به گزارش مشرق، نوزدهمین دوره بازی‌های آسیایی هانگژو با تمام فراز و نشیب‌هایش به پایان رسید، برخی فدراسیون‌ها عملکرد مطلوبی داشتند و برخی دیگر نتوانستند در حد انتظار ظاهر شوند و در همان وعده‌هایی که داده بودند، ماندند؛ یکی از این فدراسیون‌ها که امید زیادی به مدال‌آوری آن بود، تیراندازی با کمان است.
تیم ملی تیراندازی با کمان کشورمان در حالی بدون کسب هیچ مدالی به کار خود در بازی‌هایی آسیایی پاین داد که نتیجه ضعیف‌تری را نسبت به دو دوره قبل این بازی‌ها به ثبت رساند. ۱۰ کماندار در این دوره حضور داشتند که بهترین عنوان کسب شده یک عنوان پنجمی و شکستن یک رکورد کشوری بود.
نتایج نمایندگان کشورمان در سه بخش مردان، زنان و مختلط در جداول زیر قابل مشاهده است:
اما این رشته در دوره قبل بازی‌ها یعنی هجدهمین دوره بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا، توسط نیما محبوبی و فرشته قربانی در میکس کامپوند به یک مدال برنز رسیده بود.
در هفدهمین دوره بازی‌های آسیایی ۲۰۱۴ اینچئون نیز کمانداران کشورمان در کامپوند انفرادی توسط اسماعیل عبادی صاحب مدال طلا شدند و در کامپوند تیمی متشکل از امیر کاظم‌پور، اسماعیل عبادی، مجید قیدی به مدال برنز دست یافتند.
تیم ملی تیراندازی با کمان در سال ۲۰۱۴ از یک طلا و یک برنز به یک برنز ۲۰۱۸ و در نهایت به بی‌مدالی در ۲۰۲۲ می‌رسد و هیچ جایگاهی در بین تیم‌های مدال‌آور ندارد. با این نگاه آماری به این موضوع خواهیم رسید که تیراندازی با کمان در ادوار اخیر بازی‌های آسیایی نه تنها هیچ رشد و پیشرفتی در زمینه کسب مدال نداشته بلکه هر چهار سال تعداد مدال‌هایش کمتر و کمتر شده تا نتواند انتظارات را برآورده کند.
قبل از اعزام تیم‌های ملی تیراندازی به بازی‌های آسیایی سونگ چیل هونگ، سرمربی کره‌ای کشورمان و غلامرضا شعبانی‌بهار رئیس فدراسیون تیراندازی درباره پیش‌بینی مدال‌های نمایندگان کشورمان در بازی‌های آسیایی خاطرنشان کردند: در ریکرو انفرادی و تیمی می‌توانیم به برنز برسیم، در کامپوند آقایان هم انتظار طلای انفرادی داریم و نقره تیمی کامپوند را هم پیش‌بینی می‌کنم.
رئیس فدراسیون هم گفت: بر اساس مصوبه اولیه، ۸ سهمیه برای بازی‌های آسیایی هانگژو داشتیم که رشته کامپوند ما جزو مدال آوران است. یسنا پورماهینی از امیدهای ماست و بالاتر از تصور تلاش می‌کند. محمدحسین گلشنی نیز از پدیده‌های تیروکمان ایران است. در کامپوند ظرفیت زیادی داریم و امیدوارم در این بخش مدال‌های زیادی کسب کنیم.
تمام این وعده‌ها در حالی داده شد که دستاورد آن فقط یک رکوردشکنی بود و در مرحله مقدماتی ریکرو، رضا شبانی با امتیاز ۶۷۷ علاوه بر شکستن رکورد ایران در رده پنجم قرار گرفت.
اما بعد از اتمام این مسابقات که با دست‌های خالی نمایندگان کشورمان همراه بود غلامرضا شعبانی‌بهار رئیس فدراسیون تیراندازی با کمان عدم نتیجه‌گیری در بازی‌های آسیایی را این گونه توجیه کرد: ارزیابی‌های مربی خیلی بالاتر بود. مسئله روحی و روانی در تیم وجود داشت که روی آن کار می‌کنیم. یک مسئله ذاتی در مجموعه به وجود آمده است که باید آن را برطرف کنیم.
اما چطور می‌شود که عملکرد و آورده مدالی تیم‌مان ضعیف‌تر از دوره‌های قبل بازی‌های آسیایی رقم می‌خورد و بهانه بابت عدم نتیجه‌گیری به مسائل روحی و روانی ربط داده می‌شود و عنوان می‌شود که مشکل ذاتی است. بله درست است آقای رئیس، روی خودتان هم باید کار کنید تا دیگر احساسی نشوید و دنبال چاره و به فکر گام برداشتن در مسیر موفقیت باشید.
شعبانی‌بهار که بعد از این ناکامی بزرگ و عملی نشدن وعده‌ها نتوانست بار روانی این اتفاقات تلخ را تحمل کند چاره‌ای جز گریه نداشت، اما آیا اشک ریختن کاری را درست و دردی را دوا می‌کند؟
برای رسیدن به موفقیت نیازمند برنامه‌ریزی و تلاش هستیم تا به جای ناراحتی در پایان مسابقات با فراغ بال از نتایج کسب شده دفاع کنیم. بدون شک رقیبانی که موفق به فتح سکوهای آسیایی شدند در طول سال‌های گذشته بی‌وقفه زحمت کشیدند و تلاش کردند، هر چند این موضوع نافی زحمات مسئولان فدراسیون و کمانداران کشورمان نیست و قطعاً آنها نیز از نتایج کسب شده رضایت ندارند، اما اگر می‌خواهیم در دوره بعدی این بازی‌ها که حدود سه سال دیگر برگزار می‌شود چهره‌ای خندان و موفق در تاریخ ثبت کنیم باید از همین امروز برنامه‌ریزی و کار را آغاز کنیم که حتی فردا هم دیر است.
