به گزارش مشرق، موضوعی که دشمن از آن هراس داشت و در تمام این روزها سعی کرد تا شکافی را میان مردم و تیم ملی ایجاد کند و از سوی دیگر از رهگذر تولید دوگانه‌های دروغینی نظیر «مردم‌ـ حاکمیت» به‌زعم باطل خود تاکتیکی را جهت آرزوی دیرین خود یعنی تجزیه ایران پی‌ریزی نماید . درواقع آنچه ضدانقلاب دنبال می‌کرد این بود که مردم را از هر موضوع وحدت‌آفرینی که موجب یکپارچگی ملت ایران می‌شود دور کند.

در طی دو ماه گذشته که عده‌ای به بهانه آزادی زنان بذر آشوب‌های جدیدی را در کشور کاشتند و خسارت‌های فراوانی به اموال عمومی آزادی و امنیت مردم زدند، حتی از فرصت حضور کشورمان در یکی از پرمخاطب‌ترین آوردگاه‌های بین‌المللی یعنی جام‌جهانی فوتبال نیز نگذشتند و از هفته‌های قبل از حضور تیم ملی در قطر به نفرت‌پراکنی علیه این تیم پرداختند.

پمپاژ نفرت و عملیات رسانه‌ای علیه ملتی متحد و یکپارچه

نقطه اوج این نفرت‌پراکنی رسانه‌های معاند چند روز پیش از بازی اول ایران مقابل تیم انگلیس بود که شبکه‌هایی مانند من‌وتو، بی‌بی‌سی و شبکه سعودی ایران اینترنشنال ویدیوهایی را از کشته‌شدگان خیالی اغتشاشات اخیر کشور بارگذاری کردند و از این طریق سعی کردند احساسات عمومی را جریحه‌دار کنند.

از طرف دیگر شبکه من‌وتو در برنامه‌های متعددی، افرادی را روی آنتن خود می‌آورد که با اشک و نفرین برای تیم ملی آرزوی باخت می‌کردند؛ افرادی که کاملاً مشخص بود در مصاحبه‌هایی از قبل تنظیم‌شده تک‌تک دیالوگ‌های خود را حفظ کرده و آمده‌اند رسالت خود یعنی وطن‌فروشی را در قالب یک‌پروژه مسخ رسانه‌ای انجام دهند.

این ‌افراد به ‌ظاهر خبرنگار، سرمربی تیم ملی کشور و سایر بازیکنان را متهم به حضور در تیم کشوری می‌کردند که زن، زندگی، آزادی را نادیده گرفته است، در حالی که خودشان مزدور کشورهایی هستند که از هیچ جنایتی در حق ملت ایران فروگذار نکرده‌اند. در این میان افراد شناخته‌شده که به‌دنبال پاسپورت و اقامت کشورهای غربی‌، در رشته استوری‌های بسیار زیادی به وضوح تیم ملی را نفرین می‌کردند و برای بازیکنان آرزوی باخت می‌کردند.

خبرنگاران این شبکه‌های تروریستی با کارویژه عملیات روانی علیه ملت ایران و تیم ملی فوتبال آن با حضور در نشست خبری تیم ملی کشورمان سؤالاتی را مبنی بر تحولات کشور می‌پرسیدند و سعی داشتند فوتبال را تبدیل به کارزار سیاسی کنند.

از شادی ملت تا عصبانیت و عزای وطن‌فروشان

پس از اتمام بازی اول با وجود همه فراز و فرودها تیم ملی ایران نتیجه را به انگلیس واگذار کرد اما در بازی دوم مقابل ولز، بازیکنان کشورمان بازی بسیار جذابی را ارائه دادند؛ از سوی دیگر جوّ بسیار خوبی در ورزشگاه وجود داشت و جمعیت قالب ورزشگاه یکصدا ایران را تشویق می‌کردند؛ ایران در این بازی در دقایق پایانی توانست ۲ بر صفر از سد یکی از جزایری که روزی ملک انگلستان بود، عبور کند و حتی شانس صعود به مرحله بعدی را به دست آورد.

به‌دنبال پیروزی غرورآفرین تیم ملی ایران در برابر ولز مردم میهن دوست کشورمان به خیابان‌ها آمده در کنار برافراشتن پرچم سه‌رنگ کشورمان با آهنگ‌های حماسی به جشن و سرور و شادی پرداختند.

این رویداد که بلافاصله پس از پایان بازی ایران مقابل ولز در خیابان‌های اصلی شهرهای سراسر کشور از مشهد و رشت و اردبیل و تبریز و ارومیه گرفته تا تهران‌، اصفهان، زاهدان، سنندج، کرمانشاه و یاسوج و خرم‌آباد و اهواز و همه شهرها و شهرستان‌های کشور آغاز شد در کوتاه‌ترین زمان به محل جشن و پایکوبی جوانان و نوجوانان و مردان و زنان غیرتمند ایرانی تبدیل شد تا بار دیگر ملت کرد و ترک و لر و فارس و بلوچ و عرب در جای‌جای ایران همبستگی خود را حول محور میهن عزیزمان و پرچم مقدس جمهوری اسلامی ایران به نمایش بگذارند.

نقطه اوج این شادی حضور نیروهای پلیس در کنار مردم و شادی آنها در این جشن و سرور بود که حتی با خودروهای خود در کنار پخش سرودهای شاد و حماسی در غرورآفرینی تیم ملی ایران بار دیگر همراهی و همدلی خود را با مردم به دنیا نشان دادند.

اما رسانه‌های فارسی‌زبانی که عناصر خود را در داخل ایران به عزاداری برای کشته‌های جعلی اغتشاشات دعوت می‌کردند، ایران را به‌خاطر این‌ شادی محکوم کردند؛ گناهی که خود چندروز بعد با شکست ایران مقابل آمریکا «مرتکب‌»اش شدند!

درست در لحظاتی که مردم کشور از برد تیم ملی مقابل ولز، سراسر شادی و شوق بودند شبکه‌های سعودی، انگلیسی و در واقع سربازان جبهه رسانه‌ای یهود بین‌الملل، بیکار ننشسته و توسط عاملان خود شروع به اجرای عملیات روانی با این ‌مضمون کردند که «مردم ایران عزادارند و دلیلی برای شادی نیست».

بازی آخر و رسوایی و شکست دشمنان ملت

به هر ترتیب بازی ایران با ولز نیز تمام شد و تیم ملی کشورمان خود را برای بازی مقابل آمریکا آماده می‌کرد. همه‌چیز در سکوت بود؛ گویی خوراک شبکه‌های غربی هم تمام شده و نتیجه دو ماه جنگ رسانه‌ای‌شان علیه ایران یک‌شبه تبدیل به باد هوا شده بود.

تیم ایران در این‌ بازی به‌رغم شایستگی و بازی غیرتمندانه بازیکنانش با نتیجه یک بر صفر بازی را واگذار کرد و پرونده حضورش در جام‌جهانی ۲۰۲۲ را بست.

اما بلافاصله پس از اتمام بازی در حالی ‌که بازیکنان تیم ملی اشک می‌ریختند، عده‌ای از وطن‌فروشان به کوچه‌ها و خیابان‌ها آمدند و شروع به پایکوبی و شادی کردند؛ همان‌هایی که عزادار بودند!

از سوی دیگر شبکه‌های انگلیسی، سعودی و صهیونیستی هم خوراک جدید خود را پیدا کرده‌اند و با پوشش همه‌جانبه شادی وطن‌فروشان و عاملان خود در شهرهای مختلف، ویدئوهای تازه‌ای را بارگذاری کردند.

تیم ملی فوتبال کشورمان اگرچه بازی را به تیم حریف واگذار کرد و مردم یکپارچه ناراحت شدند، اما شاید هیچ‌وقت کسی فکرش را نمی‌کرد که یک روز فوتبال به شاخصی برای شناخت وطن‌دوستان واقعی و تفکیک آنها از شعاردهندگان دروغین وطن‌دوستی تبدیل شود.

اما فوتبال این کار را برای ما کرد و مدعیان دروغین وطن‌دوست که همه کار کردند که ایران و ایرانی در همه صحنه‌ها از جمله فوتبال بازنده باشند، همه کار کردند تا تیم فوتبال ایران را تحریم کنند و راه ورودش به جام‌جهانی را ببندند و نهایتا به‌جایی رسیدند که شکست تیم ملی را جشن بگیرند و احساس افتخار کنند!

نتیجه را واگذار کردیم اما همچنان سربلند ماندیم

ما اگرچه در بازی آخر نتیجه را واگذار کردیم اما همچنان سربلند ماندیم چرا که همان‌قدر که شادی پیروزی مقابل ولز دشمنان‌مان را عصبی کرد، این ناراحتی یکپارچه هم دشمنان ملت را اذیت کرد و به آنها فهماند که در سناریوهای خود شکست خورده‌اند و مؤلفه‌های وحدت‌ساز برای ملت ایران همچنان باقی است و کرد و ترک و لر و بلوچ و فارس و و عرب و... همه یکپارچه و متحد با هم دعا کردیم، حرص خوردیم و شاید ‌گریه کردیم، اما متحد باقی ماندیم.

شبکه تلویزیونی «الجزیره» در تحلیل خود از حضور تیم ملی فوتبال ایران در جام‌جهانی 2022 قطر می‌نویسد: بازیکنان ایران باید با توجه به شرایط موجود و عملکردی که از خود در این تورنمنت ارائه دادند، با سری بالا می‌توانند به خانه بازگردند.

«الجزیره» پس از این بازی در سایت خود نوشت؛ «تیم ملی ایران که در پس‌زمینه اغتشاشات اخیر در کشور خود و انبوهی از مسائل خارج از زمین از زمان ورودش به قطر با آن مواجه شده است، شایسته تقدیر برای نمایش خود در این دوره جام‌جهانی است. آنها در نهایت کوتاه آمدند، اما می‌توانند با سری بالا به خانه بروند.»