به گزارش مشرق، «اریک شوالیه»، سفیر پیشین فرانسه در دمشق تعریف می‌کند که شیشه شامپانی را به جا گذاشت تا سفیری از آن بنوشد که به زعم وی، پس از سرنگونی نظام سوریه جانشین وی خواهد شد.
این موضوع به سال ۲۰۱۲ باز می‌گردد، در آن زمان کشورهای اروپایی یکی پس از دیگری از پایتخت سوریه خارج می شدند؛ با هدف اینکه این اقدام انزوای سیاسی و دیپلماتیک دمشق را درپی داشته باشد و پس از آن منتظر سقوطش به دست تروریسم وهابی تکفیری بمانند.
سوریه تغییر کرد اما این تغییر، تغییری بود که جنگ (با ویرانی زیرساخت‌ها) ایجاد کرد. با این حال ساختار و اصول این کشور دستخوش تغییر نشد و به آن پایبند ماند. معادلات میدانی (به نفع ارتش سوریه) و صحنه باشکوه انتخابات ریاست‌جمهوری پروژه خصمانه ضد سوری را ناکام گذاشت. غرب دریافت، هیچ جایگزینی برای اسد، جز اسد وجود ندارد.
به نظر می‌رسد، برخی از اعضای اتحادیه اروپا واقعیت های میدانی و انتخابات ریاست جمهوری سوریه را در محاسبات خود وارد کرده‌اند.
«سلیم خراط» تحلیلگر سیاسی سوری می‌گوید: در حقیقت، کسانی که می‌گویند کشورهای اروپایی در برهه‌ای سوریه را ترک کردند، اشتباه می‌کنند. نمایندگان این کشورها حضور و ارتباط و تماس مستقیم داشتند، اما ارتباط آنها با عاملان این بحران و ایجاد کنندگان آن بود. آنها برای این کار بزرگ‌ترین و طولانی‌ترین سناریوها را تدارک دیده بودند. سناریوهایی که بر راهبردی مشخص کار می‌کرد و آن عبارت بود از براندازی نظام سوریه به هر وسیله ممکن که باشد.
در ادامه این گزارش گفته می‌شود که در پس پرده چیزهای بسیار و مهمی اتفاق افتاد. از جمله اینکه از داخل اتحادیه اروپا دومینوی بازگشت رقم خورد. ما عقل گرایی سیاست غرب را می‌بینیم. بعد از سال‌ها قطعی روابط با سوریه، دیپلمات‌هایی از یونان و مجارستان و قبرس به دمشق رسیدند و به زودی دیپلمات‌های صربستان با کیف‌های دیپلماتیک خود از راه می‌رسند و پرچم کشورهایشان را روی ساختمان سفارت‌خانه‌های خود در کنار پرچم اتحادیه اروپا نصب می‌کنن. در سایه پیش بینی‌ها مبنی بر اینکه کشورهای دیگر نیز همین گام را بر می دارند. به ویژه آنکه امروز سوریه در حال بهبود اوضاع سیاسی و اقتصادی است.
«عبدالکریم عجیب» استاد حقوق بین الملل می گوید: منافع اروپا در این است که جای پایی در جمهوری عربی سوریه داشته باشند. نیاز نیست از موقعیت سوریه چه از نظر راهبردی یا جغرافیایی یا موارد مشابه دیگر صحبت کنم، چون همه از آن مطلع هستند. اینجا یعنی سوریه همان نقطه مهم در جهان است. همه به سوریه باز خواهند گشت و غیر ممکن است، کشوری در دنیا باشد و سفارت‌خانه‌های اعضای اتحادیه اروپا آنجا نباشد چه برسد، به سوریه و یا دمشق.
نکته قابل توجه این بود که طرف سوری بازگشایی سفارت‌خانه‌های اروپایی را یک رویداد غیر معمول تلقی نکرد.
«سامر الدبس» نماینده پارلمان سوریه نیز در این خصوص می‌گوید: به نظر من، انعطاف‌پذیری برخی کشورها مانند قبرس و یونان که سفارت خود را بازگشایی می‌کنند و دیگر کشورها برای بازگشایی سفارت به دنبال به دست آوردن دل سوریها هستند. این خط مشی اروپا و آمریکاست، آنها با کشورهایی شروع می‌کنند. البته، ما هیچ کس را دست کم نمی‌گیریم، اما آنها از کشورهای کوچک‌تر شروع می‌کنند تا افکار عمومی خود را آماده کرده و بعد از آن، با کشورهای بزرگ جلو می‌آیند.
تغییر یک اصل اثبات شده در سیاست است و تامین و حفظ منافع نیز یک اصل اثبات شده دیگر به شمار می‌رود. برخی که در میان امواج بلند دریای سیاست تغییر غرق می‌شوند با سر سختی بیهوده، منافع و اهداف خود را از دست می‌دهند. شرایط و اوضاع در سوریه نسبت به آنچه سال‌ها پیش از نظر نظامی و سیاسی بود، بسیار تغییر کرده است، شرایطی که اروپایی‌ها را وادار به تسلیم در برابر خواست و اراده سوریه کرد.
