به گزارش سرویس جهان مشرق، نشریه‌ی نیوزویک در تاریخ ۶ مارس، در بخش‌ دیدگاه‌ها مقاله‌ای را به قلم اسکات دابلیو اطلس منتشر کرد که به انتقاد از سیاست‌های کووید ۱۹ در آمریکا(که به تبع آن، در بسیاری از کشورهای دنیا در دستور کار قرار گرفت) پرداخت. اسکات اطلس، پژوهشگر سیاست‌های سلامت و درمان در موسسه هوور در دانشگاه استنفورد است.

اطلس نوشت:

تقریباً همه رهبران آمریکا به‌تدریج دستورات، الزامات و تعطیلی‌های مربوط به کووید را پس گرفته‌اند - حتی در ایالت‌هایی مانند کالیفرنیا، که شدیدترین و طولانی‌ترین محدودیت‌ها را برای عموم اعمال کرده بودند. هم‌زمان، رسانه ها به تدریج انتشار مداوم مطالعاتی را تأیید می کنند که دلایل ادعایی پشت آن محدودیت‌ها را کاملاً رد می کند. این وارونگی آشکار به دروغ به عنوان «یادگرفته شده» یا «شواهد جدید» به تصویر کشیده می شود. شاید اندکی اذعان به خطا باشد. ما هیچ عذرخواهی عمومی برای انتشار اطلاعات نادرست، یا برای توهین و مشروعیت‌زدایی از کارشناسان سیاست‌گذاری و دانشمندان علوم پزشکی مانند من که به درستی در مورد داده‌ها، دانش استاندارد در مورد عفونت‌های ویروسی و بیماری‌های همه‌گیر، و زیست‌شناسی بنیادی صحبت کردند، ندیده‌ایم.

سابقه تاریخی بسیار مهم است. ما شاهد تلاش وحشتناک اورول برای بازنویسی تاریخ و مقصر دانستن شکست قرنطینه های گسترده به گردن منتقدان قرنطینه، در کنار انکار بیهوده مطالبات بی وقفه خود مقامات از آنها بوده‌ایم. در دولت ترامپ، دکتر دبورا بیرکس به طور رسمی مسئول بخش پزشکی کارگروه کروناویروس کاخ سفید در اولین سال شیوع همه‌گیری بود. در این مقام، او تمام توصیه‌های مکتوب سیاست فدرال را به فرمانداران و ایالت‌ها نوشت و شخصاً در طول بازدیدهای رسمی، اغلب همراه معاون رئیس‌جمهور مایک پنس که بر کل کارگروه نظارت داشت، به مقامات بهداشت عمومی هر ایالت، مشاوره داد. پس از تحلیف رئیس جمهور جو بایدن، دکتر آنتونی فائوچی مشاور ارشد پزشکی شد و پاسخ همه‌گیری دولت بایدن را مدیریت کرد.

ما باید شکست فاحش سیاست های برکس-فائوچی را بپذیریم. آنها تصویب شدند، اما نتوانستند مرگ را متوقف کنند، نتوانستند از گسترش عفونت جلوگیری کنند، و خسارت و ویرانی عظیمی را به ویژه به خانواده های کم درآمد و فرزندان آمریکایی وارد کردند.

بیش از یک میلیون مرگ آمریکایی به این ویروس نسبت داده شده است. حتی پس از اقدامات سخت‌گیرانه، از جمله تعطیلی مدارس، توقف مراقبت‌های پزشکی غیرکووید، تعطیلی کسب‌وکار، محدودیت‌های شخصی، و سپس ادامه بسیاری از محدودیت‌ها و دستورات سفت و سخت در مورد تزریق واکسن، شکست غیرقابل انکاری در دولت دو رییس جمهور برای جلوگیری از تشدید سریع موارد، رخ داد.

بسیاری از کارشناسان - از جمله جان ایوانیدیس، دیوید کاتز و من - خواستار حفاظت هدفمند، جایگزین ایمن‌تر برای قرنطینه‌های گسترده، در رسانه‌های سراسری از مارس ۲۰۲۰ شدند. این پیشنهادها رد شد. بزرگ‌ترین شکست تاریخ در سیاست‌های بهداشت عمومی به دست کسانی بود که قرنطینه‌ها را توصیه می‌کردند و آن‌هایی که آن‌ها را اجرا می‌کردند، نه کسانی که غیر از این را، توصیه می‌کردند.

شکست غم‌انگیز قرنطینه‌های بی‌سابقه‌ای که مغایر با علم پاندمی تثبیت‌شده بود، و آسیب‌های هنگفت این سیاست‌ها بر کودکان، سالمندان و خانواده‌های کم‌درآمد، در مطالعات متعدد غیرقابل انکار و به روشنی مستند شده است. این بزرگترین، غم انگیزترین و غیراخلاقی ترین شکست رهبری بهداشت عمومی در تاریخ مدرن بود.

در یک دموکراسی، در واقع در هر جامعه اخلاقی و آزاد، حقیقت ضروری است. مردم آمریکا باید حقیقت را بشنوند - حقایق، فارغ از تحریفات سیاسی، ارائه نادرست و سانسور. اولین قدم این است که حقیقت تلخ را به روشنی و با واضح‌ترین عبارات ممکن بیان کنید. دروغ گفته شد. این دروغ ها به مردم آسیب زد. این دروغ‌ها مستقیماً برخلاف شواهد و دانش چندین دهه در مورد بیماری‌های همه‌گیر ویروسی و زیست‌شناسی بنیادی قدیمی بود.

در اینجا ۱۰ دروغ بزرگ را فهرست می کنیم که از سال‌ها قبل به عنوان نادرست شناخته شده‌ بودند- یعنی این طور نیست که اخیرا دروغ بودن آن ثابت شده باشد- و با این حال، توسط رهبران بهداشت عمومی آمریکا، مقامات منتخب و غیر منتخب و دانشگاهیانِ حالا دیگر بی‌اعتبار، تبلیغ شد:

۱. ویروس کرونا SARS-CoV-۲ با چندین مرتبه میزان مرگ و میر بسیار بالاتری نسبت به آنفولانزا دارد.

۲. همه افراد در خطر مرگ ناشی از این ویروس هستند.

۳. هیچ کس هیچ گونه حفاظت ایمنی ندارد، زیرا این ویروس کاملا جدید است.

۴. افراد بدون علامت محرک اصلی شیوع هستند.

۵. قفل کردن - بستن مدارس و مشاغل، محدود کردن مردم در خانه‌هایشان، توقف مراقبت‌های پزشکی غیرکووید، و حذف سفر - ویروس را متوقف یا از بین می‌برد.

۶. ماسک ها از همه محافظت می کند و از انتشار جلوگیری می کند.

۷. این ویروس به طور طبیعی وجود دارد و ادعای منشا آن در آزمایشگاه یک تئوری توطئه است.

۸. معلمان به ویژه در معرض خطر هستند.

۹. واکسن‌های کووید از گسترش عفونت جلوگیری می‌کنند.

۱۰. حفاظت ایمنی فقط از واکسن حاصل می شود.

هیچ یک از ما آنقدر ساده لوح نیستیم که انتظار عذرخواهی و دلجویی مستقیم از منتقدان آن سیاست‌های عمیقا نادرست را، از نهادهایی چون همین کارفرمای من، یعنی دانشگاه استنفورد، یا افراد ذینفوذ در دولت، بخش بهداشت عمومی، دانشگاه و رسانه ها داشته باشیم. اما برای اطمینان از این که این اتفاق دیگر تکرار نمی‌شود، رهبران دولت، مقامات صاحب قدرت و دانشگاهیان و مشاوران با نفوذی که اغلب تضاد منافع را در خود جای داده‌اند، باید پاسخگو باشند. من شخصاً به شدت شک دارم که هرگونه تحقیق یا کمیسیون دولتی بتواند از سیاسی شدن این مساله(پاسخگو کردن دروغ گویان و آمران سیاست‌های اشتباه) جلوگیری کند. صرف نظر از قصد و نیت آنها، تمام این گونه تحقیقات توسط دولت، حداقل به عنوان انگیزه های سیاسی تلقی می شود و نتایج آنها به طور کامل توسط بسیاری رد خواهد شد{یعنی بهتر است گروه‌ها و نهادهای مستقل وارد تحقیق شوند}.

این تحقیقات باید ادامه یابد، هرچند، اگر فقط برای رسیدن به حقیقت باشد و به فرزندانمان بیاموزیم که در نهایت، حقیقت مهم است و درس انتقادی چسترتون(فیلسوف انگلیسی) را سرلوحه قرار دهیم که "حق درست است، حتی اگر کسی آن را انجام ندهد. اشتباه، اشتباه است، حتی اگر همه در مورد آن اشتباه کنند. "

***

ذکر این نکته لازم است که ظاهرا شکست «روایت رسمی» درباره‌ی داستان کووید ۱۹، سیاست‌های مقابله با آن و تبلیغات کرونایی، آن چنان این روزها عیان شده و آمار تلفات و قربانی‌های این سیاست‌ها آن قدر از پرده بیرون افتاده است که حتی نشریات و رسانه‌های وابسته به امپراتوری‌ رسانه‌ای جهانی(از جمله همین نیوزویک که یک نماد شاخص برای این دست از رسانه‌هاست)، نیز مجبور شده‌اند برای کم کردن از بار تقصیر و خارج شدن از سیبل مستقیم انتقادات و واکنش‌های شدید افکار عمومی، بعضا صداهای منتقدان را پوشش دهند. انتشار مقاله‌ی اسکات اطلس را باید در همین چشم‌انداز تحلیل کرد.