جلیلی در بغداد
پیمان ان‌پی‌تی حق غنی سازی برای کشورهای امضا کننده آن را محفوظ می‌دارد و اگر مذاکرات بغداد در ادامه رویکرد اعلامی در پایان استانبول برگزار می‌شد طرف غربی مجبور به رسمیت شناختن حق غنی سازی 20 درصد ایران برای مصارف تحقیقاتی و پزشکی راکتور تهران می‌شد.
در این میان نکته‌ای که حائز اهمیت است این است که غرب در مذاکرات بغداد به رویکرد توافقی ان‌پی‌تی اشاره‌ای نکرد و تمرکز خود را بر غنی‌سازی 20 درصد در ایران قرار داد موضوعی که به راحتی توانست فرصت دو روزه مذاکرات بغداد را به خود اختصاص دهد.
اسرائیل از نپرداخته شدن به موضوع ان‌پی‌تی سود می‌برد
واضح است رژیم صهیونیستی که تاثیر زیادی بر رویکرد آمریکا در مواجهه با ایران داشته و دارد؛ از تاکید آمریکا و طرف غرب برای پرداخته شدن به غنی سازی 20 درصد می‌توان اینگونه برداشت کرد که اسرائیل توانسته تاثیر خود بر مذاکرات بغداد را تا حدی زیادی نشان دهد.
اسرائیل به خوبی می‌داند اگر ان‌پی‌تی اساس مذاکرات درباره غنی‌سازی ایران باشد بازنده اصلی خواهد بود چرا که ایران از امضاءکنندگان این پیمان است و تل آویوی که وجود کلاهک‌های هسته‌ای در زرادخانه اتمی آن توسط خود رسانه‌های این رژیم اعلام شده مرکز توجه بین‌المللی قرار خواهد گرفت؛ ایران نیز اعلام خواهد کرد که اسرائیل نیز باید در خصوص برنامه هسته‌ای خود به مانند ایران شفاف سازی کرده و به خواسته جامعه بین‌الملل برای امضای ان‌پی‌تی و عمل به تعهدات آن تن دهد.
زرادخانه دیمونا در اسرائیل
به همین دلیل آمریکا و غرب در مذاکرات بغداد سعی کردند موضوع گفت‌وگوها را از چارچوب ان‌پی‌تی به سوی غنی سازی 20 درصد سوق دهند و این گمانه زنی وجود دارد که در مذاکرات پیش رو که قرار است اواخر خردادماه در مسکو برگزار شود، باز هم همین روند ادامه پیدا کنند اما طرف غربی باید متوجه باشد که ایران از ادامه مذاکرات استقبال می‌کند اما این کشورهای غربی هستند که از طولانی شدن مذاکرات و بی نتیجه بودن آن ضرر واقعی را متحمل خواهند شد.
