به گزارش مشرق، در روزهای اخیر پس از پایان جنگ پنج روزه رژیم صهیونیستی علیه غزه، منابع عبری از فراهم شدن مقدمات لازم برای برگزاری راهپیمایی پرچم خبر دادند.
براساس آخرین برآوردها صهیونیست‌ها در نظر دارند این راهپیمایی را با گستردگی هر چه بیشتر به ویژه در مقایسه با سال‌های قبل، برگزار کنند امری که با واکنش فلسطینیان به ویژه گروه‌های مقاومتی روبرو شده است.
راهپیمایی پرچم قرار است عصر امروز پنجشنبه در قدس اشغالی برگزار شود اما مسیر اعلام شده این راهپیمایی از سوی صهیونیست‌ها، که قرار است شامل مناطقی از مسجدالاقصی شود، مسأله‌ای است که با واکنش فلسطینیان همراه شده است.
روزنامه یدیعوت آحارونوت مدعی شد که قرار است امروز ۲۰۰ هزار صهیونیست در راهپیمایی پرچم که در بخش شرقی قدس برگزار می‌شود، مشارکت کنند. این در شرایطی است که رژیم صهیونیستی همزمان با برگزاری این راهپیمایی میزان آماده‌باش نظامیان خود و تدابیر امنیتی را تا بالاترین سطح افزایش داده است.
شامگاه گذشته بخش رسانه نظامی گردان‌های قسام شاخه نظامی جنبش حماس با انتشار تصویری در آستانه راهپیمایی پرچم، به صهیونیست‌ها هشدار داد. در این تصویر نوشته شده که «شمشیر قدس (سیف القدس) هرگز غلاف نمی‌شود»، امری که یادآور حملات موشکی مقاومت به قدس اشغالی در زمان برگزاری راهپیمایی پرچم در سال ۲۰۲۱ است.
قرار است همزمان با برگزاری راهپیمایی پرچم، دستکم ۳۰۰۰ نظامی از همه یگان‌های نظامی و امنیتی رژیم صهیونیستی در خیابان‌های قدس اشغالی مستقر می‌شوند تا امنیت این راهپیمایی و همچنین تعرض صهیونیست‌ها به مسجدالاقصی را برقرار نمایند.
پلیس رژیم صهیونیستی نیز از ترس حملات راکتی احتمالی مقاومت از غزه همزمان با برگزاری راهپیمایی پرچم، به حالت آماده‌باش درآمده است. منابع عبری زبان همچنین اعلام کردند که رژیم صهیونیستی از ترس حمله راکتی احتمالی مقاومت سامانه گنبد آهنین را در اطراف قدس مستقر کرده است.
در اینجا در نظر داریم نگاهی عمیق‌تر به راهپیمایی پرچم، پیشینه آن، اهداف صهیونیست‌ها از برگزاری آن و البته پیامدهای احتمالی آن داشته باشیم.
«راهپیمایی پرچم» چیست و از چه زمانی کلید خورد؟
راهپیمایی پرچم از سال ۱۹۶۸ یعنی دقیقاً یک سال پس از اشغال بخش شرقی قدس در سوم ژوئن ۱۹۶۷ آغاز شد. صهیونیست‌ها که در سال ۱۹۴۸ توانسته بودند بخش غربی قدس شریف را به اشغال خود درآورند، پس از جنگ سال ۱۹۶۷ با اعراب و فلسطینی‌ها توانستند بخش شرقی قدس را نیز اشغال کنند.
در واقع می‌توان گفت که دلیل اصلی برگزاری راهپیمایی پرچم، بزرگداشت اشغال کامل قدس از سوی صهیونیست‌هاست که رخدادی مهم در تاریخ اشغالگران سرزمین فلسطین محسوب می‌شود، تا جایی که بعدها در سال ۱۹۸۶ کنست رژیم صهیونیستی روز اشغال قدس را به عنوان روز عید ملی تصویب کرد.
«زِوی یهودا کوک» خاخام ارشد صهیونیست و رهبر جریان صهیونیسم یهودی، بنیانگذار راهپیمایی پرچم در سال ۱۹۶۸ محسوب می‌شود. وی که رهبر معنوی حزب ملی‌گرای دینی «مفدال» نیز محسوب می‌شود همه ابزارهای لازم و جریان‌های صهیونیستی از جمله جنبش صهیونیستی «هبوعیل همزراحی» (از جریان‌های افراط‌گرای صهیونیستی) را برای برگزاری راهپیمایی پرچم بسیج کرد. این راهپیمایی از سال ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۴ یک راهپیمایی کوچک بود که در شامگاه اشغال کامل قدس (۲۸ مه در تقویم عبری، معمولاً مصادف با ۱۸ مه در تقویم میلادی) برگزار می‌شد. اما از سال ۱۹۷۴ به بعد، با قدرت گرفتن جریان‌های صهیونیسم دینی و سیطره آنها بر دولت‌های متوالی به تدریج شکل جدی‌تر و گسترده‌تری به خود گرفت، تا جایی که امروز با سیطره کامل جریان‌های افراط‌گرای صهیونیستی بر کابینه نتانیاهو به شکل تحریک‌آمیز فعلی رسیده است.
اهداف برگزاری راهپیمایی
یکی از اصلی‌ترین اهداف صهیونیست‌ها در برگزاری راهپیمایی پرچم، نمایش دادن سیطره جعلی و مبتنی بر ابزار اشغالگری و خشونت آنها بر کل قدس شریف است. در واقع صهیونیست‌ها با انجام این راهپیمایی که در ابتدا با تعرض به مسجدالاقصی آغاز می‌شود، در صدد آن هستند که بگویند توانسته‌اند هویت اسلامی قدس را از بین برده و هویت جعلی صهیونیستی به آن ببخشند. امری که با وجود تلاش‌های فراوان صهیونیست‌ها در دهه‌های اخیر هرگز محقق نشده است.
برخی نیز معتقدند صهیونیست‌ها با برگزاری این راهپیمایی در صدد آماده سازی شرایط برای تخریب مسجدالاقصی و ساخت هیکل ادعایی بر ویرانه‌های آن هستند، امری که تقابل جدی با نیات شوم صهیونیست‌ها را بیش از پیش جلوه‌گر می‌سازد.
مسیر تحریک‌آمیز راهپیمایی
یکی از اصلی‌ترین موضوعاتی که موجب ایجاد جنجال‌های فراوان در ارتباط با راهپیمایی پرچم شده، مسیر تحریک‌آمیز آن است. این راهپیمایی بر اساس مسیری که از سوی برگزارکنندگان آن طراحی شده از منطقه باب العامود در نزدیکی مسجدالاقصی عبور کرده و به منطقه اسلامی قدس و سپس دیگر مناطق فلسطینی رسیده و در نهایت به دیوار براق (دیوار غربی) که محل اصلی مراسم‌های دینی صهیونیست‌هاست، منتهی می‌شود.
فلسطینیان به ویژه گروه‌های ملی، دینی و مقاومتی مسیر این راهپیمایی را بسیار تحریک‌آمیز توصیف کرده و هر ساله همزمان با برگزاری آن بر لزوم تغییر آن و عدم عبور آن از مناطق فلسطینی به ویژه در اطراف مسجدالاقصی تاکید می‌کنند.
شمشیر قدس بر کشیده شد
دو سال پیش در اواسط ماه مه ۲۰۲۱ برگزاری این راهپیمایی با عبور از اطراف مسجدالاقصی و ضرب و شتم شدید فلسطینی‌ها در قبله اول مسلمانان جهان همراه شد، امری که باعث شد هشدارهای گروه‌های مقاومت در زمینه واکنش عملیاتی به این اقدام تحریک‌آمیز وارد فاز اجرایی شود. در نهایت در نتیجه بی‌توجهی رژیم صهیونیستی به این هشدارها گروه‌های مقاومت اقدام به پرتاب موشک به سوی قدس اشغالی کردند. به صدا درآمدن آژیر خطر در جریان راهپیمایی پرچم در سال ۲۰۲۱ تصاویری به یادماندنی را در خاطر فلسطینی‌ها زنده می‌سازد. در نتیجه این عملیات موشکی که بعدها به شمشیر قدس (سیف القدس) معروف شد، برگزاری راهپیمایی پرچم شکست خورد و صهیونیست‌ها از خیابان‌های قدس راهی پناهگاه‌ها شدند. این همان سناریویی است که صهیونیست‌ها از وقوع آن هراس جدی دارند، به ویژه اینکه گروه‌های مقاومتی به ویژه گردان‌های عزالدین قسام پیش از برگزاری این راهپیمایی هشدارهای لازم را به سران تل‌آویو داده است.
صهیونیست‌ها در حال فرار در حین برگزاری راهپیمایی پرچم در سال ۲۰۲۱
البته در سال ۲۰۲۲ نیز صهیونیست‌ها در اثر هشدارهای مقاومت فلسطین مجبور به تغییر مسیر این راهپیمایی شدند تا در نهایت با عدم عبور آن از اطراف مسجدالاقصی و مناطق فلسطینی قدس، این رخداد بدون واکنش مقاومت برگزار شود. در واقع تحولات سال گذشته نشان داد که معادله مقاومتی «غزه سپرِ قدس» (غزة درع القدس) برقرار و تثبیت شده است و رژیم صهیونیستی پیش از اجرای هر گونه اقدام تحریک‌آمیز باید محاسبات خود را انجام دهد که آیا برگزاری چنین رخدادی به پیامدهای آن می‌ارزد یا نه؟!
نتیجه گیری
واقعیت این است که اگر صهیونیست‌ها دارای سیطره کامل و واقعی بر قدس شریف بودند، احتیاجی به برگزاری راهپیمایی نمایشی همچون راهپیمایی پرچم نداشتند. به ویژه اینکه به اذعان خود صهیونیست‌ها این راهپیمایی با تعرض و ورود به مناطق اسلامی و فلسطینی قدس برگزار می‌شود. این چه حاکمیتی است که با تعرض و اقدامات تحریک آمیز به نمایش در می‌آید؟
در واقع می‌توان گفت صرف توسل به این اقدامات نمادین برای نشان دادن یک حاکمیت ادعایی، تصدیق ضمنی از دست دادن آن است. اگر طرفی دارای حاکمیت مشروع بر جغرافیای خاصی از هر نقطه از جهان باشد، قطعاً احتیاجی به اقدامات نمادین این چنینی نخواهد داشت، چون اِلِمان‌ها و عناصر هویتی آن را می‌تواند در جای جای آن مکان خاص مشاهده کرد. اما زمانی که طرف مذکور اشغالگر یک سرزمین باشد، مجبور خواهد شد کل نیروهای انسانی و ابزارهای نظامی، امنیتی و سامانه‌های موشکی خود را به حالت آماده‌باش درآورد تا تنها یک راهپیمایی صرف را برگزار کند. این‌ها واقعیت حاکمیت جعلی و اشغالگری صهیونیست‌ها بر سرزمین فلسطین است که با اقدامات خود آنان، بیشتر به چشم می‌آید.
