به گزارش مشرق، در میان تاریکی غار، ندایی برخاست و نوری تابید که درخشندگی‌اش، عظمت همه دوران‌ها را تضمین می کرد.

حرا به خروش آمد و مدهوش شد، حرا پایگاه بعثت آخرین پیامبر الهی شد و محل بزرگترین کشف تاریخ. کشفی به بلندای ابدیت که عصاره نیکی‌ها را به جهان معرفی می‌کرد.

وحی پروردگار "اقرا ربک الذی الخلق" نازل شد و محمد امین(ص)، دانست که مسیری پر پیچ و خم در پیش رو دارد، مسیری که اگر چه ناهموار اما انسان‌ساز و معرفت‌افزا.

آمد تا آن چه زنگار از در و دیوار زندگی بزداید و در مسیر راستی و حقیقت، مربی انسانیت باشد.  

مردی آمد از جنس نیک‌نامی که سرلوحه همه خصائل نکو بود و عصاره زیباترین نمادهای آفرینش.

برانگیخته شد تا جهان رونق بگیرد تا همه چیز سامان پذیرد. تا زمین و زمان به خلقت آدم بنازد و شکوه او را بستاید. مبعوث شد تا جهانی دیگر بسازد.

آمد تا جاهلیت را به تمدن و آبادانی تغییر جهت دهد و نه فقط جاهلان زمانه خویش بلکه جاهلان تمام اعصار را سر به راه کند.  

حضرت محمد(ص) در تنگنای روزگاری غریب، سایه ابهت و عطوفتش را بر سر همه افراد و اقشار گسترده کرد و هر انسانی با هر نوع تفکر و نژادو سطح اجتماعی در نظر او یکسان بودند و ملاک برتری افراد را تقوا و پرهیزگاری قرار داد نه معیارهای مادی و ظاهری.

 رسالتی عظیم یافته بود و از سوی پروردگار حامل درس‌هایی بود که با وجودش عجین شد، درس‌هایی که پند بزرگ تاریخ است و از پی قرن‌ها هنوز انسان‌های بسیار گوش به فرمان پندها و درس‌های ربانی او هستند.

پیامبر رحمت نام گرفت و آوازه‌اش تمام گیتی را پر کرد و بر پیروانش بی‌شمارش، روز به روز افزوده می‌شود.

هنوز از پی قرنها هر جا انسان آزاده‌ای پیام رحمت و رفعتِ پیغمبر خاتم را می شنود، در هر گوشه جهان، به ندای او لبیک می گوید.

ندایی که آرمانی جهان‌شمول با خود داشت و ستایشگر بهترین نمادهای بشری است. ندایی که پیروانش آن را با جان و دل پذیرا شدند.