*پیش بینی پیامدهایحمله پیشگیرانه به ایران ممکن نیست

هیچ کس نمی تواند در شرایط فعلی پیشامدهای یک درگیری جدی در خلیج فارس و یا حملات پیشگیرانه علیه ایران را محاسبه کند؛با این حال حقیقت این است که مذاکرات هنوز هیچ پیشرفت روشنی نداشته است و تنش ها و آمادگی نظامی در خلیج فارس رو به افزایش است؛ آمریکا همچنان تحریم های بیشتری علیه ایران تحمیل می کند و هفته گذشته نیز سران اسرائیل وارد بحث جدیدی پیرامون زمان و چشم انداز اقدامات نظامی پیشگیرانه به تاسیسات هسته ای ایران شدند.

هیچ کس خواهان جنگ نیست و احتمالا دلایل منطقی برای جلوگیری از بروز این جنگ وجود دارد با این وجود حقیقت این است که تنش ها و خطر محاسبه نادرست و پیش بینی غلط همچنان رو به افزایش است؛ علاوه بر این، مشخص نیست که آیا ایران خطر رو به رشد تبدیل سال ها هشدار آمریکا و اسرائیل به عمل را درست درک کرده است یا نه.

برخی درباره سناریوی "سارایوو" و یا "اسلحه های آگوست" و درگیری و یا حادثه ای صحبت می کنند که با تشدید ناخواسته و تبدیل این درگیری به یک جنگ وسیع همراه خواهد بود؛ برخی دیگر معتقدند که اسرائیل در حال رسیدن به خط قرمزهای خود برای استفاده از گزینه نظامی پیش از آمریکا و متحدانش و اقدام یک جانبه علیه ایران است که این اقدام احتمالا بروز یک درگیری به مراتب بزرگ تر را سبب می شود.

علاوه بر این، احتمال این نیز وجود دارد که جنگ بدنبال شرایط مشابه ای که به آغاز جنگ جهانی دوم منجر شد – یعنی سال ها مذاکره و تهدید و شسکت تهدیدها تا زمان واقعی شدن جنگ _ بروز پیدا کند.

*انتخابات پیش روی آمریکا و صحبت از حمله به ایران

در ادامه این مقاله آمده است که انتخابات آمریکا نیز به ابهام این قضیه افزوده است؛ به نظر می رسد که هیچ اختلاف واقعی بین "باراک اوباما" رئیس جمهوری آمریکا و "میت رامنی" رقیب جمهوریخواه او درباره موضوع ایران وجود نداشته باشد و هر دو حزب دموکرات و جمهوریخواه کنگره نیز به نظر حامی گزینه نظامی علیه ایران به عنوان آخرین راه چاره هستند؛ با این حال، مانورهای سیاسی و فرصت طلبی نیز در این بین منجر به افزایش تنش ها شده است و این در حالیست که تلاش های دولت‌‌ آمریکا برای کاهش تنش ها ممکن است این احساس را در ایرانی ها به وجود بیاورد که تهدیدهای سیاست آمریکا علیه این کشور به نظر توخالی و پوچ هستند.

بحث اسرائیلی ها درباره ایران نیز احتمالا نتیجه مشابه ای دارد؛ از یک طرف برخی استدلالشان این است که مبارزات انتخاباتی آمریکا زمان مناسبی برای اسرائیل است تا به ایران حمله کند زیرا هیچ یک از نامزدهای ریاست جمهوری آمریکا نمی تواند از اسرائیل حمایت نکند؛ از طرف دیگر مطبوعات اسرائیلی همچنان گزارش هایی منتشر می کنند که نشان دهنده مخالفت کارشناسان اطلاعاتی و افسران ارشد اسرائیل با اقدام نظامی علیه ایران و ناکارآمدی این اقدام است؛ نتیجه این نوع استدلال ها نیز به معنای افزایش تنش ها در منطقه و در عین حال کاهش درک ایرانی ها از خطر بروز جنگ است.

* قابلیت های جنگ نامتقارن و دفاع موشکی ایران پیامدهای جنگ علیه این کشور را پیچیده تر می سازد

سایر عوامل غیر قابل پیش بینی نیز در این بین وجود دارد که شرایط را پیچیده تر می کند؛از جمله این عوامل غیر قابل پیش بینی، تقویت قابلیت های جنگ نامتقارن و نیروهای موشکی ایران است که به طور مداوم رو به رشد است و نگرانی هایی را در میان کشورهای همسایه ایران که به اندازه اسرائیل، نگران پیشرفت هسته ای تهران هستند، برانگیخته است.

در این مقاله نوشته شده است که بحران سوریه منجر به افزایش تنش ها میان ایران و کشورهای حاشیه جنوب خلیج فارس و ترکیه شده است؛ تنش میان سنی و شیعه نیز در بحرین و عربستان سعودی رو به افزایش است و رقابت برای اعمال نفوذ در عراق مجزا نیز به این تنش ها می افزاید.

*حتی بروز یک درگیری جزئی بازارهای نفت و اقتصاد جهان را با مشکل روبرو می‌کند

آنچه باید به شدت به آن توجه کرد این است که چنین عوامل غیر قابل پیش بینی جنگ را جذاب تر و یا قریب الوقوع نخواهند کرد؛ حتی بروز یک درگیری جزئی می تواند هراس کوتاه مدتی را در بهای نفت ایجاد کند؛یک اقدام نظامی شکست خورده و یا پیشگیرانه محدود می تواند صرفا ایران را تحریک کند که به هر قیمتی هسته ای شود و به خلیج فارس حمله کند و این امر می تواند مشکلاتی به مراتب جدی تر را در بازارهای نفت جهانی و اقتصاد جهان ایجاد کند.

آمریکا هنوز درگیر یک جنگ است و هیچ کس نمی تواند تاثیر یک درگیری و یا جنگ روی اقدام ایران، تنش های میان سنی و شیعه و تحولات عراق و سوریه را پیش بینی کند.

بر اساس این مقاله، تصور گرفتن یک نتیجه موفقیت آمیز از اقدام نظامی خیلی آسان است اما تاریخ هزار ساله بر عبرت های آمریکا در افغانستان و عراق در زمینه محدودیت های قدرت نظامی تاکید می کند و آنچه در این بین بدیهی می شود این است که ایناستراتژی بزرگ در دنیای واقعی تا حد زیادی شامل تحمل تاثیر ناخوشایند قانون پیامدهای ناخواسته در زندگی می شود.

کوردزمن در ادامه این مقاله نوشته است که بنا بر همه این دلایل است که شاید لحظه آن رسیده باشد که تا جایی که ممکن است در راستای محدود کردن خطر بروز جنگ وارد عمل شویم؛ آمریکا باید به طور خاص سه اقدام را عمل کند که به شرح زیر ارائه می گردد؛

- اولین اقدام این است که آمریکا باید تمرکز مذاکرات با ایران را حول محور خط قرمزهای روشن آمریکا تغییر دهد؛ اگر منظور ما حقیقتا این است که گزینه نظامی داریم و روی این گزینه وارد عمل می شویم، باید ابهام کمتری داشته باشیم؛ ایران باید بداند در مدت زمانی که می تواند مذاکره و درنگ کند، محدودیت های واقعی دارد؛ متحدان ما و تمام اعضای 1+5 نیز باید این موضوع را بدانند و اسرائیل و متحدان ما در کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس نیز باید بدانند که می توانند حقیقتا روی آمریکا در زمینه اقدام در صورت عدم توافق ایران با یک رویکرد مذاکره شده و یا عبور تهران از خط قرمزها حساب کنند.

کوردزمن مدعی شده است: اگر ما جدی هستیم باید کارهای بیشتری را عملی کنیم تا ایران متقاعد شود که حق انتخابی بین مذاکره و حملات پیشگیرانه ندارد؛ علاوه بر این،‌ ما باید اسرائیل را متقاعد کنیم که در صورتی که ایران تاسیسات هسته ای خود را پراکنده کند، در این صورت اسرائیل مجبور نیست که از فرصت به مراتب محدودتر خود علیه ایران استفاده کند.

-دومین اقدامی که آمریکا باید عملی کند این است که برای ایران صراحتا معلوم کند که این کشور هیچ گزینه موفقی پیش رو ندارد؛ آمریکا مجبور نیست برای اینکه نشان دهد که می تواند دفاع ایران را شکست بدهد، طرح جنگی خود را برملا کند؛ راه‌های بسیاری وجود دارد که تحلیلگران آمریکایی می توانند درباره آسانی تشدید نابودی پالایشگاه ها و شبکه برق ایران، سرکوب دفاع هوایی این کشور و واکنش به هر گونه اقدام نامتقارن دیگر سطح پائین از سوی ایران از طریق نابود کردن اهداف کلیدی نظامی ایران ارائه کنند.

آمریکا مجبور نیست که ایران را به حملات پیشگیرانه تهدید کند؛ آمریکا باید صرفا قابلیت های خود را در زمینه اجرای سناریوهای احتمالی گسترده برای ایران روشن کند؛ آمریکا می تواند برای ایران شفاف کند که نه تنها می تواند تاسیسات هسته ای شناخته شده و مشکوک ایران را هدف بگیرد بلکه تاسیسات موشکی و صنعت نظامی ایران را نیز هدف می گیرد.

* آمریکا می‌تواند برای جلوگیری از جنگ، پایان تحریم‌ها و مشوق‌های اقتصادی و تجاری به ایران را پیشنهاد بدهد

-سومین گزینه پیش روی آمریکا این است که مشوق های احتمالی را با هدف موافقت ایران با یک رویکرد و راه حل مذاکره شده به شیوه ای که ایران بتواند ادعای پیروزی کند و در عین حال وجهه خود را حفظ کند، مطرح کند؛ جلوگیری از بروز یک درگیری و یا جنگ نباید یک بازی صفر مجموع و بده بستانی تلقی شود که ایران مجبور شود که بازنده آن باشد؛ آمریکا می تواند مدلی از معامله ای بزرگ را به ایران پیشنهاد کند که بر اساس این مدل، در کنار ارائه موشق های تجاری و اقتصادی، تحریم های ضد ایرانی به صراحت پایان یابد.

آمریکا می تواند از طریق همکاری با متحدان خود در حاشیه خلیج فارس پیشنهاد برگزاری مذاکرات امنیت منطقه ای را ارائه کند که این مذاکرات به مرور زمان به تقویت نیروهای شورای همکاری خلیج فارس و استقرار نیروهای بیشتر آمریکا منجر شود.

بر اساس این مقاله، آمریکا می تواند با اروپا، روسیه و چین جهت گسترش بسته مشوق ها به ایران همکاری کند؛ آمریکا می تواند پیشنهاد کمک به ایران در زمینه گسترش تولیدات نفتی، صادرات و کانال های ارتباطی مالی مهم این کشور را مطرح کند؛ آمریکا می تواند درصدد همکاری با ترکیه، افغانستان و آسیای مرکزی بر بیاید تا پیشنهاد مشوق های تجاری را نیز به ایران ارائه کند؛ از این طریق است که مردم ایران شاهد خواهند بود که گزینه ای حقیقی وجود دارد که نه تنها آنها را منزوی و ایران را تحقیر نمی کند بلکه پیشنهاد پیشرفت های حقیقی را به سوی زندگی بهتر به آنها می دهد.

کوردزمن در انتهای این مقاله اینگونه آوردهاست: حقیقت این است که آمریکا نمی تواند فورا و بدون گفت‌وگو با متحدان منطقه ای و اعضای گروه 1+5 وارد عمل شود؛ با این همه زمینه هایی وجود دارد که آمریکا می‌تواند دستکم در آن اقداماتش را شروع کند و این امر هر روز روشن می‌شود که شرایط کنونی ممکن نیست از وقوع نوعی از جنگ جلوگیری کند و حتی ممکن است وقوع آن را محتمل تر کند.