به گزارش مشرق، جعفرعلیان‌نژاد در تازه ترین یادداشت خود در کانال ایتا نوشت:
در جایی، جمله‌ای حکیمانه دیدم، حیفم آمد به راحتی از خیر آن گذشته و چیزی در خصوصش ننویسیم. «ثروت اطلاعات، فقر توجه به بار می‌آورد»
در دورانی زندگی می‌کنیم، که روزانه حجم وسیعی از اطلاعات، اخبار و داده‌ها، بدون حساب و کتاب و بی‌آنکه بخواهیم، وارد فضای ذهنیمان می‌شود.
معمولاً ما در قبال این حجم از مطالب، دچار حس اقناع و بسندگی می‌شویم و نسبت به این ورودی‌ها هیچ‌گونه سخت‌گیری شناختی نمی‌کنیم.
عادت کرده‌ایم یا ناخودآگاهِ ما را عادت داده‌اند در برابر این حجم بالای داده، منفعل و پذیرا باشیم. به یک معنا انبوه اطلاعات، فرصت تأمل و پرسش را از ما سلب کرده است.
در برابر این هجوم بی‌وقفه، دانش پدیدارشناسی می‌تواند بصیرت‌هایی را در اختیار ما قرار دهد، که حواسمان را جمع‌تر کرده و پدیده‌های اطرافمان را با دقت بیشتری بپاییم.
روش پدیدارشناسی به ما کمک می‌کند تا حدودی آسیب فقر توجه را با التفات و توجه ویژه به یک پدیده خاص، مرتفع کنیم.
در این روش برای دقت روی یک پدیده، تمام مفروضات ذهنی و عادات شناختی را در حالت تعطیل درمی‌آوریم، و به نفس و ذات پدیده توجه می‌کنیم.
سوال مهمی که در این توجه و تأمل پدیدارشناختی برای ما پیش می‌آید، آن است که دلیل «روی‌آورندگی» ما به این خبر، داده یا پدیده چیست؟
همین سوال مایه دقت و تشخیص و فهم ذات پدیده و کاری که آن خبر با شناخت ما می‌کند، می‌شود.
اگر در هنگام مواجه شدن با خیل اخبار صادق و کاذب، به این سوال که چرا به آن خبر روی آورده‌ایم، پاسخ دهیم، می‌توانیم به شناختی واقعی‌تر دست یابیم.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.
