به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: عباس عبدی در اعتماد نوشت: «مقایسه دولت کنونی با دولت اول روحانی را کنار می‌گذاریم ولی با دولت دوم روحانی یا حداقل ۳ سال آخر آن دولت هم اگر از جهات گوناگون مقایسه شود جالب خواهد بود. هدف اصلی نیز پیدا کردن درکی از امکانات و نتایج عملکردهای دو دولت است.

تحریم؛ دولت روحانی تا ۵ روز مانده به پایان کارش با شدیدترین تحریم ترامپ روبرو بود؛ تحریمی که به اقرار دست‌اندرکاران دولت، قابل مقایسه با تحریم دوران اوباما نبود. در دوره اوباما، حتی در مواردی خودشان راه‌های دور زدن تحریم را به کشورهای ثالث یاد می‌دادند تا فشارها زیاد نشود، ولی در دوره ترامپ چنین نبود، به‌طوری که فروش نفت بعضا به ۳۰۰ هزار بشکه در روز رسید. از ابتدای بهمن ۱۳۹۹ و با آمدن بایدن تحریم‌ها به نسبت شل شد تا راه برای توافق هموار شود و این تاکنون نیز ادامه یافته است. پس وضعیت تحریم‌ها میان دو دولت به سود دولت فعلی است. البته افزایش قیمت نفت هم هست که آن نیز به سود این دولت است.

کرونا؛ فارغ از اینکه بگوییم کدام دولت واکسن را وارد کرد، روشن است که دولت روحانی مثل همه دولت‌های جهان حداقل ۱۵ ماه را به‌طور کامل درگیر کرونا بودند و ایران چند ماه هم بیشتر درگیر بود. ولی تقریبا به جز اندکی، همه کشورها از سال گذشته به صورت عادی در آمدند که مالا به سود اقتصاد بود. این نیز به سود دولت فعلی است.

اتفاقات طبیعی؛ در چند سال آخر دولت روحانی دو رویداد زلزله کرمانشاه و سیل سراسری رخ داد که هر دو مشکلات زیادی را برای آن دولت ایجاد کرد، سیل منافعی هم داشت، البته خشکسالی وجه دیگر ماجرا است که علیه دولت کنونی است.

حوادث سیاسی و امنیتی؛ در دولت روحانی شدیدتر بود، اعتراضات ۱۳۹۶ و ۱۳۹۸، هواپیمای اوکراین، ترور سردار سلیمانی، درگیری‌ها با ایالات متحده؛ زدن پهپاد و موشک‌باران پایگاه هوایی و... جملگی در دولت روحانی رخ داد که از نظر زمینه‌ای کفه موازنه به سود دولت کنونی است.

البته اعتراضات اخیر هم هست ولی چون مدنی بود و عموما با وضعیت تخریبی مشابه آنچه در ۹۶ و ۹۸ دیدیم، فاصله داشت، پس از این جهت نیز وضعیت به سود دولتی کنونی است.

همراهی ساختاری؛ به‌طور کامل همراهی و همگامی همه نهادهای رسمی با دولت تضمینی بود. مجلس، دستگاه قضایی، نهادهای دیگر و از همه اینها جالب‌تر، رسانه رسمی و رسانه‌های دولتی است که اینها در دولت پیش چهارنعل علیه آن می‌تاختند و اکنون به صورت دربست حامی آن هستند. پس این نیز به سود دولت فعلی است».

نویسنده می‌افزاید: «در مجموع وضعیت زمینه‌ای دو دولت در بیشتر شاخص‌ها به سود دولت کنونی است، در نتیجه انتظار می‌رود که عملکردش نیز متناسب این شرایط، بهتر باشد، ولی واقعیت چیز دیگری را نشان می‌دهد، تقریبا در همه موارد ناموفق‌تر بوده و نه تنها در ۱۸ ماه گذشته بلکه در آینده نیز شرایط بدتر از این خواهد شد که هست. هر چند همه آرزو می‌کنیم که وضع بهتر شود، ولی آرزوی ما یک چیز است، آنچه در عمل رخ خواهد داد بحث دیگری است.

چند ضعف اساسی در دولت جدید وجود دارد که ما را از تحقق این آرزو ناامید می‌کند. اول از همه فقدان نظریه‌ای منسجم از دولت و کارکرد آن است. منظور گفتن چند گزاره کلی و تکراری نیست. دوم فقدان برنامه برای رشد و توسعه جامعه و اقتصاد است. سوم نداشتن نیروهای کارآمد و خلاق با یک جمع‌کننده که حرف آخر را بزند. این سه مشکل که وجود هر کدام‌شان برای ناکامی هر دولتی کفایت می‌کند، منجر به تبعات دیگری هم می‌شود. از جمله انکار ناکامی درباره همه امور، از جمله تورم، اشتغال، ساخت مسکن و... هر شاخص دیگری که به ذهن بیاید».

نویسنده اعتماد پس از کلی صغرا کبرا آمیخته با غلط و در پایان مطلب، بی‌آن که اسناد و مقادیری برای مقایسه و ارزیابی ارائه کند،‌ ادعا کرده عملکرد دولت روحانی،‌ بهتر بوده است. به قبول آن شخصیت شوخ مزاج لطیفه‌ها، ‌مرکز دنیا اینجاست که من ایستاده‌ام، قبول نداری؟ متر کن!

لاف‌زنی روزنامه اعتماد در حالی است که ایران در دوره مدیریتی روحانی، با برجای گذاشتن روزانه ۷۰۰ نفر فوتی، یکی از بالاترین ارقام قربانیان کرونا در جهان را در یک سال پایانی دولت روحانی برجای گذاشت و هر وقت همه مردم مطالبه واکسیناسیون می‌کردند،‌ دولتمردان می‌گفتند «واکسن کرونا سوهان قم نیست» و «تا مشکل برجام و FATF حل نشود، امکان واردات وجود ندارد». آنها همین حرف را هم درباره سقوط صادرات نفت به زیر ۲۰۰ هزار بشکه گفتند. برخلاف ادعای نویسنده روزنامه غربگرا، دولت بایدن بر تداوم مسیر فشار حداکثری اصرار داشت و بر شمار تحریم‌ها نیز تا توانست افزود: این فشار به ویژه طی چند ماه اخیر شدت هم گرفته است اما با این وجود اکنون صادرات نفت کشورمان با نوسان ۱/۲ تا ۱/۵ میلیون بشکه چند برابر سال آخر دولت روحانی است.

در موضوع تحریم‌ها، نویسنده اعتماد پررویی نجومی به خرج داده وگرنه می‌داند که بنابر ادعای روحانی و دولتمردان او،‌ همه تحریم‌ها در سال ۹۴ بالمره لغو شده و غیر قابل برگشت بود. بنابراین رسیدن شمار تحریم‌ها از ۸۰۰ به ۱۷۰۰ تحریم، موجب مؤاخذه و محاکمه آن دولت است و نه توجیهی بر ناکارآمدی‌هایش؛ ضمن این که دولت روحانی درست ۴-۵ سال اول را به نوعی فرصت‌سوزی کرد، ۳-۴ سال پایانی را به شکل دیگری در حالی که می‌دید آمریکا مایل به برداشتن تحریم‌ها نیست؛ معطل کرد.

در موضوع اغتشاشات و آشوب‌ها نیز دولت روحانی، از متغیرهای اصلی و مؤثر در این رویدادهای تلخ بود؛ که ماجرای شبیخون بنزینی دولت و پوزخند بعدی روحانی، شاهدی غیر قابل انکار در این میان است. میراث تورم ۶۰ درصدی، ۷ برابر شدن قیمت اقلام مختلف (مسکن، ارز، خودرو، سکه و طلا و...) تعطیلی کارخانه‌ها، تشدید بیکاری و گسترش شکاف طبقاتی، عصاره‌ای از نتایج سوء عملکرد دولت روحانی است و با این وجود نویسنده اعتماد با دست و دلبازی و بی هیچ سندی، ‌از موفقیت‌های آن دولت دم می‌زند! انگار مردم یادشان رفته که دولت روحانی در سال آغازین، مردم را با سبد کالا تحقیر کرد و در سال پایانی با تشکیل قرارگاه ناموفق مرغ و ایجاد صف‌های پرازدحام برای خرید دو قطعه مرغ در اوج تاخت و تاز کرونا!

اعتماد در حالی مدعی نظریه و برنامه و نیروهای کارآمد از دولت فعلی شده که به اعتراف بسیاری از کارشناسان اقتصادی و سیاسی حامی دولت سابق، آن دولت جز برجام، هیچ ایده و برنامه دیگری نداشت و آن ادعا هم زیرپای دولت‌های اوباما،‌ترامپ و بایدن، به شکل تحقیرآمیزی لگدمال شد.

در مقابل، دولت فعلی با همه نقدهایی که می‌شود به آن داشت، توانسته کسری بودجه و بدهی‌های ۵۰۰ هزار میلیارد تومانی را کاهش دهد و تورم انفجاری ۶۰ درصدی را به ۴۰ درصد برساند. دولت در این دوره توانست ضمن انجام واکسیناسیون کامل، بحران کشتار جمعی کرونا را تقریباً به طور کامل مهار کند و ضمناً بخشی از میدان مین به ارث رسیده از دولت سابق را پاکسازی نماید. و این در حالی است که در اثر جنگ اوکراین، اقتصاد جهانی گرفتار رکود تورمی بی‌سابقه شده و طبیعتاً کشور ما نیز از پیامدهای این تورم و رکود جهانی مصون نمانده است. تحقق رشد اقتصادی ۳ تا ۴ درصد در این دوره، گسترش صادرات نفتی و غیر نفتی، تأمین امنیت غذایی کشور و دو برابر شدن خرید تضمینی گندم در کشور، مدیریت مصرف برق در تابستان بدون قطعی برق، آبرسانی به خوزستان و همدان و سنندج و... از موفقیت‌های دولت در این دوره دشوار بوده است.