سرویس فرهنگ و هنر مشرق - نبود تمهید لازم برای مواجهه با یک اتفاق از سوی مدیران نظام، می‌شود اسم رمزی بر بستر رسانه ، که شاکله آشوب را بر احساس مردم عجین کرده و آنها را در کوتاه ترین زمان ممکن  راهی کوچه ها و خیابان های شهر می‌کند.
اسمی که در یک اتفاق، زیرکانه می‌شود آوردگاه رسانه‌های مجازی، که هر کسی را با خودش دچار یک دوگانگی بودن یا نبودن برای موضع گیری در برابر آن می‌کرد.

موضعی که برای برخی از سلبریتی‌ها  که امکان گرفتن ویزای شینگن اروپا و آمریکا را در ذهن خود رقم می‌زدند .برخی دیگرنیز  کشکول رسانه ای خود را که مدتها بود  در زمین بازی همقطاران خود از سوی مخاطبین به دست فراموشی سپرده شده بودند،  دوباره به عرصه حضور برگردند.

گاهی تراشیدن سر، گاهی کوتاه کردن سیبیل و گاهی گیس بریدن بر سوگ بهانه‌ای که؛ VOA  ، BBC ، Frans24  ، Iran Internation ، و...شکل می‌دادند، با شمعدانی 7 شاخه شمعون چراغداری معرکه می‌کردند.
زمانی بود برای "مستی اسب ها...! "، "سکوت بره‌ها...! "و خیابان‌هایی که همه " با گرگ ها می‌رقصیدند...! "

نظام تنها در وسط میدان بود و شوالیه های" پیانیست"، می‌نواختند!  و سلبریتی های انقلاب از بس فربه شده بودند بجای رویارویی در این میدان معرکه ، به دنبال اجابت مزاج رفته بودند.

شهر پر شده از سکوت سلبریتی‌هایی "انقلابی" که آنِ قُلابی دارند و بر تسیبح خود، هزار بار اذکار جاریه می‌فرستند. هولوکاست، آمریکا، عربستان  و پسر پهلوی را مدام لعن می‌فرستند و از خدا می‌خواهند در رویارویی با شوالیه های گیس بریده روبرو نشوند تا مبدا مرتکب گناه کبیره شوند.

رهبرمعظم انقلاب؛ "حوزه هنری" را امید انقلاب می‌دانست. انتظار بر این بود که هنرمندان حوزه هنری در رویارویی با حوادث فتنه‌گون اکنون، ضمن شناخت عرصه و اطراف معرکه، بازوی قدرتمندی در بیان حقایق در مقابل تجهیز و صف آرایی های دشمنان باشند. ولی متاسفانه هنرمندان این حوزه  در جدال " عقل " و" دل" در این ماجرا؛ بودن را به از نبود شدن! خاصِ در بهار...  قرار دادند. 

بودن بر ماجرای سکوت... ! تقیه ای حرامی است که مدیران و هنرمندان حوزه  هنر و فرهنگ انقلاب در مقابله با سلبریتی‌های گیس بریده تا به امروز روزه داری کرده اند.
با این روزه سکوت...! نماز می‌گذارند...! بر سفره بیت‌المال افطار می‌کنند...! و می‌خواهند هنر انقلاب را در قاب  ونگاه آوینی تصویر کنند...!! قاب و قابندی هایی که هیچگاه نتوانست خامه‌ای برخام دل مخاطب نقش کند.  
و این ماجرا یک غمگنانه‌ای بزرگ بود در عرصه هنر انقلاب که مدیران فرهنگی کشور سالهای بر آن بگریند که چرا بعد از گذشت 42 سال از انقلاب چنین سکوتی در بین هنرمندان انقلابی ریزو درشت درکشور در مقابل موضع گیری های دیگر هنرمندان خارج نشین و اتفاقات اخیر ، روزه سکوت گرفتند...؟

****مسیحا راعی