به گزارش مشرق، ایران امیدوار است با اولین صعود خود به مرحله یک هشتم نهایی جام جهانی، تاریخ سازی کند. آنها هرگز در پنج دوره حضورشان در این رقابت ها، به مرحله حذفی راه پیدا نکرده اند. برای سومین دوره متوالی، کارلوس کی روش هدایت ایران را برعهده دارد که ۲ عنوان لیگ برتر و حتی لیگ قهرمانان اروپا را در کنار سر الکس فرگوسن بزرگ به دست آورد.
این مقاله به تحلیل تاکتیکی ایران در قالب گزارش پیشاهنگی تیم خواهد پرداخت. این تحلیلی خواهد بود از تاکتیک هایی که کارلوس کی روش احتمالاً در گرمای طاقت فرسا قطر به کار می گیرد.
* پیش بینی ترکیب اولیه:
پیش بینی ترکیب اصلی که کی روش به دنبال استفاده از آن در جام جهانی خواهد بود، بسیار دشوار است. زیرا این مربی ۶۹ ساله مدت بسیار کمی هدایت تیم را در دست گرفت و در مجموع در ۲ بازی تیم را ارنج کرده، که هر ۲ دوستانه بودند. با این حال، در این بازی‌ها، مشخص شد که کی‌روش به دنبال استفاده از سیستم ۴-۱-۴-۱ است. البته، این فقط شکل خارج از مالکیت است، زیرا وقتی ایران صاحب توپ است، وینگرها به سمت بالاتر فشار می آورند و عرض را نگه می دارند تا یک ساختار تهاجمی معمولی ۴-۳-۳ ایجاد کنند. آنالیز توتال فوتبال پیش‌بینی می‌کند که اگر همه بهترین بازیکنان ایران در اختیار باشند، این ترکیب اولیه ایران برای حضور در جام جهانی خواهد بود.
قبل از صحبت در مورد ترکیب احتمالی و ترکیبی که این مربی باتجربه با خود به قطر خواهد آورد، باید گفت که به نظر می رسد سردار آزمون مهاجم بایرلورکوزن این تورنمنت را از دست بدهد. به طور کلی، تیم پر از بازیکنان باتجربه است. بازیکنان یا در اوج خود هستند یا در حال حاضر از سن ۳۰ سالگی رد شده اند، به این معنی که میانگین سنی تیم احتمالاً بسیار بالا است. این می‌تواند باعث مشکلاتی برای ایران شود زیرا بازیکنان جوان ترکیب خوبی از شجاعت و نترسی را به ارمغان می‌آورند که پیشکسوتان باتجربه‌تر فاقد آن هستند که گروه دوم، با تعیین استانداردها و حرفه ای بودن و ایجاد آرامش در تیم، آن را جبران می‌کنند.
* فاز حمله:
ایران برخلاف انگلیس و آمریکا که در یک گروه قرار دارند، طرفدار مالکیت توپ نیست. سبک بازی آنها به سبک بازی ولز بسیار نزدیکتر است. تیم کی روش با رویکرد هجومی خود انعطاف پذیر است که به طور بالقوه بهترین راه برای توصیف آن است. این بدان معناست که نه تنها ایران می تواند مالکیت توپ را در اختیار داشته باشد و تلاش کند تا از یک سوم زمین عبور کند، بلکه تیم ملی همچنین می تواند یک خط عقب تر آمده و فضای بین خطوط را بی اثر کند تا پیش از اتمام نیمه اول، مانع از گلزنی حریف شود.
تاکتیک های مختلف ایران به تیم حریف بستگی دارد. به عنوان مثال، در ۲ بازی دوستانه اخیر ایران مقابل اروگوئه و سنگال، این تیم در هر بازی کاملاً متضاد بازی کرد. در مقابل سنگال، مردان کی روش شکل جمع و جور خود را حفظ کردند در حالی که تیم آفریقایی بر توپ مسلط بود. در همین حال، در مقابل تیم آمریکای جنوبی، ایران مالکیت توپ بیشتری را در اختیار داشت و به دلیل عدم پرسینگ اروگوئه، اجازه کار تیمی از عقب را افزایش دهد. وقتی ایران از عقب بازی می کند، چیدمان نسبتاً معمولی است زیرا کی روش به دنبال اختراع مدل جدیدی نیست، بلکه صرفاً به دنبال آن است که چرخش توپ در زمین را تضمین کند.
سعید عزت‌الهی بازیکن سابق ردینگ تاکنون در هر بازی در تیم ملی نقش آفرینی کرده و به هافبکی شبیه است که در اختیار داشتن توپ بسیار خوب عمل می کند. تصویر قبلی که وظیفه آن نقش رابط از دفاع به حمله است، تمام پاس‌های عزت‌الهی زیر نظر کی‌روش را در دو بازی دوستانه بین‌المللی که او هدایت آن را برعهده داشت، به تصویر می‌کشد. هافبک ایرانی در درجه اول پاس های مربعی یا پاس های مستقیم بیشتری به داخل کانال ها انجام داده است که نفوذ کمی در میان خطوط ایجاد می کند. ایران با علم به اینکه احتمالاً توانایی فنی لازم برای ساختن در پیوت را ندارد، تمایل دارد در کناره‌ها ترکیب شود تا توپ را از مناطق عمیق‌تر زمین به پیش ببرد.
ایران به انجام بازی عمودی علاقه دارد. کی روش به نگه داشتن بازیکنانش برای مدت طولانی تمایل ندارد ندارد. این امر احتمال اشتباه در مناطق خطرناک را افزایش می دهد. در عوض، مربی باتجربه به مردان خود دستور می دهد که همیشه به دنبال اولین پاس رو به جلو باشند تا بتوانند با استفاده از بازیکنان دونده و سرعتی، از پشت سر به دفاع حریف نفوذ کنند. این بدان معناست که مهاجم وسط همیشه باید مدافعان میانی را اشغال کند، در حالی که بازیکنان صاحب توپ باید تا آنجا که ممکن است برای یافتن او و ارسال پاس نهایی تلاش کنند.
ایران خارج از مالکیت است. کی‌روش عمل‌گرایی پرتغالی واقعی خود را نشان می‌دهد و می‌خواهد تیمش بسیار منضبط و خارج از مالکیت توپ باشد. با این حال، این بدان معنا نیست که بازیکنان باید بی خیال مالکیت حریف شوند. زمانی که توپ در عقب زمین حریف است، با پرس ایران همراه می شود. تیم ملی در بالای زمین پرس می کند و به دنبال این است تا جایی که ممکن است توپ را به دروازه حریف نزدیک کند. کی‌روش به بازیکنانش دستور می‌دهد که ترکیبی از ساختار پرس ناحیه‌ای را اعمال کنند. این بدان معناست که از همان ابتدا، ایران با استفاده از مهاجم مرکزی روی مدافعین حریف فشار می آورد.
در ۲ بازی کی روش تا اینجای کار، این تیم ۱۹ بازیابی توپ را در نیمه حریف ثبت کرده است که نشان می دهد دوست دارند پرس را بالا ببرند. با این حال، پایین تر از زمین، شکل بازی بسیار فشرده تر می شود. قصد کمتری برای بردن توپ وجود دارد زیرا بین خطوط تیمی باریک باقی می ماند و به حریف فضایی برای بازی در بلوک دفاعی ایران نمی دهد. از آنجایی که کی روش از ۴-۳-۳ در هنگام مالکیت توپ استفاده می کند، تغییر سیستم به ۴-۱-۴-۱ تیم را فشردخ می کند و وینگرها عقب می افتند. در نتیجه بازیکن پست ۶ در نقش منطقه ای عمل می کند و بازیکنانی را که به فضای بین خط میانی و خط دفاعی دریفت می کنند را برای پاس انتخاب می کند. اگر ایران می‌خواهد انگلیس، ولز و بهترین مهاجمان ایالات متحده را که در این فضاها فعالیت می‌کنند، خفه کند، آنها باید بسیار فشرده‌تر و با یکدیگر همکاری کنند.
* انتقال ها:
در دوران انتقالات تهاجمی، ایران می‌تواند بسیار خطرناک باشد، مخصوصاً زمانی که تیم در عمق بیشتری مقابل حریف مالکیت‌دارتر نشسته است و منتظر لحظه مناسب برای تبدیل حمله به ضد حمله است. وقتی تیم ملی در نقشه هایش شکست می‌خورد، آنها می‌خواهند تا جایی که ممکن است مستقیم با انتقال‌های هجومی خود عمل کنند. به دنبال این هستند که توپ را به مهاجم مرکزی برسانند. او مدافعان حریف را از موقعیتشان بیرون می‌کشد و به وینگرها اجازه می‌دهد به فضایی که او خالی کرده است حرکت کنند.
با این وجود، در دوران انتقالات دفاعی، ایران با یک مشکلی دست و پنجه نرم می کند. این به کمبود انرژی در خط هافبک بازمی گردد، در درجه اول به این دلیل که تیم مسن است و جوانی بسیار کمی دارد، به خصوص در وسط زمین. در اینجا، خط هافبک و خط دفاعی ایران با از دست دادن توپ، برای مقابله با حریف، فشار می آورند. ضد پرس بسیار بی حال بود و بنابراین، سنگال به راحتی از آن عبور کرد. چیزی که سنگال توانست از آن استفاده کند. اگر قرار است ایران در گروه انگلیس، ولز و آمریکا شانسی برای بقا داشته باشد، باید چنین لحظاتی را محدود کرد.
* مدافعان:
خط عقب جایی است که ایران ممکن است بیشترین مشکل را از نظر کیفیت داشته باشد. بازیکنانی مانند شجاع خلیل زاده و احسان حاج صفی می توانند در چنین صحنه بزرگی تجربه بسیار مورد نیاز را در خط دفاعی ارائه دهند، اما تیم را فاقد سرعت زیادی در خط دفاعی می کنند که انگلیس، ولز و ایالات متحده می توانند با استفاده از بازیکنان سرعتی، از پشت سر آنها بهره ببرند. حسین کنعانی و صادق محرمی وظیفه دارند در کنار دو پیشکسوت در خط دفاعی بازی کنند، اما رکورد ضعیف گل‌های خورده این تیم ممکن است مانع از صعود آنها از مرحله گروهی شود و بار زیادی از راه‌یابی به مرحله حذفی را بر دوش این تیم بگذارد.
* هافبک ها:
سعید عزت اللهی هافبک سابق ردینگ بدون شک بهترین هافبک دفاعی ایران است. این بازیکن ۲۶ ساله برای جدا کردن بازی و محافظت از فضای بین خطوط برای کی روش در ۴-۱-۴-۱ به عنوان بازیکن پست "۶" ضروری بازی می کند. عزت‌الهی همچنین می‌تواند برای ایران در فازهای هجومی برای یافتن دونده‌ها در پشت خط دفاعی حیاتی باشد، کاری که او تاکنون زیر نظر کی‌روش انجام داده است. اگر عزت‌الهی نقش خود را به خوبی انجام دهد، می‌تواند سامان قدوس و میلاد سرلک را آزاد کند و به تیم کمک کند تا در مناطق تهاجمی‌تر توپ را به جلو حرکت دهد. این در حالی است که ایران بازیکنان باتجربه ای مانند وحید امیری و امید ابراهیمی دارد که می توانند از نیمکت فرعی به میدان بیایند تا کمی آرامش را به کناره ها بدهند.
* مهاجمان:
مهدی طارمی زمستان امسال برای ایران حیاتی خواهد بود. مهاجم پورتو در فرمی باورنکردنی برای باشگاهش بوده است و تیم ملی امیدوار است این امر در جام جهانی نیز تکرار شود. با این حال ایران می تواند از کریم انصاری فرد نیز کمک بگیرد که عملکرد بسیار خوبی برای اومونیا نیکوزیا قبرس داشته است. خیلی ها نگاهی اجمالی به این بازیکن ۳۲ ساله در دیدارهای خانگی و خارج از خانه اومونیا مقابل منچستریونایتد در لیگ اروپا داشتند، جایی که او در موارد متعدد، خط دفاعی شیاطین سرخ را به دردسر انداخت و حتی در بازی خانگی گلزنی کرد. علاوه بر این، تیم ملی بازیکنانی مانند علیرضا جهانبخش، بازیکن فعلی فاینورد و سابق برایتون را در اختیار دارد. جهانبخش با توانایی بازی در راست و چپ، می تواند برای ایرانی ها یک گزینه حیاتی باشد، حتی اگر روی نیمکت به عنوان یک بازیکن تعویضی به میدان بیاید.
* بازیکن کلیدی:
با توجه به اینکه مشخص نیست سردار آزمون به جام جهانی می رسد یا خیر، تصمیم گرفتیم مهدی طارمی، ستاره تیم فوتبال پورتو را به عنوان بازیگر ستاره ایران پیش از این رقابت‌ها انتخاب کنیم. طارمی برای قهرمان پرتغال در فرم فوق العاده ای بوده و در حال حاضر یکی از بهترین گلزنان لیگ این کشور است. با نگاهی به معیارهای او، به راحتی می توان فهمید که چرا این بازیکن ۳۰ ساله برای تیم ملی زیر نظر کی روش یک مهره کلیدی خواهد بود.
طارمی که تا کنون زیر نظر مربی پرتغالی به عنوان وینگر مورد استفاده قرار گرفته است، می تواند در هر نقطه از خطوط تهاجمی بازی کند، اگرچه او در خط حمله عملکرد بسیار قوی تری دارد. نه تنها معیارهای هجومی این مهاجم استثنایی است، بلکه آمار دفاعی او نیز فوق العاده است و نشان می دهد که شماره ۹ با تجربه، زمانی که تیمش در پرسینگ و قطع پاس های حریف خارج از مالکیت باشد، مفید خواهد بود. اگر ایران بخواهد از پیش بینی ها سرپیچی کند و از مرحله گروهی صعود کند، باید طارمی را در بهترین فرم قرار دهد.
* پیش بینی مسابقات:
ایران برای صعود از یک گروه سخت که شامل ۲ تیم بریتانیایی انگلیس و ولز و همچنین ایالات متحده است، باید در هر بازی از نظر دفاعی نشکن باشد. تیم ملی به سادگی نمی تواند پا به پای این سه کشور باشد که دارای برخی از پرافتخارترین بازیکنان اروپا از جمله چندین برنده لیگ قهرمانان اروپا هستند.
برای ایجاد ضربه بر حریف، ایران باید بهترین کاری را که می تواند، انجام دهد. فشار را جذب کنید، در وقت استراحت به حریف ضربه بزنید و زمانی که آنها در فاز حمله هستند، تا حد امکان عمودی بازی کنید. متأسفانه، آنالیز توتال فوتبال معتقد نیست که ایران کیفیت لازم برای صعود از چنین گروه سختی را داشته باشد و به احتمال زیاد در قعر جدول جای خواهد گرفت.
منبع: آنالیز توتال فوتبال
