به گزارش مشرق تقی دژکام در صفحه اینستاگرامی خود نوشت: زهیر و شمر هر دو، هم در کربلا بودند و هم در صفین. در جنگ صفین، زهیر در کنار معاویه بود و شمر در کنار امیرالمؤمنین. زهیر در هر دو میدان صفین و کربلا بنا بر فطرت عمل کرد و شمر در هر دو، بنا بر طبیعت.

زهیر در صفین به امر فطرتش رفته بود؛ چون می‌‏خواست به‌‏خاطر مظلوم با ظالم بجنگد، اما ظالم را اشتباه گرفته بود. شمر هم در هر دو میدان به‏ دنبال قدرت بود. او هم اشتباه کرده بود و خیال می‏‌کرد که در کنار علی «علیه‌السلام» به قدرت دست پیدا می‏‌کند. هر دو در میدان کربلا اشتباهشان را اصلاح کردند.

آنچه اساسی است این است که انسان همۀ زینت‏‌های دنیا را فدای فطرت کند. امنیت بزرگ‏ترین زینت این حیات است. انسان باید نا امنی در کنار خدا را بر امنیت در مقابل خدا ترجیح دهد. ‏

شمر در عصر تاسوعا صدا زد: «أَیْنَ بَنُو أُخْتِنا» (خواهرزاده‌های ما کجایند)؟ حضرت عباس «علیه‌السلام» جواب نداد. امام حسین «علیه‌السلام» به برادرش عباس فرمود: «أَجیبُوهُ وَ إِنْ کَانَ فَاسِقاً» (پاسخش را بده، اگرچه فاسق است)؛ یعنی با اینکه می‏‌دانید فاسق است و نمی‏‌خواهید جوابش را بدهید، ولی باید جوابش را بدهید.

حضرت عباس «علیه‌السلام» ناچار گفت: چه می‏‌گویی؟ شمر گفت: من برای تو و برادرهایت امان آورده‏‌ام. حضرت عباس «علیه‌السلام» امان ‏‌نامه او را رد کرد. او امنیت در کنار شمر، عبیدالله و یزید را نخواست و نا امنی در کنار ذُریۀ پیامبر «صلی‌الله علیه» را برگزید. در واقع می‏‌گوید: راحتی‏، آزادی‏، امنیت‏، شهرت، قدرت، عزّت، همه فدای تو!

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.