۹۹/۱۰/۰۹
