به گزارش مشرق، در شرایطی که والیبال ایران دوران نزول و حتی به روایتی، سقوطش را تجربه می کند، ریاست محمدرضا داورزنی بر این فدراسیون به اتمام رسیده اما به نظر می رسد که همه کار می کند تا بر این مسند بیش از پیش تکیه زند. ماجرای حب به قدرت در مدیران فدراسیون ها هر ساله با نمودها و نمونه هایی جدید، به روز می شود و این بار نوبت داورزنی است!
این مدیر که در سالهای گذشته نشان داده والیبال را سکویی برای پیشرفت خودش می خواسته، حالا که می داند جایگاهی در کلان مدیریت کشور ندارد، حاضر نیست فدراسیونی را که تبدیل به ویرانه ای شده، رها کند. او که بازنشسته است و قانونا بایستی این مسند را به فردی که واجد صلاحیت است واگذار کند، در بخش های دیگر مانند نایب رئیسی و ... نیز از بازنشسته ها استفاده می کند. گویا باید اذعان داشت که فدراسیون والیبال تبدیل به کانون بازنشستگانی شده که این ورزش را نیز به سراشیبی سقوط و زوال رسانده اند.
اکنون که تیم ملی والیبال نمادی از هرج و مرج رفتاری و فرهنگی است، در عرصه فنی نیز به واسطه تصمیمات غلط همین کانون بازنشستگان، در آستانه حذف از بازیهای المپیک پاریس است! این دستاورد عجیب داورزنی در فدراسیونی است که در دورانی، به واسطه سنگ بنایی که مرحوم یزدانی خرم گذاشت، نمادی از توسعه و پیشرفت بود.
در چنین وضعیتی، داورزنی که بازنشسته شده و اتفاقی جمعی میان عقلای حاکم بر ورزش مبنی بر نبودش و حضور اندیشه و تفکری نوآور و روبه جلوست، این فدراسیون را رها نمی کند و شائبه به گروگان گرفتنش را ایجاد کرده! باید دید که داورزنی و رفقای بازنشسته اش از قانون و مصالح ملی تمکین می کنند یا برای ماندن، دست به هر دستاویزی خواهند زد.
