به گزارش مشرق به نقل از فارس،  حمید یادروج در یادداشتی نوشت: همه سینماگران و مدیران سینمایی بر دولتی بودن سینما تاکید دارند و همه متفق‌القول حرفی از سینمای خصوصی به میان نمی‌آورند، چون می‌دانند عملا چیزی به نام سینمای خصوصی نداریم و فقط گهگاهی برای دلخوشی خودمان هم که شده از لزوم سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و کاهش حضور دولت صحبت می‌کنیم.

سینمای ما در نوع خودش خیلی جالب و شاهکار است. فیلمساز‌ها به راحتی می‌توانند بودجه‌های چند صد میلیونی و در برخی موارد چند میلیاردی از دولت بگیرند و فیلم بسازند؛ فیلمی که در اکران شاید یک دهم هزینه تولید هم نفروشد!

تهیه‌کننده فیلم از همان اول با دریافت بودجه از سوی دولت، سود خودش را می‌برد و دیگر به فکر اکران و فروش و کسب سود فیلم نخواهد بود و هیچ تلاشی نخواهد کرد. این می‌شود که خیلی از فیلم‌ها ساخته می‌‌شوند و رنگ پرده را نمی‌بینند.

اخیرا اتفاق جالبی در حوزه سینمای کشور افتاده که حسابی شاهکار محسوب می‌شود. سازمان سینمایی برای فرار از حاشیه‌ها و اینکه اکران فیلم‌های دیگر هم مثل «گشت ارشاد» و «خصوصی» نشود، تصمیم گرفت حقوق مالکیت فیلم‌های حاشیه‌ساز را بخرد. معنی ساده این جمله این است که سازمان سینمایی فیلم را می‌خرد تا هر بلایی که خواست سرش بیاورد و هر طور که تمایل داشت یا فیلم را اکران کند یا اینکه صدایش را درنیاورد که اصلا چنین فیلمی ساخته شده است.

«تلفن همراه رئیس جمهور» به کارگردانی علی عطشانی و «گزارش یک جشن» ساخته ابراهیم حاتمی‌کیا دو فیلمی هستند که تا به امروز حقوق مالکیت آن‌ها از سوی سازمان سینمایی خریداری شده است.

نکته خیلی جالب این است که بودجه بسیاری از این فیلم‌های حاشیه‌ساز و مسئله‌دار را خود سازمان سینمایی می‌دهد و حالا در یک اقدام عجیب، سازمان سینمایی یک بار دیگر دست توی جیبش می‌کند و فیلم را دوباره می‌خرد!

البته این اتفاقات در سینمای ایران و خصوصا دوره جناب شمقدری خیلی هم عجیب به نظر نمی‌رسد.

روز گذشته «سیدمحمد حسینی» وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی هم در نشست خبری خود  در این باره اظهار نظر کرد. او گفت: «گاهی فیلم‌هایی در مجموع خوب و مناسب هستند و به اصلاحاتی نیاز دارند که تهیه‌کننده اثر حاضر به انجام آن‌ها نیست. به همین دلیل ما گاها صلاح می‌بینیم که برخی فیلم‌ها خریداری شده، اصلاحات آن انجام شود و سپس برای اکران آماده شوند که البته تعداد این فیلم‌ها کم است. فکر می‌کنیم این کار راهکاری برای استفاده بیشتر از فیلم‌هاست.»

صحبت‌های وزیر فرهنگ حاوی نکات قابل تاملی است. نخست اینکه به نظر می‌رسد جایگاه برخی تهیه‌کنندگان بالاتر از سیستم نظارتی وزارت ارشاد است که وزیر محترم می‌گوید تهیه‌کنندگان حاضر به انجام اصلاحات نیستند. اگر تهیه‌کننده‌ای حاضر به انجام اصلاحات فیلمش نیست، چه لزومی به اکران فیلمش وجود دارد. آیا باید هر کس که معترض است را با پول بیت‌المال خرید؟

دوم اینکه جناب وزیر فرمودند برخی فیلم‌ها خوب و مناسب است. ما که خوبی و مناسب بودن «تلفن همراه رئیس جمهور» را نفهمیدیم؛ اگر کسی فهمیده به ما هم بگوید!

با این تفاصیل به نظر می‌رسد سازمان سینمایی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به جای اینکه صورت مسئله را پاک کنند، باید قبل از تولید فیلم‌ها کمی فکر و مطالعه کنند تا اتفاقاتی مثل اکران نوروز و حاشیه‌های اخیر سینماهای حوزه هنری پیش نیاید.