به گزارش مشرق، محمد ایمانی در کانال تلگرامی خود متنی را با عنوان (از تمسخر نیروگاه سازی تا فرافکنی درباره کمبود برق ) منتشر کرد و نوشت:
روزنامه هم میهن برای معضل کمبود برق در فصل تابستان و خسارت ناشی از آن برای صنایع، ابراز نگرانی کرد، بیآنکه درباره ریشه ناترازی فعلی توضیح دهد.
این روزنامه صفحاتی را به گزارشی با عنوان«خاموشی صنعت، تشنگی در فصل گرما» اختصاص داد و اینکه « قطع برق تابستانی، زیان میلیارددلاری در پی دارد». روزنامه متعلق به کرباسچی همچنین در سرمقالهای با عنوان «سادهترین و پرهزینهترین تصمیم» مینویسد:
«هیچ جامعهای بدون وجود زیرساختهای اساسی وارد فرآیند توسعه نمیشود. حتی اگر طرفدار سفت و سخت اقتصاد لیبرال هم باشیم، حداقل در مراحل اولیه توسعه موافق این ایده هستیم که دولت باید به هر نحوی که در توان دارد زیرساختهای ضروری توسعه را تامین کند.
یکی از ویژگیهای جامعه ایران بهویژه در سالهای پس از جنگ تا ۸۴ کوشش برای گسترش و بهبود این زیرساختها بود که موتور توسعه و رشد اقتصادی نیز بودند. ولی از زمانی که تحریمها شکل گرفت ابتدا مشکل زیرساخت انرژی و آب، به مرور موارد دیگر یکبهیک از توسعه بازماندند.
اینکه آنها را تقصیر دولت قبل بیندازید مسئلهای را حل نمیکند، چون دولت قبل هم بهراحتی آن را تقصیر شما میاندازد که اجازه حل تحریم را نمیدادید و بدون حل مسئله تحریمها نیز نمیتوان امور زیرساختی را حل کرد، همچنان که در این دو سال نشده است.
امسال برخلاف سال گذشته و تاکنون مشکل قطعی برق برای مصارف خانگی نبوده یا خیلی کم بوده است ولی این کار به چه قیمتی انجام میشود و چرا؟ قدری از بهبودی حاصل تجربیات بیشتر دولت در همکاری با ذینفعان است، ولی بخش اصلی آن ناشی از قطع برق کارخانجات سیمان و فولاد و سایر کارخانجات است. در واقع سادهترین تصمیم است. ولی عوارض آن برای اقتصاد ملی و تولید بالاترین است.».
درباره این تحلیل گفتنی است که دولت روحانی، پایینترین رکورد توسعه ظرفیتهای نیروگاهی را در مقایسه دولت قبل و بعد از خود داشته و بنابراین روشن است که موضوع بازدارنده تحریم با همه اهمیتش، علت اصلی کاهش تولید برق در دولت روحانی نبوده است.
متاسفانه در زمینه توسعه نیروگاهها، دولت سابق پایینترین سهم را در مقایسه با دولتهای قبلی داشته و به تعهدات خود طبق برنامه ششم توسعه عمل نکرده است.
این در حالی است که اگر به سیاستهای کلی « اقتصاد مقاومتی» (ابلاغ شده در سال ۹۲) اهتمام میشد، اکنون باید به شکل پایدار، مازاد تولید برق داشتیم و از صادرات آن درآمد ارزی کسب میکردیم.
مسئله مهم در این میان، تعهد دولت قبل در «توافق پاریس»، بدون اطلاع مجلس بود. آقای روحانی، ۳۰ آذر ۹۷ حقیقت مهمی را بازگو کرد اما متاسفانه رویه دولت وی خلاف این منطق درست بود:
«برخی مقالاتی که در دنیا نوشتند، گویی برای عدم توسعه ما ساخته شده. برای ما مقاله نویسی کردند، ما هم رفتیم پشت سر آن مقاله ها و ملت خودمان را به دردسرانداختیم؛ آنها هم خودشان هیچ کدام مراعات نمیکنند؛ مگر آنها این بحثهای مربوط به گازهای گلخانهای را که میگویند، مراعات می کنند؟ این همه آلودگی در دنیا انجام میگیرد. اما به خودمان که میرسیم، میخواهیم خط به خط را اجرا کنیم، فکر می کنیم آیات قرآن است».
دولت قبل طبق توافق پاریس، متعهد به کاهش مصرف سوخت فسیلی و گازهای گلخانهای شد، بیآنکه جایگزینی برای تامین انرژی پایدار (از جمله برق هستهای و انرژیهای تجدید پذیر) بیاندیشد. خانم ابتکار رئیس سازمان محیط زیست در این باره گفته بود: «در دولت یازدهم با برنامهریزی انجام شده، حرکت نزولی استفاده ازسوختهای فسیلی بهویژه در نیروگاهها آغاز شده است».
غربیها از یکطرف با توافق پاریس، به طرف ایرانی گفتند پالایشگاه و نیروگاه نسازید و از سوخت فسیلی استفاده نکنید؛ و از طرف دیگر، با برجام، دنبال آن بودند که ایران به مدت ۱۰ تا ۱۵ سال نتواند از فناوری هستهای در تامین برق بهره مند شود.
یک گرفتاری موازی، که دولت فعلی سعی کرده پیامدها و آثار آن را مدیریت کند، رویکرد وارونه «نساخت»! بود که به عقبگرد در زمینه پالایشگاهسازی و نیروگاهسازی انجامید.
این منطق وارونه، در حوزه نفت میگفت «پالایشگاهسازی، کثافتکاری است»، در حوزه نیرو ادعا میکرد «ساخت نیروگاه برای ۲۰۰ ساعت، توجیه اقتصادی ندارد و زیر بار فشار مافیای نیروگاه سازی نمیروم»؛ و در حوزه ساخت و ساز مسکن افتخار میکرد حتی یک واحد مسکونی نساخته است!
دولت جدید ظرف کمتر از دو سال سعی کرده که ضمن بهبود مدیریت مصارف آب و برق و گاز، ظرفیتهای جدید تولید انرژی را در استانهای مختلف فعال کند. برخی از این طرحها در سفر استانی آقای رئیسی به بهرهبرداری رسیده و بخشی از چالش موجود را برطرف کرده است.
*بازنشر مطالب شبکههای اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکهها منتشر میشود.