سرویس سیاست مشرق - روز اول تیرماه با پایان شمارش آرای ششمین دوره انتخابات شورای شهر تهران، اسامی ۲۱ نفر از نمایندگان مردم تهران اعلام شد. بر همین اساس لیست شورای ائتلاف جبهه نیروهای انقلاب اسلامی به شورای شهر ششم تهران یافت.

نکته قابل تأمل اینجاست که اعضای «لیست جمهور» - لیست امید سابق- علیرغم حمایت ویژه خاتمی و پشتیبانی گسترده احزاب و رسانه های اصلاح طلب، ۲۱ بر صفر در انتخابات شورای شهر تهران باخت.

نکته دیگر اینکه، سرلیست شورای ائتلاف در انتخابات شورای شهر ششم تهران، قریب به ۴۹۰ هزار رأی کسب کرد. اما بیشترین رأی اعضای لیست جمهور در این انتخابات، تنها حدود ۳۶ هزار رأی بود.

اصلاح طلبان در انتخابات ششمین دوره شورای شهر در حوزه انتخابیه تهران، ۲۱ بر هیچ باختند، این در حالی است که در این انتخابات هیچ خبری از نظارت استصوابی شورای نگهبان هم نبود.

بنابر اظهارات مقامات مسئول در انتخابات شورای شهر تهران، حدود ۹۰ درصد داوطلبان انتخابات در این حوزه تایید صلاحیت شدند. نکته قابل توجه اینجاست که صلاحیت افرادی که در هیات های اجرایی و نظارت مورد تایید قرار نگرفته و اعتراض خود را اعلام کرده بودند، مجددا بررسی شد.

در بررسی های صورت گرفته در هیات نظارت کسانی که پرونده محکومیت قضایی از قبیل ضرب و شتم با چاقو یا شرب خمر، حمل مواد مخدر یا مشروبات الکلی و رعایت نکردن شئونات اسلامی دارند، رد صلاحیت شدند. علاوه بر این، خانواده نامزدهای شورا در روند بررسی تایید یا رد صلاحیت افراد تاثیری نداشته و ملاک بررسی، شخص نامزد بوده است.

طیف افراطیون اصلاح طلب از جمله سعید حجاریان و مصطفی تاجزاده، به دفعات مدعی شده اند که جریان اصلاح طلب در میان افکارعمومی از محبوبیت بسیار بالایی برخوردار است و ملاک در این طیف، رعایت شایسته سالاری و کارآمدی است، اما این نظارت استصوابی شورای نگهبان است که میان اصلاحات و مردم فاصله گذاشته  و در انتخاب افراد شایسته ممانعت ایجاد می کند.

اما انتخابات شورای شهر ششم، یکبار دیگر عیار اینگونه ادعاها را مشخص کرد و نشان داد که نه تنها اصلاح طلبان تندرو هیچ نسبتی با شایسته سالاری و کارآمدی ندارند، بلکه اصل جریان اصلاح طلب به جهت کارنامه بسیار ضعیف، توسط مردم مردود شده است.

مردم در انتخابات ششمین دوره شورای شهر تهران، اصلاح طلبان را اخراج کردند. این تصمیم به این دلیل بود که این طیف به هیچ عنوان به مطالبات مردم رسیدگی نکرده و صرفا مشغول امور حزبی و سیاسی بود، به گونه ای که کارشناسان عنوان «شورای اسم و فامیل» را برای شورای شهر اصلاح طلب پنجم تهران انتخاب کردند.

شورای شهر اصلاح طلب پنجم تهران نتیجه «تَکرار می کنم» سران اصلاحات و سلبریتی ها و ماحصل توسعه و پیشرفت به سبک اصلاح طلبان بود.

شورای شهر اصلاح طلب تهران از سال ۹۶ تاکنون ۳ شهردار برای پایتخت انتخاب کرد. اولین شهردار منتخب این شورا، «محمدعلی نجفی» بود.

در آن مقطع نهادهای امنیتی (و از جمله وزارت اطلاعات دولت روحانی) با توجه به حواشی خانوادگی و شخصیِ نجفی، به درستی و دلسوزانه نسبت به این انتخاب اشتباه تذکر داده و تاکید کردند که این انتخاب به صلاح نیست.  ولی شورای شهر به تذکر دقیق نهادهای امنیتی بی توجهی کرد و نجفی را با ۲۱ رأی انتخاب کرد.

نتیجه چه شد؛ جنایتی که به اذعان خودِ اصلاح طلبان مصداق انحطاط اخلاقی این طیف بود. در همین رابطه «عبدالله مؤمنی» فعال سیاسی اصلاح طلب با اشاره به بی اخلاقی اصلاح طلبان در ماجرای نجفی نوشته بود: «امروز کالبد بی روح و خسته جریان اصلاحات بیش از همیشه در معرض سؤال است و این موضوع نشان دهنده این است که جریان اصلاحات بیش از کاهش و زوال سرمایه سیاسی‌اش و کاسته شدن از حضور موثرش در جامعه، با سقوط و زوال و انحطاط اخلاقی نیز مواجه شده است».

اگر ادعای اصلاح طلبان درباره نسبت نظارت استصوابی شورای نگهبان و شایسته سالاری صحیح بود، الان باید شورای شهر پنجم تهران به عنوان نماد شایسته سالاری و کارآمدی در میان افکارعمومی شناخته می شد و در انتخابات اخیر شورای شهر هم باید لیست منتسب به این طیف با آرای بسیار بالا انتخاب می شد، اما چنین اتفاقی رخ نداد.

شورای شهر اصلاح طلب تهران در این دوره سه شهردار عوض کرد! یکی «محمد علی نجفی» بود که با سوءمدیریت کنار رفت و چندی بعد همسر دوم خود را با سلاح غیرمجاز به قتل رساند. دیگری «محمد علی افشانی» بود که باز هم به دلیل سوءمدیریت و اجرای قانون بازنشستگی کنار رفت. شهردار سوم نیز «پیروز حناچی» است که به هیچ عنوان نتوانسته کارنامه قابل قبولی ارائه کند.

در زمستان سال گذشته «زهرا نژادبهرام» عضو شورای شهر اصلاح طلب تهران در اظهارنظری تأمل برانگیز با اشاره به امکان «ثبت آرزوهای تهرانی‌ها» در سایت تهرانِ من گفت: «آرزویی که در فضای مجازی و در سایت تهران من بیشترین درخواست یا لایک را داشته باشد مدیریت شهری به دنبال تحقق آن می‌رود و از شهروندان خواستاریم که در انجام این کمپین مشارکت داشته باشند».

این اقدام شورای شهر اصلاح طلب تهران، با اعتراض افکارعمومی مواجه شد. حرف مردم این بود که چرا شورای شهر تازه بعد از سه سال و نیم از آغاز به کار خود، تازه به یاد آرزوهای مردم تهران افتاده است!؟

از سوی دیگر مشکلات و مسائل شهروندان تهرانی از جمله ترافیک، آلودگی هوا، کمبود اتوبوس در ناوگان حمل و نقل شهری، لزوم توسعه ناوگان مترو، نوسازی بافت فرسوده، نوسازی معابر و...آشکار و عیان است و این مسئله نیازی به ثبت آن در قالب آرزوهای مردم تهران ندارد.

سخن مردم این بود که اعضای شورای شهر اصلاح طلب تهران بجای طرح های غیرکارشناسی و از جمله «فراخوان ثبت آرزوهای مردم در سایت»، می توانند با حضور میدانی در نقاط مختلف شهر، از نزدیک خواسته ها و مطالبات مردم را بررسی کرده و با مشکلات شهروندان تهرانی آشنا شوند.

اما شورای شهر اصلاح طلب تهران بجای اجرای موارد مذکور، با مدیریت شعاری در پی سیاسی بازی و سیاسی کاری بود. مردم شهر تهران کارنامه شورای شهر و شهرداری اصلاح طلب تهران را با کارنامه قالیباف در شهرداری مقایسه کرده و در نهایت در انتخابات اخیر شورای شهر، با اخراج شورای شهر اصلاح طلب تهران، به مدیرت جهادی رأی دادند.

براساس گزارش های رسمی، حدود نیمی از بزرگراه های تهران از جمله اتوبان(شمال به جنوب)  امام علی(ع) و اتوبان شهید زین الدین و... که همگی در مجموع معادل ۲۳۱ کیلومتر بوده در دوره شهرداری قالیباف احداث شد. در دوره قالیباف، بالغ بر ۲۴ کیلومتر تونل در تهران ساخته شد.

ساخت بالغ بر هزار بوستان، ایجاد سامانه خدمات دهی به معلولان و جانبازان،   ۳۸ هزار هکتار جنگل‌کاری در قالب کمربند سبز پیرامون تهران، تخفیف ۱۰۰ درصدی در نوسازی و ترمیم بافت فرسوده در تهران، افزایش ۸۰ درصدی ایستگاه های آتش نشانی، تجهیز ۳۵۴ محله تهران به خانه سلامت، شتاب ۵ برابری خدمات در جنوب شهر نسبت به شمال شهر، خرید و نوسازی بالغ بر ۳ هزار اتوبوس، افزایش بالغ بر هزارتایی تعداد واگن ها در مترو، افزایش ۴ برابری خطوط مترو پایتخت و...تنها بخشی از مصادیق مدیریت جهادی قالیباف در شهرداری تهران است.  

نتایج انتخابات شورای شهر ششم تهران، یکبار دیگر ثابت کرد که حمله به شورای نگهبان و نظارت استصوابی صرفا یک پوشش برای اصلاح طلبان است. پوششی برای دیده نشدن ناکارآمدی و پوششی برای دیده نشدن عدم محبوبیت در میان افکارعمومی.