لطفاً خودتان را معرفی بفرمایید.

بسم‌الله الرحمن الرحیم، «حمیدرضا نوری» متولد 1364، دانشجوی رشته نر‌م‌افزار کامپیوتر هستم.

مثل اینکه بیشتر هم به حوزه رباعی علاقه دارید؟

بله، بیشتر هم رباعی.

احسنت، خیلی خوب!

البته این رباعی‌هایم مربوط به رباعی‌هایی هست که در این چند ماه اخیر گفته‌ام، بالاخره اوایل یک نقص‌هایی داشت ولی بعد از اینکه در کلاس‌های «حلقه‌ی روشنا» استاد حدادیان و امیری اسفندقه شرکت کردم که گاهی «استاد مصطفی محدثی خراسانی» می‌آمدند و در کنار «خانم دهقانی» هم شعرهای همدیگر را نقد می‌کنیم و ایشان هم به من خیلی کمک کردند.

«خانم دهقانی» بیشتر در حوزه شعر به شما کمک می‌کنند و یا شما به ایشان کمک می کنید؟

البته بیشتر ایشان کمک می کنند.

چرا؟

خب ایشان بیشتر در زمینه شعر کار کردند و در حوزه ادبیات هم تحصیل می‌کنند  تمرکزشان بر روی موارد شعری چه از نظر آهنگ‌های شعری چه از لحاظ وزنی بیشتر است.

قالب‌های شعری هر دوی شما هم تقریباً یکی هست و هر دوی شما به رباعی علاقه دارید.

البته ایشان در قالب غزل و قالب های دیگر هم زیاد شعر می‌گویند، ولی من رباعی را بیشتر به خاطر این دوست دارم که چهار مصرع است و سریع می‌تواند مفهوم مورد نظر را به شخصی که آن را می‌خواند برساند.

یعنی شعر طرح منظور نمی‌رساند، «آخرین برگ سفرنامه باران این است/ که زمین چرکین است».

به نظر من رباعی منظور را بهتر می‌رساند. چونکه هم وزن خاصی دارد و هم راحت‌تر می‌تواند با مخاطب ارتباط برقرار کند

انقلاب به نظر شما چه شکوهی به رباعی داد؟

از اوایل انقلاب می‌گویند یا الان را

از اوایل انقلاب تا الان

به نظر من الان با توجه به فضای مجازی که ایجاد شده است و سایت‌هایی که دارند تخصصی روی شعر کار می‌کنند الان خیلی فضای شعری نسبت به اوایل بهتر شده است. حالا آن موقع‌ها «مرحوم سلمان هراتی»، «قیصر امین‌پور»، «سیدحسن حسینی» و در حال حاضر استاد «علی‌رضا قزوه» هم دارند کار می‌کنند.

در حوزه نقد و بررسی ادبیات انقلاب اسلامی به جای قابل توجهی رسیدیم یا باید بیشتر به آن توجه شود؟

کلاً در زمینه نقد با توجه به فضاهای مجازی چونکه به نظر من بیشتر در فضاهای مجازی شعر نمایش داده می‌شود. مخصوصاً در این بُعدی که شما فرمودید، یعنی آن جلسات را بعضی ‌ها به دلیل مشغله‌های شغلی که دارند کمتر شرکت می‌کنند، مجبور هستند که از طریق سایت‌هایی مثل «شاعران پارسی‌زبان» و یا «شهرستان ادب» و یا از طریق وبلاگ‌هایشان شعرهایشان را به عرصه نقد بگذارند و آن را هم قطعاً خیلی از استادان آنگونه که در جلسات شعر نقد میکنند در فضای مجازی امکان نقد بیت به بیت وجود ندارد و  هم این که  چیزی را که حضوری می‌توان به آن دست پیدا کرد این گونه نمی‌توان به آن رسید.

چرا شعر انقلاب اسلامی حتی یک مجله ندارد که در آن شعر انقلاب، تذکره و غیره نقد و بررسی شود؟

نمی‌دانم، البته این بیشتر شاید به مسولین فرهنگی برمی‌گردد.

چه ربطی به مسئولین دارد؟

خوب سایت بدون حمایت مالی که نمی‌شود راه اندازی و اداره شود. خب بالاخره  یک حامی مالی می‌خواهید چونکه بیشتر جنبه مالی آن منظورم هست چون هیچ مجله و یا سایتی بدون حمایت مالی نمی‌تواند راه‌اندازی شود.

یعنی شما می‌گویید که خیلی از مجله‌هایی که الان موجود هست که خیلی از آنها غیر ادبی و بعضی از آنها ادبی هست اگر دولت آنها را حمایت نکند، منتشر نمی‌شوند؟

منتشر می‌شود اما قطعاً یک بودجه‌ای را از یک نهادی باید بگیرند و حمایت مالی می‌شوند، حالا شاید از یک مؤسسات فرهنگی دیگر که آنها بودجه‌ دارند، به نظر من حالا باید یک جایی باشد.

من فکر می‌کنم شاعران انقلاب اسلامی که روی حمایت دولت اصرار دارند، خودشان باید دست به کار شوند و این ضعف بزرگ بعضی از شاعران انقلاب اسلامی است.

«خانم فریبا یوسفی» هم از شعرای خانم، باز یک «تذکره» داشتند که قرار بود به چاپ برسد و به نمایشگاه امسال برسد. در بحث «تذکره» از خانم‌ها فعلاً این دو تا کار هست، یعنی یک موقعی کارهای «تذکره» هست ولی مطرح نمی‌شود یا حالا نمی‌دانم اصلاً به آن توجهی در بازار نمی‌شود. شاید انتشارات خیلی معروفی نداشته و یا کسی که آن را جمع‌آوری کرده به نظر بعضی‌ها شخصیت مهمی نداشته. چون که خیلی‌ها توجه می‌کنند که جمع‌آوری کننده آن چه کسی بوده است. مثلاً اگر «خانم فریبا یوسفی» باشد خیلی برایشان مهم‌تر است تا یک فرد ناشناس.

 «آقای نوری» شما چرا بیشتر در حوزه آئینی کار می‌کنید؟ یا کارهای دیگری هم دارید و در سایت ها نیست؟

کارهای دیگر هم هست نه اینکه فقط کارهایم صرفاً آئینی باشد ولی می‌شود گفت 90-80 درصد کارهایم آئینی هست  و سعی دارم تعریف مقام معظم رهبری را در اشعارم رعایت کنم و در مورد شاعری اهل بیت ، یک حدیث از «امام صادق (ع) یا امام رضا (ع)» هست که یک شاعری در خدمت ایشان بودند و در وصف «امام زمان» شعری گفتند که «امام (ع) به او گفتند که تا حضرت روح‌‌القدس به تو عنایتی نکند این شعر را تو نمی‌توانی بگویی، شعر وقتی آئینی می‌شود هم اجر اخروی دارد هم خیر دنیوی، به عنوان مثال وقتی یکسری افراد با شنیدن این اشعار حالشان منقلب می‌شود این برای شاعر خیلی ارزش دارد.

شما امروز شعرهای آئینی چه کسانی را می‌پسندید؟

«آقای مجاهدی»، «آقای سهرابی»، «آقای برقعی» .«آقای علوی»،‌«آقای محسن کاویانی» از شاعران جوان قم «آقای محسن رضوانی» که شعرهای خیلی خوبی می‌گویند و یک سبک جدید را در کارهایشان دارند ارائه می‌دهند.

تأثیر شاعرانی مانند «آغاسی» را  در شعر بعد از انقلاب چگونه می‌بینید؟ اصلاً به نظر شما نیازی بود به شعر «آغاسی»؟

بله، به نظر من در زمانی که در قید حیات بودند به ایشان اصلاً پرداخته نشده است.

الان که در قید حیات نیستند چطور؟

در حال حاضر فکر میکنم بیش از زمان حیاتشان توجه می شود اما باز هم حق مطلب ادا نمیشود و نباید فراموش کرد که خیلی‌ها جرقه ذهنی‌شان را از شعرهای ایشان گرفتند و وارد این راه شدند.

 شیوه‌ی شعر خواندن «مرحوم آغاسی» خودش یک هنر است.

بله، خودش یک هنر است و تأثیرگذار

شما شعر اجتماعی هم می‌گویید؟

بله، بعضی وقت‌ها

چه موقع‌هایی به شعر اجتماعی روی می آورید؟

«چون شهر دلم هوای ابری دارد» در رابطه با آهنگی بود که بر علیه «امام هادی (ع)» خوانده شده بود به ذهنم رسید و گفتم، و برخی از رباعی هایم هم در مورد «حجاب» و در مورد شهدای هسته‌ای بوده است.

تعدادی از رباعی‌هایتان را بخوانید تا شروع کنیم.

ما بر سر سفره‌ات نمک‌گیر شدیم

با لقمه‌ی لطف و رحمتت سیر شدیم

با این همه چون تو را ندیدیم آن‌قدر

خوردیم غم فراق تا پیر شدیم