به گزارش مشرق، نسل قبلی کشتی ایران بعد از کسب مدال جهانی به استخدام وزارت نفت درمی‌آمدند. این کمک بزرگی در راه حل مشکل اشتغال، بیمه و معیشت مدال‌آوران ورزش بود که البته سال‌های زیادی بین استخدام جدید وقفه افتاده است.

محمد طلایی قهرمان جهان در سال ۱۹۹۷ کراسنویارسک یکی از قهرمانان گوش شکسته بود که به استخدام شرکت نفت در آمد و حضورش در اردوهای تیم ملی کشتی ماموریتی محسوب شده و حقوقش را دریافت می‌کرد اما اخیرا مشکلاتی ایجاد شد که البته او حالا با حمایت مددی و همچنین قنبرزاده امیدوار است که به حق و حقوق معوقه‌اش برسد.

به گزارش میدان نیوز، طلایی در گفت‌گویی در این باره می‌گوید: زمانی که در اردوهای تیم ملی بودم، سر حقوق ما با وزارت ورزش نامه‌نگاری شده بود اما جوابی از وزارت ورزش نیامد و آنها هم برایم غیبت رد کردند. در واقع اسم من در سیستم قفل شده و ۱۸ ماه حقوق نگرفتم. آقای ذوقی از مدیران شرکت گاز که کشتی گیر هم هست، از ابتدای سال که من سر کار می‌آیم و کارت زدم، حقوقم را واریز کرده اما هنوز تکلیف آن ۱۸ ماه مشخص نشده است.

بیشتر بخوانید

سکوت علی ارسلان شکست: مشکلم دید مغرضانه بنا است

سرمربی سابق تیم ملی نوجوانان کشتی آزاد در مورد اینکه قهرمانان ورزشی بار دیگر به استخدام وزارت نفت درآیند گفت: اینکه استخدام باشند خوب است. در بدو استخدام ما هم حرکت قشنگی کرده بودند که از نظر گروه و پایه، جایگاه ما در اداره چطور باشد اما بعدا یک سری دستورالعمل درست کردند که برای قهرمانان سنگین تمام شد. رئیس سابق سازمان ورزش شرکت نفت اسم این طرح را طرح ساماندهی گذاشته بود که از نظر من طرح نابسامانی بود! حالا قرار است دوباره پیش وزیر جدید برویم تا از لحاظ اداری این مساله حل شود.

طلایی در مورد ایرادهای این طرح ادامه داد: سمت حقیقی من در شرکت نفت باید همین مربیگری و در رابطه با ورزش و حوزه فعالیت خودم باشد، یعنی کارشناس ورزش باشم، کارمند بخش اداری ۲۰ سال سابقه دارد، حق دارد که به این موضوع ایراد بگیرد. هر کسی باید در جایگاه خودش قرار داشته باشد، مثل همین موضوع مربی سازنده و مربی ملی. همه از دید خودشان فکر می‌کنند درست می‌گویند، درحالیکه هر کسی باید در کانال خودش قرار بگیرد تا مثمرثمر باشد. داستان ما با نفت هم همین است. شما مربی سازنده را برمی‌داری و به تیم ملی می‌بری، به این شکل سازندگی را از مربی سازنده می‌گیری و هم اینکه او در جایگاه مربی تیم ملی شاید آن کارایی را نداشته باشد. یک مدیریت درست می‌تواند مشکل را حل کند. هم مربی سازنده را به مسابقه ببرد که کسب تجربه کند و هم به سازندگی‌اش در باشگاه ادامه دهد. بدون مدیریت، همه به جان هم می افتند.

سرمربی اسبق تیم ملی بزرگسالان گفت: اگر به من در بخش اداری سمت بدهند اندازه کارمندی که آنجا زحمت کشیده نمی‌توانم آنجا را جمع کنم اما اگر باشگاه بدهند این کار من است. وقتی قهرمانان جهان را استخدام کردند، نباید آن سمت‌های قبلی را جمع می‌کردند. من در اداره کارت هم بزنم، بالاترین کاری که اینجا می‌توانم انجام دهم بازدید از یک باشگاه است، درحالیکه قبلا برای قهرمانان هم کار تعریف شده بود.