به گزارش مشرق به نقل از مهر، کمیته بین المللی المپیک برخلاف دیگر سازمانهای بین‌المللی به کشورهایی که دارای استقلال سیاسی نیستند نیز اجازه شرکت در بازی‌های المپیک را میدهد، طوریکه بسیاری از مستعمرات و کشورهای غیر مستقل مانند پورتوریکو، برمودا و هنگ کنگ اجازه دارند به صورت کشورهایی مستقل، تیمها و ورزشکاران خود را در بازی‌ها شرکت دهند. برهمین اساس درحال حاضر 203 کشور در بازی‌های المپیک شرکت میکنند و این رقم از 193 کشوری که سازمان ملل متحد به رسمیت میشناسد، بیشتر است.
با این حال ورزش ایران همزمان با چهاردهمین دوره بازی‌های المپیک که سال 1948 در لندن برگزار شد، یعنی پس از اینکه در کمیته بین‌المللی المپیک پذیرفته شد و نامش در کنار دیگر اعضای این کمیته قرار گرفت، به طور رسمی وارد بازی‌های المپیک شد اما این نخستین حضور ایران در این بازی‌ها محسوب نمی‌شود!
از المپیک 1908 لندن به بعد، ورزشکاران تحت مقررات خاصی با معرفی از سوی کشورهای عضو کمیته بین‌المللی المپیک حق شرکت در بازی‌های المپیک را پیدا میکردند اما تا پیش از آن ورزشکاران میتوانستند به صورت انفرادی در این رویداد شرکت کنند. همانگونه که اعزام کاروان ورزشی از سوی کشورها یا اعزام ورزشکاران انفرادی و دسته جمعی از سوی باشگاههای و اتحادیههای ورزشی (به خصوص در اروپا) برای حضور در المپیک رایج بود.
برهمین اساس سال 1900 به هنگام برگزاری دومین دوره المپیک نوین که بنا به اصرار "بارون پیر دو کوبرتن" - کسی که در بازگشایی المپیک نوین پیشگتم بود - به میزبانی فرانسه برگزار شد، نمایندهای از ایران در این بازی‌ها شرکت کرد و باعث شد برای نخستین بار پرچم ایران در کنار دیگر شرکت کنندگان در المپیک به اهتزاز درآید.
حضور ایران در بازی‌های المپیک از المپیک 1900 آغاز شد
"پرنس" نماینده "پرشیا" در فرانسه
در دوران سلسه قاجار و زمانیکه نام "پرشیا" مورد استعمال
خارجیان برای کشور ایران بود و مظفرالدین شاه شخص اول مملکت ایران بود، وی
پسر "میرزا ملکم خان ناظم الدوله" که آن مسئولیت سفارت ایران در چند کشور
اروپایی را برعهده داشت را برای حضور در المپیک 1900 معرفی کرد و بدین
ترتیب اولین المپین ایران راهی فرانسه شد.
"فریدون میرزا ملکم" دانشجویی بود که به عنوان نخستین المپین ایران در دومین دوره بازی‌های المپیک شرکت کرد و در مسابقات شمشیربازی اسلحه اپه با حریفانش به رقابت پرداخت. البته پیش از اینکه وی در این بازی‌ها شرکت کند، پدرش لقب افتخاری "پرنس" را در مقابل اهدای یک انگشتر برلیان برای او از شاه گرفت.
بدین ترتیب ایران یا همان پرشیا، در دومین دوره المپیک که گفته میشود 28 کشور در آن شرکت داشتند، صاحب نماینده بود. دراین دوره از المپیک زنان برای اولین بار اجازه شرکت در بازی‌ها را پیدا کردند و رقابت‌های خود را در دو رشته گلف و تنیس برگزار کردند. همزمان با این بازی‌ها نمایشگاه بین‌المللی پاریس نیز برگزار شد و به همین دلیل مظفر الدین شاه قاجار در جریان بازی‌ها و به خاطر بازدید از این نمایشگاه عازم فرانسه شد.
بنابراین اگر حضور شمشیرباز اسلحه اپه ایران در بازی‌های المپیک 1900 فرانسه را مبدا حضور ایران در این بازی‌ها بگیریم، پیشینه حضور ایران در المپیک نوین به 112 سال میرسد.
ایران در مسابقات شمشیربازی المپیک 1900 فرانسه نماینده داشت
حضور ایران در همایش المپیک 1936 برلین
از آن به بعد تا المپیک 1948 لندن که ایران با کاروانی متشکل از
38 ورزشکار به طور رسمی در المپیک شرکت کرد، ایران در هیچ یک از ادوار
بازی‌ها نمایندهای نداشت. البته کمیته برگزاری بازی‌های المپیک 1936 آلمان
زیر نظر "رایش سوم" علاقمند بود تا تمام کشورهای جهان در این بازی‌ها شرکت
کنند. حتی برای کشورهایی که در کمیته بین‌المللی عضویت نداشتند
یا نمایندگان آنها در بازی‌ها غایب بودند، اردویی با نام "همایش تربیت بدنی
و ورزش" ترتیب داده بود.
پیش از برگزاری این بازی‌ها، ایران که صاحب تشکیلات نیم بند شده بود، دعوت نامه شرکت در این اردو را با امضای سه مقام ارشد آلمانی دریافت کرد. در این دعوت نامه از 30 معلم ورزشی برای حضور در این برنامه دعوت شد. البته انتخاب معلمانی که آشنا به یکی از زبانهای انگلیسی، آلمانی یا فرانسه بودند، سخت بود. اما رضا شاه ماموریت رسیدگی به این برنامه را به اسماعیل مرآت سپرد و او هم با تعیین محمود وکیلی به عنوان سرپرست هیات اعزامی، 18 نفر از دانشجویان منتخب محصل در آلمان و فرانسه را برای شرکت در این گردهایی برگزید و اینگونه ایران در همایش جهانی تربیت بدنی المپیک 1936 برلین شرکت کرد.
