سرویس جهان مشرق- حدودا سه هفته قبل، در 19 سپتامبر، رئیس جمهور اوکراین ولودیمیر زلنسکی و رئیس و مدیر عامل بلک راک، بزرگترین مدیر سرمایه گذاری جهان، لری فینک در مورد چگونگی هدایت سرمایه‌گذاری های دولتی و خصوصی به اوکراین بحث کردند. این دیدار، در هیاهو و اخبار داغ مناقشه نظامی روسیه و اوکراین، شاید چندان نظر افکار عمومی را جلب نکرد، اما از یک منظر بسیار راهبردی، این دیدار حائز اهمیت بود.

در آن روز، رئیس جمهور اوکراین ولودیمیر زلنسکی و رئیس و مدیر عامل بلک راک لری فینک در یک کنفرانس ویدئویی با یکدیگر ملاقات کردند تا در مورد اینکه چگونه مشاور بازارهای مالی، شرکت بلک راک، می تواند به دولت اوکراین مشاوره رایگان برای ایجاد یک صندوق بازسازی برای حمایت از بهبود اقتصاد اوکراین ارائه دهد، گفتگو کنند.

ولودیمیر زلنسکی  به فینک گفت:

"ما نشان داده ایم که می دانیم چگونه در میدان جنگ پیروز شویم. وظیفه مهم دیگر ما این است که در اقتصاد نیز به پیروزی برسیم و کشوری جذاب برای سرمایه گذاران باشیم. "

رئیس جمهور اوکراین تاکید کرد که اوکراین علاقه‌مند به جذب سرمایه جهانی است که باعث ایجاد مشاغل جدید و تسهیل رشد اقتصاد می شود:

"جذابیت سرمایه گذاری کشور ما از اهمیت ویژه ای برخوردار است. برای من مهم است که ساختاری مانند این برای همه طرف های درگیر موفق باشد. "

 رئیس جمهور اوکراین مدعی شد:

"ما توانایی داریم و می خواهیم فضای سرمایه گذاری عادی را بازگردانیم. "[1]

برای درک اهمیت بسیار بسیار زیاد این دیدار، لازم است خبری را که مربوط به سه روز پیش از این دیدار، یعنی در 16 سپتامبر توسط رویترز منتشر شد، مرور کنیم. رویترز گزارش داد کمیته تعیین مشتقات اعتباری در وبسایت خود اعلام کرد، «حراجی» برای تسویه «مبادله نکول اعتبار» (Credit Default Swap) یا CDS   در 28 سپتامبر برگزار خواهد شد[2] .

اما مبادلۀ نُکول اعتبار چیست؟  

نوعی مبادله موافقتنامه‌های مالی است که فروشنده تبادل، در صورت زیان در وام یا هر اتفاق اعتباری دیگر، زیان خریدار را جبران نماید. خریدار CDS یک سری از پرداخت‌ها را (به عنوان مبلغ CDS یا توسعه‌ی آن) به فروشنده انجام می‌دهد، در برابر اگر در وام ضرر کند مابه التفاوت را دریافت می‌کند.

اما به زبان ساده، زمانی که یک کشور توان بازپرداخت بدهی‌های خارجی خود را ندارد، برای احتراز از ورشکستگی، حراجی تحت عنوان Credit Default Swap یا CDS برای آن برگزار می شود. در واقع، به دلیل ناتوانی قطعی اوکراین از پرداخت بدهی‌ها و وام‌های خارجی(که البته بخش عمده آن به جیب مافیای عمیقا فاسد حاکم بر این کشور رفته است)، طلبکاران خارجی، منابع ملی اوکراین را به عنوان طلب خود تقسیم می‌کنند. البته، گردن‌کلفت‌ترین نام در میان این طلبکاران، همین ابرهلدینگ اقتصادی فراملیتی، یعنی «بلک راک» است.. بلک راک در واقع یک بلوک عظیم سیاسی-نظامی-امنیتی-اقتصادی است که بیشترین میزان دارایی و سهام را در بین همه شرکت‌های دنیا در اختیار دارد.

در واقع، موتور محرکه‌ی ابرپروژه‌ای به نام «نظم نوین جهانی»، همین شرکت بلک راک است که در همه‌ی لشکرکشی‌های آمریکا و متحدان آن در قرن جدید میلادی، نقش خط دهنده، هادی و حامی اصلی را ایفاء کرده است.

این شرکت عظیم سرمایه گذاری با مدیریت دارایی معادل 5.7 تریلیون دلار، بزرگترین شرکت ارائه دهنده خدمات مالی در جهان است. این در حالی است که برخی منابع خبری این سرمایه را 12 تریلیون دلار می دانند.   این رقم نجومی موجب گشته تا از آن به عنوان بزرگترین بانک در سایه جهان یاد شود. سرمایه در گردش این شرکت از بزرگترین بانک های جهان نیز بیشتر است.

قدرت تاثیر گذاری این شرکت در بازار اقتصادی جهان آنقدر زیاد است که حتی وزارت خزانه داری آمریکا در بحران 2008 مالی، از نظرات این شرکت برای بهبود وضعیت اقتصادی استفاده کرد.   اقتصاد برخی نقاط جهان مانند سنگاپور و ابوظبی به این شرکت وابسته  است. شرکت مذبور در 30 کشور جهان دفتر رسمی دارد و مشتریانش در 100 کشور دنیا پراکنده هستند.

مدیریت این شرکت در اختیار یک یهودی با نام لری فینک است که بر اریکه قدرت بزرگترین شرکت سرمایه گذاری جهان تکیه دارد. در حالی که غالب مردم آمریکا او را نمی شناسند، صاحب نظران او را مرد اول اقتصاد جهان می دانند. وی همچنین در هیات امنای دانشگاه نیویورک، مرکز پزشکی «NYU Langone»، باشگاه دختران و پسران نیویورک و بنیاد رابین هود عضویت دارد. این یهودی سرمایه دار در سال 2009 شرکت «UCLA Anderson» را تاسیس کرد و خود رئیس هیات مدیره آن شرکت شد. لری فینک از اینکه نامش در جهان مطرح شود، اجتناب می کند[3] .

شرکت سرمایه گذاری بلک راک در بیش از 4800 شرکت سهام دارد که برخی از مهمترین آنها عبارت است از: اپل، مایکروسافت، آمازون، فیسبوک، جانسون و جانسون، بانک مورگان و چیس، اگزون موبایل، آلفابت، برکشیر هت وی، بانک آمِر و اینتل

حراج سی دی اس اوکراین در نهایت در 28 سپتامبر(6 مهر) در لندن برگزار شد. نگاهی به فهرست 9 درخواست‌دهنده اصلی، نشان می دهد که بخش عمده‌ی آن‌ها گروه‌های اقتصادی و شرکت‌های سرمایه‌گذاری هستند که سهامدار اصلی یا یکی از سهامداران بزرگ آن‌ها، هلدینگ بلک راک است که در راس آن‌ها گروه سرمایه‌گذاری جی پی مورگان و گروه اقتصادی بارکلیز و دویچه بانک هستند. [4]  

جالب این جاست که اخبار برگزاری این حراج، تقریبا در رسانه‌های بزرگ دنیا نادیده گرفته شد و جز معدود سایت‌های تخصصی، رسانه‌ای به آن نپرداخت، در حالی که عملا سرنوشت سیاسی اوکراین در این حراج رقم خورده است.    

در حالی که مافیای اقتصادی-سیاسی حاکم بر اوکراین، با هدایت زرسالاران گلوبالیست در یک دهه گذشته با سیاست تحریک مخاصمه و در پیش گرفتن سیاست‌های افراطی ضد روس‌تباران این کشور و فدراسیون روسیه، در نهایت در چاه جنگ افتاد و اکنون حدود 100 هزار کیلومتر از خاک خود را از دست داده است(که به احتمال قریب به یقین دیگر هم به خاک اوکراین برنخواهد گشت) و هزاران میلیارد دلار دارایی بالقوه این سرزمین‌ها هم از کف مردم اوکراین رفته، ناتو و به طور خاص امریکا، چراغ سبزی به درخواست عضویت اوکراین در ناتو نشان نداده‌اند.

از سوی دیگر، می توان گفت، در روندی خزنده و چراغ‌خاموش، اوکراین از نظر اقتصادی  عملا در تیول کمپانی‌های بزرگ غربی درآمده است و بلاتردید، دولت این کشور، از این پس، چیزی جز عنصری دست‌نشانده‌ی یقه‌ سفیدهای بورس نیویورک و لندن نخواهند بود.