سرویس سیاست مشرق - «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و اتفاقات کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. ۷:۳۰ هر روز با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.

***

خواب شوم بانیان "تحریم انتخابات" برای مردم

محمود صادقی، فعال اصلاح طلب و از نمایندگان مجلس دهم به تازگی در بخشی از یک مصاحبه که اعتمادآنلاین آنرا منتشر کرد، گفته است:

"کاهش مشارکت مردم در انتخابات یک رفتار مدنی است که پیامی را به حاکمیت منتقل می‌کند! "[1]

*در اینجا باید دقت کرد که منظور صادقی از کلمه "مردم" در واقع مردم نیست بلکه تعدادی از فعالان سیاسی اصلاح طلب است که قصد تحریم انتخابات را دارند و از بام تا شام مشغول فریب دادن مردم برای حضور نیافتن در انتخابات هستند.

پس از درک این مقدمه همچنین باید دانست فردی که می گوید من برای اعتراض، در انتخابات شرکت نمی کنم همانند فردی است که بیمار شده و بدنش دچار مشکل است اما می گوید من به پزشک مراجعه نمی کنم!

زیرا انتخابات، یگانه راه حل و دوای درد تمام مشکلات مختلف جامعه است. انتخابات و صندوق رأی همان نوشدارویی است که بواسطه آن می شود هرگونه ناکارآمدی را کنار زد و کارآمدان را روی کار آورد.

به سخن دیگر اینکه اتفاقا در شرایط مشکلات و گرانی و اعتراض؛ باید حضور پرشورتری در انتخابات داشت تا بتوان با رأی خوب و مشارکت حداکثری؛ تغییرات دلخواه را ایجاد کرد.

جالب آنکه بر خلاف اظهارات صادقی؛ صرفا با انتخابات است که میتوان اعتراض مدنی را اعلام کرد و با "رأی خوب" به گزینه های بهتر؛ اعتراض خود را به گزینه های ناکارآمد نشان داد.

در سوی دیگر ماجرا نیز با یک بحث فلسفی مواجهیم. و آن اینکه تغییر در امورات جامعه و در چارچوب قراردادهای اجتماعی صرفا 2 راه دارد و راه سومی برای آن ممکن یا متصور نیست. در واقع در چارچوب یک نظام اجتماعی و حکومتی؛ اصلاح و تغییر امور صرفا یا از طریق صندوق رأی ممکن است و یا از طریق آنارشیسم و رفتارهای تند!

در این چارچوب فلسفی واضح است که فردی که پشت کردن به صندوق رأی را یک رفتار اعتراضی می داند؛ خواه ناخواه به سمت آنارشیسم و خیابان و برداشتن اسلحه متمایل شده است. ولو حتی اگر در زبان یا قلم چنین چیزی را تقبیح کند!

با این دلایل و توضیحات مشخص می شود که در پشت جملات ظاهرالصلاح صادقی و امثال صادقی؛ چه نقشه های شومی امنیت مردم را تهدید می کند...

***

فراموشی وعده‌ی ارزانی خودرو

جلال رشیدی کوچی، از نمایندگان مجلس که پیش از این انتقاداتی را نسبت به تعرفه های دولت بر واردات خودرو مطرح کرده بود، به تازگی در گفتگو با ایسنا تصریح کرده است: پیرامون تعرفه هایی که اکنون دولت برای واردات خودرو تعیین کرده است، سود بازرگانی در اختیار خود دولت است‌ اما مجلس نسبت به حق گمرکی می تواند ورود داشته باشد. تعریف سود بازرگانی کنونی مقداری کج سلیقگی بود. مجلس موافق پلکانی کردن تعرفه خودروهای وارداتی است.

او می افزاید: به عبارت دیگر افرادی که می خواهند خودرو گران قیمت‌تری سوار شوند باید تعرفه بیشتری پرداخت کنند. افرادی که خودرو اقتصادی نیز سوار می شوند باید تعرفه کمتری بپردازند. در تعرفه های پیش بینی شده همه با یک نگاه دیده شده‌اند. حتی خودروهای ارزان قیمت نیز باید ۹۰ درصد تعرفه بپردازند که رقم بالایی است.

رشیدی گفته است: عملا با تعرفه های پیش بینی شده خودروهای صفر کیلومتر با قیمت های ۱۰ الی ۱۵ هزار دلار به ۳۰ الی ۳۵ هزار دلار رسیده که اکنون نیز موجود است و قیمت‌ها زیر یک و نیم میلیارد نمی آید. از نظر بنده دولت باید در تعرفه های پیش بینی شده تجدید نظر کند. تعرفه‌ها باید بر اساس قیمت خودرو و نه حجم موتور در نظر گرفته شود. مثلا فردی که قصد واردات خودرو ۱۰۰ هزار دلاری دارد باید ۱۰۰ درصد تعرفه بپردازد اما فردی که می خواهد خودرو ۱۰ هزار دلاری وارد کند، ۱۰ درصد تعرفه بپردازد. [2]

*پر واضح است که با تعرفه های منظور شده از سوی دولت بر واردات خودرو؛ عملا شاهد تغییر خاصی در بازار قیمت ها نخواهیم بود و اگرچه شاید حباب های قیمتی دستخوش تغییر شوند اما "گرانی بیقاعده" و بیدسترس بودن قشر مستضعف به خودرو همچنان پابرجا خواهد بود.

این مسئله نیازمند توجه مسئولان ذیربط است زیرا با تعرفه های منظور شده عملا مصوبه مجلس به هدف خود نرسیده است.

همانطور که پیش از این هم دیدیم که مصوبه مجلس یازدهم درباره کالابرگ نیز با یک تغییر کوچک از سوی دولت(جابه جایی پایه قیمت کالاها از شهریور 1400 به اردیبهشت 1401) عملا به مقصود عدالتخواهانه خود نرسید و مردم نیز هم اکنون که موسم اجرای این طرح است؛ استقبال چندانی از آن ندارند. [3]

***

آنچه درباره عاشورا نمی‌دانیم

عبدالحسین طالعی، عاشوراپژوه در گفتگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، با بیان اینکه در حوزه عاشورا درگیر مکرر نویسی هستیم، گفته است: کتاب‌های حوزه عاشورا و عاشوراپژوهی کمتر مسئله‌محور هستند. در میان همان آثار کم که مسئله‌محور هستند نیز، کتاب‌های کمتری، کاربردی و نیازمحور تولید می‌شوند. با این همه احترام نویسندگان محفوظ است و مشخصا برای نوشتن این آثار زحمت کشیده‌اند.

وی اضافه کرد: موضوع در این زمینه بحث دیدگاه‌ها نیست. یک سؤال مهم این نسل این است که عاشورا یک رویداد مربوط به گذشته است و ما امروز، نیازهای خاصی داریم. هنر یک پژوهشگر و نویسنده این است که با هنرمندی تمام بتواند قصه دیروز را با نیاز امروز بلکه با نیاز فردا تطبیق دهد و جواب به سؤال امروز و فردا را از رویداد دیروز بتواند استخراج کند. این موضوع زمان و کار می‌برد. [4]

*دغدغه ای که این چهره فرهنگی و عاشوراپژوه مطرح میکند حاوی تأملاتی است که به مثابه نوشدارو می تواند موجب خیزش عظیمی در جامعه شود.

همانطور که پیش از این نیز نگاه مسئله محور امام خمینی(ره) به قیام عاشورا توانست انقلاب اسلامی را رقم بزند؛ اکنون نیز همان مسئله محوری عاشورایی میتواند گره از بسیاری از مشکلات کشورمان بگشاید.

حقیقت این است که عمده نوشتن ها و سرایش ها پیرامون عاشورا در زمانه ما به جای مسئله محوری مورد اشاره، به سمت "ابداع در لفظ" عزیمت کرده اند.

برای همین است که متأسفانه کمتر در منابر و مدایح می شنویم که اثری از درک عاشورایی نسبت به زمانه فعلی وجود داشته باشد و بیش از معنی، اشک مورد توجه است.

و ایضا برای همین مسئله محور نبودن است که می بینیم در کمتر مجلسی خطبه منای امام حسین(ع) که یک درک بسیط سیاسی است قرائت می شود، زندگی و سلوک اباعبدا...(ع) به روز عاشورا خلاصه شده است و به نقش حضرتش در سایر سال های حیات مبارکش توجهی نمی شود و مهمتر از همه "این همانی" لازم بین ابواب مختلف عاشورا و زمانه و نیازهای زمانه ما نیز صورت نمی گیرد.

آیا مردم زمانه ما می دانند که خواص و مردم کوفه نیز در انتظار ظهور و منجی بودند و دست آخر خود به قاتلان منجی در صحرای کربلا بدل شدند؟

آیا به این فکر کرده ایم که برخی از شهدای بارزی که در کنار سیدالشهدا(ع) به شهادت رسیدند شیعه و حتی مسلمان نبودند و چنین چیزی جز در پارادایم "حق‌طلبی" ممکن نیست؟

باید به این مسئله فکر کنیم که چگونه ممکن است یک فرد فاسق، ستمگر و ناکارآمد در جامعه اسلامی رئیس جمهور و حتی امیرالمومنین نیز خطاب شود؟

چه کسانی گناهان و ناکارآمدی یزید را توجیه می کردند؟

نان حرامی که حسین(ع) در عاشورا به وجودش در بطون مردم کوفه اشاره کرد؛ همان قرص نان تهیه شده از گندم و جو بود یا منظور اباعبدا...(ع) "تحلیل غلط" است که میتواند در جان و ذهن آدمی بنشیند و زهاد و قرّاء کوفه را به قاتلان حسین(ع) تبدیل کند؟

اینها بخش کوچکی از همان مسائلی هستند که در پرداختن های امروزین به عاشورا کمتر و یا اصلا مورد توجه قرار نمی گیرد و البته بایستی با شجاعت تمام اعتراف کرد که در اثر نبود همین مسئله محوری به مشکلات عدیده ای مبتلی شده ایم.

باشد که چنین امر مهمی (مسئله‌محور بودن نسبت به عاشورا و تطبیق عقلانی) مورد توجه تمام محبان و ارادتمندان آستان بلند مرتبه‌ی حسینی قرار گیرد.

***

1_https://www.etemadonline.com/tiny/news-624127

2_isna.ir/xdPg2M

3_mshrgh.ir/1501571

4_https://www.ibna.ir/vdcamuneu49ny01.k5k4.html