به گزرش مشرق، اینها ورزشكارانی هستند كه بدون حمایت اسپانسر و كمك های مالی یا مرخصی با حقوق و فقط با تكیه بر تمرینات سخت خود باید به رویاهای المپیكی شان جامه عمل بپوشانند.
** 'اوریج بوتا' دونده ماراتن نروژی یك سرایدار تمام وقت است كه بین شیفت های كاری اش تمرین می كند. او بعد از اینكه پدرش به دلایل سیاسی در اتیوپی دستگیر شد، به نروژ فرار كرد و درخواست پناهندگی داد.
وی برای فرار از سرمای شدید زمستان های سخت این كشور مجبور بود در تونل های فاضلاب زیر زمین تمرین كند.
تمرین های این دونده اتیوپیایی بالاخره نظر 'ارلینگ آكسلند' مربی دوی ماراتن را جلب كرد.
بوتا به دلیل اینكه یك پناهنده است نمی تواند برای شركت در مسابقات به سفر برود و در نتیجه پولی از طریق جایزه نقدی شركت در مسابقات خارجی به دست نمی آورد.
او با اینكه اكنون تابعیت نروژ را به دست اورده اما هنوز هم مجبور است سخت كار كند.
بوتا صبح ها به نظافت دفاتر مشغول است. در بین شیفت هایش تمرین می كند، بعد از ظهرها وظیفه تمیز كردن یك دبیرستان را بر عهده دارد و بعد از آن به خانه می رود تا با پسر 9 ماهه اش بازی كند.
بوتا بعید است در المپیك لندن موفق به كسب مدال شود اما چون یك شركت مدیریت تسهیلات به او پیشنهاد مرخصی با حقوق داده، امیدوار است در مسابقات سال 2014 به قهرمانی برسد.
** 'لانس بروكز' پرتاب كننده دیسك از آمریكا یك كارگر ساختمانی است كه بعد از هر 12 ساعت كار، دو ساعتی را در یك باشگاه محلی به تمرین می پردازد. پرتابگران دیسك بر خلاف دوندگان برای امرار معاش خود مجبورند یك شغل تمام وقت داشته باشند.
بروكس 28 ساله گاهی همزمان هفت شغل با هم داشته است از جمله كارگر ساختمانی، ماموری كه در مكان های عمومی و در مراسم ها مزاحم ها را خارج میكند، معلم و كارمند 'وال-مارت'.
او در یكی از روزهایی كه مشغول كار در یك كافه بود با 'استیو دیآترمونت' مربی پرتاب دیسك آمریكا آشنا شد و استعدادش را برای او به نمایش گذاشت. از آن به بعد این رشته ورزشی را جدی تر دنبال كرد و در مسابقات انتخابی آمریكا جواز حضور در المپیك را گرفت. شاید ساعت های طولانی كار در كارگاه های ساختمانی موجب شده است او چنین قدرتی در عضلاتش به دست بیاورد.
** 'جولی زتلین' 21 ساله از ژیمناست های ریتمیك تیم زنان آمریكا و یك هنرپیشه است. او بعد از المپیك لندن قصد دارد از ژیمناستیك خداحافظی كند ، به لس آنجلس برود و به طور تمام وقت بازیگری خود را دنبال كند. زتلین وقتی 4 ساله بود با حضور در یك آگهی بازرگانی در تلویزیون وارد دنیای بازیگری شد. وی با وجود مصدومیت ها و جراحی زانویش از طریق 'واید كارت' توانسته به المپیك لندن برود.
** 'چاس بتس' دیگر ورزشكار آمریكایی و كشتی گیری 25 ساله است كه بیش از هر چیز خود را یك طراح می داند. با جستجویی در اینترنت می توان وب سایت طراحی او را با یك معرفی كوتاه پیدا كرد: 'سلام. اسم من چاس بتس است و یك طراح هستم. لطفا از طرح های من دیدن كنید'. وی وقتی طراحی نمی كند، كشتی می گیرد. پدر چاس او را وقتی 5 ساله بود، با كشتی آشنا كرد. چاس از آن زمان تا كنون تشك كشتی را ترك نكرده است و گرچه در بازی های پكن نتوانست سهمیه المپیك بگیرد اما اینبار در مسابقات انتخابی 2012 توانست جواز شركت در بازی های لندن را به دست بیاورد.
** 'گوئن جورجنسن' زن 26 ساله ای است كه دویدن، دوچرخه سواری و حسابداری را با هم انجام می دهد. او حسابدار شركتی در آمریكا است و همزمان در تیم سه گانه این كشور هم عضویت دارد. جورجنسن در سال 2010 سه گانه را شروع كرده اما بعد از دو سال موفق شده است سهمیه المپیك لندن را بگیرد.
** 'اولاف تافت' یك كشاورز، آتش نشان و دارنده مدال طلای قایقرانی است. او از طریق كشاورزی در مزرعه خانوادگی و خاموش كردن آتش زندگانی را می گذراند.
وی در المپیك سیدنی مدال نقره گرفت و در المپیك پكن با غلبه بر بیماری آسم و آسیب دیدگی های متعدد موفق شد مدال طلا را به دست بیاورد. اما اینها برای تافت كافی نبود به طوریكه مسابقه ای را برای ورزشكاران برتر نروژی در رشته های پرتاب تبر، كشیدن اتومبیل و غلتاندن تایر به راه انداخته است.
تافت اكنون یكی از مدعیان قهرمانی در المپیك لندن است.
** 'ناتاشا پردو' 36 ساله از ولز قبل از اینكه عضو تیم وزنه برداری زنان بریتانیا شود، سطل های زباله را جا به جا می كرد.
او اكنون توانسته بین شغل خود در شورای شهر لیدز و 9 جلسه تمرین در هفته تعادل خوبی برقرار كند. وی قبلا یكی از قهرمانان كاراته بریتانیا بود اما پس از مرگ پدرش به وزنه برداری روی آورد. پدر ناتاشا در المپیك های مونیخ و مكزیك برای بریتانیا وزنه زده بود.
منبع: ایرنا
** 'اوریج بوتا' دونده ماراتن نروژی یك سرایدار تمام وقت است كه بین شیفت های كاری اش تمرین می كند. او بعد از اینكه پدرش به دلایل سیاسی در اتیوپی دستگیر شد، به نروژ فرار كرد و درخواست پناهندگی داد.
وی برای فرار از سرمای شدید زمستان های سخت این كشور مجبور بود در تونل های فاضلاب زیر زمین تمرین كند.
تمرین های این دونده اتیوپیایی بالاخره نظر 'ارلینگ آكسلند' مربی دوی ماراتن را جلب كرد.
بوتا به دلیل اینكه یك پناهنده است نمی تواند برای شركت در مسابقات به سفر برود و در نتیجه پولی از طریق جایزه نقدی شركت در مسابقات خارجی به دست نمی آورد.
او با اینكه اكنون تابعیت نروژ را به دست اورده اما هنوز هم مجبور است سخت كار كند.
بوتا صبح ها به نظافت دفاتر مشغول است. در بین شیفت هایش تمرین می كند، بعد از ظهرها وظیفه تمیز كردن یك دبیرستان را بر عهده دارد و بعد از آن به خانه می رود تا با پسر 9 ماهه اش بازی كند.
بوتا بعید است در المپیك لندن موفق به كسب مدال شود اما چون یك شركت مدیریت تسهیلات به او پیشنهاد مرخصی با حقوق داده، امیدوار است در مسابقات سال 2014 به قهرمانی برسد.
** 'لانس بروكز' پرتاب كننده دیسك از آمریكا یك كارگر ساختمانی است كه بعد از هر 12 ساعت كار، دو ساعتی را در یك باشگاه محلی به تمرین می پردازد. پرتابگران دیسك بر خلاف دوندگان برای امرار معاش خود مجبورند یك شغل تمام وقت داشته باشند.
بروكس 28 ساله گاهی همزمان هفت شغل با هم داشته است از جمله كارگر ساختمانی، ماموری كه در مكان های عمومی و در مراسم ها مزاحم ها را خارج میكند، معلم و كارمند 'وال-مارت'.
او در یكی از روزهایی كه مشغول كار در یك كافه بود با 'استیو دیآترمونت' مربی پرتاب دیسك آمریكا آشنا شد و استعدادش را برای او به نمایش گذاشت. از آن به بعد این رشته ورزشی را جدی تر دنبال كرد و در مسابقات انتخابی آمریكا جواز حضور در المپیك را گرفت. شاید ساعت های طولانی كار در كارگاه های ساختمانی موجب شده است او چنین قدرتی در عضلاتش به دست بیاورد.
** 'جولی زتلین' 21 ساله از ژیمناست های ریتمیك تیم زنان آمریكا و یك هنرپیشه است. او بعد از المپیك لندن قصد دارد از ژیمناستیك خداحافظی كند ، به لس آنجلس برود و به طور تمام وقت بازیگری خود را دنبال كند. زتلین وقتی 4 ساله بود با حضور در یك آگهی بازرگانی در تلویزیون وارد دنیای بازیگری شد. وی با وجود مصدومیت ها و جراحی زانویش از طریق 'واید كارت' توانسته به المپیك لندن برود.
** 'چاس بتس' دیگر ورزشكار آمریكایی و كشتی گیری 25 ساله است كه بیش از هر چیز خود را یك طراح می داند. با جستجویی در اینترنت می توان وب سایت طراحی او را با یك معرفی كوتاه پیدا كرد: 'سلام. اسم من چاس بتس است و یك طراح هستم. لطفا از طرح های من دیدن كنید'. وی وقتی طراحی نمی كند، كشتی می گیرد. پدر چاس او را وقتی 5 ساله بود، با كشتی آشنا كرد. چاس از آن زمان تا كنون تشك كشتی را ترك نكرده است و گرچه در بازی های پكن نتوانست سهمیه المپیك بگیرد اما اینبار در مسابقات انتخابی 2012 توانست جواز شركت در بازی های لندن را به دست بیاورد.
** 'گوئن جورجنسن' زن 26 ساله ای است كه دویدن، دوچرخه سواری و حسابداری را با هم انجام می دهد. او حسابدار شركتی در آمریكا است و همزمان در تیم سه گانه این كشور هم عضویت دارد. جورجنسن در سال 2010 سه گانه را شروع كرده اما بعد از دو سال موفق شده است سهمیه المپیك لندن را بگیرد.
** 'اولاف تافت' یك كشاورز، آتش نشان و دارنده مدال طلای قایقرانی است. او از طریق كشاورزی در مزرعه خانوادگی و خاموش كردن آتش زندگانی را می گذراند.
وی در المپیك سیدنی مدال نقره گرفت و در المپیك پكن با غلبه بر بیماری آسم و آسیب دیدگی های متعدد موفق شد مدال طلا را به دست بیاورد. اما اینها برای تافت كافی نبود به طوریكه مسابقه ای را برای ورزشكاران برتر نروژی در رشته های پرتاب تبر، كشیدن اتومبیل و غلتاندن تایر به راه انداخته است.
تافت اكنون یكی از مدعیان قهرمانی در المپیك لندن است.
** 'ناتاشا پردو' 36 ساله از ولز قبل از اینكه عضو تیم وزنه برداری زنان بریتانیا شود، سطل های زباله را جا به جا می كرد.
او اكنون توانسته بین شغل خود در شورای شهر لیدز و 9 جلسه تمرین در هفته تعادل خوبی برقرار كند. وی قبلا یكی از قهرمانان كاراته بریتانیا بود اما پس از مرگ پدرش به وزنه برداری روی آورد. پدر ناتاشا در المپیك های مونیخ و مكزیك برای بریتانیا وزنه زده بود.
منبع: ایرنا
