به گزارش مشرق، هفتادوپنجمین دوره رقابت‌های پرورش اندام قهرمانی جهان به میزبانی سانتاسوسانای اسپانیا برگزار شد و تیم ایران موفق به کسب ۱۰ مدال طلا، ۷ نقره و ۵ برنز شد و در مجموع مسابقات پرورش اندام، فیزیک، فیزیک کلاسیک، بادی کلاسیک، ماسکولار و فیتنس عنوان قهرمانی را از آن خود کرد. این اتفاق بخش خوب و مثبت موضوع است، اما این قهرمانی با حواشی بی‌اندازه‌ای همراه بود که هنوز علامت سوال‌های زیادی را در ذهن علاقمندان به این رشته ایجاد کرده است.

سفر شائبه برانگیز یکی از اقوام رئیس فدراسیون همراه تیم ملی، درگیری یکی از قهرمانان ایرانی با مسئولان فدراسیون جهانی و درگیری‌های داخلی بین تیم اعزامی کشورمان در فرودگاه که منجر به بستری شدن آنها در بیمارستان شد، گوشه‌ای از بخش سیاه ماجراست. دو نفر به نام‌های امیر غلامزادگان و حسین پیری که به اسپانیا اعزام شدند، در پایان مسابقات به کشور برنگشته‌اند و به نظر می‌رسد قصد ماندن دارند. این دو نفر در پایان رقابت‌ها و هنگام توزیع مدال در سالن حضور نداشتند و دیرتر از سایر نفرات خود را به مراسم رساندند. استارت اختلافات هم همان جا زده و در ادامه غیبت آنها آغاز شد.

مسئولان فدراسیون بدنسازی و پرورش‌اندام امیدوارند با توجه به اینکه ویزای این دو نفر هنوز زمان دارد، در روزهای آینده به کشور بازگردند؛ موضوعی که با توجه به اتفاقات رخ داده تقریباً بعید به نظر می‌رسد. با وجود اینکه اهالی فدراسیون منتظر بازگشت دو ورزشکار ناپدیده شده هستند، یکی از آنها با انتشار پستی از حضور در سانتاسوسانای اسپانیا خبر داد و تلویحاً ماندنش را تایید کرد و نوشت: «هرکجا هستم باشم، آسمان مال من است!»

بیشتر بخوانید:

ادامه حواشی کبود در فدراسیون بدنسازی و پرورش اندام؛ گمشده، لغو سفر، درگیری، تکذیبیه و رئیس دوشغله!

همه علاقمندان به این رشته دعا می‌کردند که این پایان ماجرا باشد و حواشی فدراسیون هرچه زودتر تمام شود، اما سخت در اشتباه بودند، چراکه به نظر می‌رسد حضور آن دو ورزشکار در اسپانیا فتح بابی برای سایر ورزشکاران این رشته بود. یک ورزشکار پاورلیفتینگ در نروژ ناپدید شد. او که اهل سیرجان و همشهری رئیس فدراسیون بدنسازی و پرورش اندام هم هست، قرار بود به مسابقات سوئد اعزام شود، اما نامش در لیست اعزامی به نروژ قرار گرفت. او سومین ورزشکاری است که در هفته‌های اخیر از سوی فدراسیون در مسابقات برون‌مرزی ناپدید شده است.

حال سوال اینجاست که در فدراسیون دقیقاً چه خبر است؟ چرا این فدراسیون هر از چندگاهی آبستن چنین حوادث عجیب و پرحاشیه‌ای می‌شود؟ سوال دیگر این است که چرا پس از بروز حواشی بسیار درباره سه ورزشکار متواری شده، اعزام تیم ملی پرورش اندام به مسابقات قهرمانی آسیا در لبنان لغو شد؟ فدراسیون بدنسازی و پرورش اندام علت لغو این سفر را مسائل امنیتی عنوان کرد؛ ادعایی که چندان از سوی ورزشکاران این رشته مورد پذیرش قرار نگرفت.

در همین راستا فدراسیون بدنسازی و پرورش اندام در متن خبری که روی سایت خود منتشر کرده، نوشت: گدر حالی که تمام برنامه‌ریزی‌های لازم از سوی فدراسیون بدنسازی و پرورش اندام برای حضور پرقدرت تیم ملی با ۲۴ ورزشکار در رقابت‌های قهرمانی آسیا در لبنان و شهر بیروت انجام شده بود، اما متاسفانه به دلیل شرایط نامساعد امنیتی در کشور لبنام که به عنوان میزبان این مسابقات انتخاب شده، سفر ملی‌پوشان به این کشور منتفی شد."

در ادامه عنوان شده است: "اردوی تیم ملی پرورش اندام برای اعزام به این مسابقات تشکیل شده بود، اما فدراسیون با هماهنگی وزارت ورزش و جوانان و به دلیل شرایط موجود در لبنان و برای حفظ سلامت ورزشکاران مجبور به لغو آن شد. پیش از این فدراسیون بدنسازی و پرورش اندام ایران، بارها در مکاتبه با فدراسیون جهانی نگرانی خود را بابت شرایط امنیتی لبنان بیان کرده و درخواست میزبانی خود را ارائه کرده بود."

زمانی که این خبر به ورزشکاران حاضر در اردو اعلام شد، واکنش‌ها بسیار عجیب، زشت و دور از انتظار بود. هرچند که رئیس فدراسیون خودش برای اعلام این خبر حاضر نشد در جمع ورزشکاران حضور پیدا کند، اما به هر حال واکنش افراد حاضر در اردو و انتشار فیلم آن در فضای مجازی جنجالی دیگر را ایجاد کرد. برخی رفتار ورزشکاران را طبیعی می‌دانند، چراکه اعتقاد دارند ماه‌ها در اردو بوده و متحمل هزینه‌ها و سختی‌های زیادی شده‌اند، اما یک ورزشکار حرفه‌ای باید شرایط را درک کرده و تنها به فکر منافع خود نباشد.

ورزشکاران حاضر در اردو به لحن بسیار بد و تندی خواهان استعفای فوری رئیس فدراسیون شدند. آنها حتی به خود اجازه دادند که کار را با تهدید پیش ببرند. یکی از افراد حاضر در اردو در ویدئویی که منتشر شده، بارها اعلام می‌کند هیچکس حق حمایت از رئیس فدراسیون را ندارد و او باید بلافاصله استعفا کند؛ وگرنه اتفاقات بدی رخ خواهد داد!

در انتها شاید بد نباشد که تمام حواشی فدراسیون بدنسازی و پرورش اندام را از زاویه‌ای دیگر هم مورد بررسی قرار دهیم. به هر حال این فدراسیون در بازی‌های آسیایی و المپیک که هر دو از مهمترین و تاثیرگذارترین مسابقات برای هر کشور به شمار می‌روند، حضور ندارد و نمی‌تواند برای کشورمان مدالی کسب کند. پس نباید رویکردی صرفا قهرمانی به این رشته داشت و با مدال های آن تبلیغ کرد و ترویج آن را نشانه موفقیت دانست. 

با توجه به علاقمندان زیادی که به سمت این رشته می‌آیند، باید بپذیریم که بدنسازی و پرورش اندام جز رشته‌های همگانی است. در رشته‌های همگانی هم اعزام‌ها، مدال‌ها و نتایج اهمیت چندانی ندارند. در این راستا و با توجه به اتفاقاتی که اخیراً در این رشته رخ داده و سابقه هم دارد، به نظر می‌رسد باید شاهد بازنگری فرهنگی- رفتاری در این فدراسیون و ورزش باشیم تا شاید رئیس آن بتواند نقش ناخدایی توانمند را ایفا کند و کِشتی غرق شده در دریای پرتلاطم حواشی را به ساحل آرامش برساند.