همه می دونستن حق امیر عابدزاده پیراهن شمارهٔ یک نیست. تکنیکش در جمع کردن توپ چیزی در حد فاجعه بود و خوردن گل اول در ثانیه های پایانی با توجه به غیبت بازیکنان هجومی تیم ملی مساوی شد با از هم گسیختن شیرازهٔ تیم. امیدوارم یک تجدید نظری در شیوهٔ ارزیابی بازیکنان توسط مربیان تیم ملی صورت بگیرد.

اگر یک دروازه بان درجه سوم هم بود حداقل این گل را نمیخورد. عابد زاده زیادی از خودش اعتماد به نفس نشان میدهد.او اگر دروازه بان به درد بخوری بود در تیم دسته یک بازی نمیکرد. اغلب لژیونر های ما یا تیمشان به درد نخور است یا اگر هم تیم به درد بخوری هست انها نیمکت نشین اند. بازیکنان لیگمان هم ضعیف هستند. این ضعیفترین بازی ایران در مقابل کره جنوبی بود که تا به حال دیده بودیم. تمامی مدافعین راست ما هم در حد جام جهانی نیستند. این بازی کاملا عیار بازیکنان ما را نشان داد.

وقتی یه مشت احمق پرسپولیسی دعوت کنه مشخصا میبازیم

این بازیکنا فوتبال رو بلدن اما خودخواهیشون عامل اصلی باختهاشونه.