به گزارش مشرق، روز دوشنبه ۱۱ اکتبر ۲۰۲۱ (۱۹مهر۱۴۰۰) هنگامی که محمد اشتیه، نخست وزیر دولت خود خوانده ابومازن در کرانه باختری در اتومبیل کاری‌ خود به همراه کاروانی از کابینه تشکیلات خودگردان در حال حرکت به سمت منطقه جنین بودند، توسط جیپ نظامی ارتش رژیم صهیونیستی متوقف شد و سربازان ارتش اسرائیل اجازه ورود وی به شهر جنین را ندادند.

سؤال اینجا است که رئیس دولت حکومت خودگردان وقتی اجازه ورود به شهرهای فلسطینی را ندارد اختیار مناطق فلسطینی نشین با چه کسی است؟

بیشتر بخوانید:

قول جدید «محمود عباس» به فرستاده آمریکا

در پی این حادثه غسان علیان فرمانده ارتش رژیم اسرائیل در کرانه باختری با انتقاد از اقدام «محمد اشتیه» از وی خواست با احترام به توافقات موجود بین حکومت خودگردان و اسرائیل، با الگوگیری از دیگر مقامات حکومت خودگردان در کرانه باختری، برای هرگونه نقل و انتقال در این منطقه ضمن هماهنگی با این رژیم از آنها مجوز عبور و مرور دریافت کند.

همکاری امنیتی، ریشه تمام مشکلات

پاسخ سؤالی که در بالا مطرح شد در یک جمله قابل ارائه است: «همکاری امنیتی برآمده از توافقنامه اسلو ریشه تمام مشکلات است.» اما چگونه این همکاری امنیتی موقعیت فلسطینیان را به این نقطه تنزل داده است؟

به منظور اداره منظم کرانه باختری، رژیم صهیونیستی ساختاری را تحت عنوان «کوگت» به وجود آورده است که تمام امور اداری و اجتماعی کرانه باختری توسط این ساختار اداره می شود. اداره گذرگاه‌های بین کرانه باختری و سرزمین اشغالی ۱۹۴۸، صدور هرگونه مجوز و نظارت بر هرآنچه به کرانه باختری وارد می‌شود از وظایف این ساختار است. این ساختار زیر نظر هماهنگ کننده امنیتی مشغول به کار است.

براساس توافقنامه همکاری امنیتی بین حکومت خودگردان و رژیم صهیونیستی، اداره امور کرانه باختری بر عهده هماهنگ کننده امنیتی ارتش رژیم صهیونیستی است. هماهنگ کننده امنیتی ارتش رژیم صهیونیستی یکی از اعضای بلند پایه ستاد مشترک ارتش این رژیم است. او بر خلاف سایر فرماندهی‌های ارتش از فرماندهان ارتش دستور نمی‌گیرد و تمام مأموریت های خود را از وزیر جنگ رژیم صهیونیستی دریافت می‌کند. مقر وی در ساختمان وزارت جنگ ، موسوم به «کریات» است. در واحد هماهنگی امنیتی که زیر نظر هماهنگ کننده امنیتی کار می‌کنند تیمی حرفه‌ای مشغول به کار است که همگی زبان عربی را به خوبی می‌دانند و از طریق شبکه‌های اجتماعی مشغول تبلیغ برای بهبود چهره رژیم صهیونیستی نزد فلسطینیان هستند.

هماهنگ کننده امنیتی، درحقیقت همان حاکم نظامی و رئیس کرانه باختری است که همه امور کرانه باختری زیر نظر او اداره می‌شود.

نقش حکومت خودگردان فلسطین

حکومت خودگردان تمامی امور خود را باید با هماهنگی تام با هماهنگ کننده امنیتی انجام دهد. یعنی حکومت خودگردان هر مجوزی که قصد صدور آن را دارد را باید با تأیید هماهنگ کننده امنیتی انجام دهد. به همین دلیل هنگامی که «محمد اشتیه» بدون دریافت مجوز قصد ورود به منطقه فلسطینی نشین «جنین» را داشت مانع حرکت او شده، نخست وزیر ابومازن را به رام الله بازگرداندند تا پس از کسب مجوز از سوی رژیم صهیونیستی اقدام به نقل و انتقال در کرانه باختری کند.

در حقیقت حکومت خودگردان هیچ جایگاه و نقشی در کرانه باختری ندارد و این «کوگت» و هماهنگ کننده امنیتی است که تمام امور را در اختیار دارد.

نتیجه سازش و ۳ دهه مذاکره با صهیونیست‌ها این است که حالا سازشکاران فلسطینی که زمانی با کوتاه آمدن از ۸۲ درصد خاک فلسطین تاریخی به ۱۸ درصد آن در کرانه باختری، نوار غزه و قدس شرقی اکتفا کردند حالا برای آنکه از شهری فلسطینی به شهر فلسطینی دیگری بروند بدون کسب اجازه از هماهنگ کننده امنیتی ارتش رژیم صهیونیستی اجازه این کار را ندارند.

این در حالی است که مقاومت با تهدید دشمن صهیونیست طی ۵ ماه گذشت اجازه تجاوز به صهیونیست‌ها را نداده، با ایجاد بازدارندگی این رژیم را به نقطه‌ای رسانده که بدون اذن مقاومت قدرت برگزاری راهپیمایی یا نقل و انتقال نداشته باشند. این همان تفاوت سازش و مقاومت است که حقانیت آن بر تمام فلسطینیان روشن است و دیری نخواهد پایید که خروش ملت فلسطین در مسیر مقاومت اشغالگران متجاوز را از فلسطین بیرون خواهد کرد.