سرویس سیاست مشرق - «سعید حجاریان» از اعضای طیف افراطیون اصلاح طلب و از دستگیرشدگان فتنه ۸۸ در مصاحبه با روزنامه اعتماد– ۱ بهمن-  گفت: «ما اشتباه کردیم تن به نظارت استصوابی دادیم و از این به بعد نباید اشتباه‌مان را تکرار کنیم. اگر انتخابات نمایانگر اراده عمومی شهروندان است باید مساله نظارت استصوابی از یک طرف و شهروند درجه دوم و باقی سازوکارهای تبعیضی از طرف دیگر حل شود. صریح بگویم، نمی‌شود سرنوشت کشور را به تیغ استصواب سپرد».

حجاریان در این اظهارنظر، به صورت آشکار مغلطه کرده است. وی اینگونه القاء کرده است که گویی تمام انتخابات ها در ایران با نظارت استصوابی شورای نگهبان برگزار می شود.

این در حالی است که در انتخابات شورای شهر به هیچ عنوان خبری از نظارت استصوابی شورای نگهبان نیست. در انتخابات شورای شهر پنجم تهران، هر ۲۱ عضو شورا از لیست امید(فهرست انتخاباتی اصلاح طلبان) به شورا راه یافتند.

همین شورای شهری که بدون نظارت استصوابی روی کار آمد، پس از آنکه نام زنان اصلاح طلب- را به صورت دکوری و نمایشی- در فهرست کاندیداهای شهرداری تهران درج کرد، در نهایت بدون توجه به جوانگرایی و شایسته سالاری، با ۲۱ رأی و بدون حتی یک رأی منفی، «محمد علی نجفی» را به عنوان شهردار تهران انتخاب کرد.

در همان مقطع نهادهای امنیتی (و از جمله وزارت اطلاعات دولت آقای روحانی) با توجه به حواشی خانوادگی و شخصیِ نجفی، به درستی و دلسوزانه نسبت به این انتخاب اشتباه تذکر داده و تاکید کردند که این انتخاب به صلاح نیست.  ولی شورای شهر به تذکر دقیق نهادهای امنیتی بی توجهی کرد و نجفی را با ۲۱ رأی انتخاب کرد.

نتیجه چه شد؛ جنایتی که به اذعان خودِ اصلاح طلبان مصداق انحطاط اخلاقی این طیف بود. در همین رابطه «عبدالله مؤمنی» فعال سیاسی اصلاح طلب با اشاره به بی اخلاقی اصلاح طلبان در ماجرای نجفی نوشته بود: «امروز کالبد بی روح و خسته جریان اصلاحات بیش از همیشه در معرض سؤال است و این موضوع نشان دهنده این است که جریان اصلاحات بیش از کاهش و زوال سرمایه سیاسی‌اش و کاسته شدن از حضور موثرش در جامعه، با سقوط و زوال و انحطاط اخلاقی نیز مواجه شده است».

«عباس عبدی» فعال سیاسی اصلاح طلب- تیر ۹۸- در مصاحبه با روزنامه شرق گفت: «انتخابِ آقای نجفی به‌عنوان شهردار تهران ناشی از یک نوع کج‌فهمی یا بدفهمی در تطبیق عمل سیاسی و راهبرد سیاسی بود…در این انتخابات گفتند چون ما رأی گرفته‌ایم، هرکسی را می‌خواهیم باید بیاوریم، حتی چشم باز نکردند تا نقاط ضعف و کاستی‌های آن را ارزیابی کنند و چشم‌بسته ۲۱ رأی دادند و حاضر نشدند مسائلِ موجود را بررسی کنند تا مبادا متهم به ضعف و ناکارکردی شوند».

«محمدعلی نجفی» که در اقدامی جنایتکارانه همسر دوم خود- که ۳۰ سال از او جوانتر بود- را با سلاح غیرمجاز به قتل رساند، از جمله اصلاح طلبانی بود که در سالهای گذشته از گزینه های اصلی این طیف برای کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری بود.

ماجرای نجفی، یکی از نتایج فقدان نظارت استصوابی شورای نگهبان بود. اما مصادیق دیگری نیز وجود دارد.

در ابتدای فعالیت شورای شهر اول تهران(که به شورای شهر اصلاح طلبان مشهور بود) - و بدون نظارت استصوابی شورای نگهبان انتخاب شده بود- این شورا در اقدامی نمایشی با انتشار اعلامیه‌ای از مردم خواست تا کسانی را که برای شهرداری تهران توانایی دارند، معرفی کنند. حاصل این فراخوان اعلام نام ۷۴ نفر بود؛ اما نکته قابل توجه اینجاست که اعضای شورای شهر اول در نهایت پس از چند هفته کش‌وقوس با توهین به مردم، به پیشنهاد عبدالله نوری (رئیس شورا) و سعید حجاریان(نایب‌رئیس شورا) مرتضی الویری- که اصلاً نام وی در میان اسامی منتخب وجود نداشت-  را به‌عنوان شهردار تهران انتخاب کرد.

این شورای شهر که سعید حجاریان نیز نائب رئیس آن بود، به صورت مرتب درگیر حواشی بود و همین مسئله موجب شد که جلسات شورا به دفعات از رسمیت افتاد.

جنگ قدرت میان احزاب اصلاح طلب در شورای شهر اول تهران و بی توجهی به مشکلات و مطالبات مردم و درگیری های شورا با شهردار تهران- که خود اعضای شورای شهر، او را انتخاب کرده بودند- در نهایت موجب شد تا شورای شهر اول تهران توسط دولت اصلاحات منحل شود.

در ۲۰ بهمن ۸۱، هیات حل اختلاف مرکزی (شامل ابطحی، معاون پارلمانی رییس جمهور، اشرف بروجردی، معاون وزارت کشور، دو نماینده از قوه قضاییه و سه نماینده از مجلس) جلسه ای ۷ ساعته با حضور اعضای شورا و شهردار تشکیل داد تا پیش از حکم به انحلال، همه راه های دیگر بررسی شود. در نهایت با تصمیم این هیات، هیات رئیسه استعفاء داد و هیات رئیسه جدید شورا به ریاست عباس دوزدوزانی انتخاب شد.

دوزدوزانی در اولین مصاحبه خود بعد از انتخاب به عنوان رییس شورا، به شدت از عملکرد آن انتقاد کرد و کارنامه شورای شهر اول را "گندیده، کثیف، نحس و نجس" خواند.

محمدعلی ابطحی- ۲۰ اسفند ۸۱- گفت: «علیرغم رای منفی نمایندگان دولت برای انحلال شورای شهر تهران، انحلال این شورا با اکثریت آرا به تصویب رسید».

حالا سعید حجاریان که حتی توانایی اداره یک شورای شهر - که همه اعضای آن هم عقیده وی بودند- را نداشت، در زنگ حساب «دولتِ اصلاح طلبان» برای سرپوش گذاشتن بر قصور و تقصیرها، به نظارت استصوابی شورای نگهبان حمله کرده است.

افراطیون اصلاح طلب، نه جنبه شکست در انتخابات را دارند و نه ظرفیت پیروزی در انتخابات.

اگر در انتخابات شکست بخورند، یا مثل فتنه ۸۸ علیه جمهوریت شورش کرده و رأی مردم را لگدمال می کنند، یا مثل انتخابات مجلس یازدهم، شکست مفتضحانه خود را به گردن شورای نگهبان می اندازند، اگر هم در انتخابات پیروز شوند، یا با دروغ «اختیارات محدود»، از رسیدگی به مطالبات و مشکلات مردم شانه خالی می کنند یا به دلیل جنگ قدرت، باعث منحل شدن آن نهاد می شوند.

بی مسئولیتی، بی برنامه بودن، گردن کشی مقابل قانون و شورش علیه جمهوریت، فصل مشترک افراطیون اصلاح طلب است. سعید حجاریان در سال ۹۶ تاکید کرده بود که روحانی با «دسته کلید» آمده و به همین جهت مردم را به رأی دادن به وی تشویق کرد.

حالا حجاریان بجای اینکه در زنگ حساب به مردم پاسخگو باشد، با بی مسئولیتی و فرافکنی، افکارعمومی را به سخره گرفته است.