به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: محمود صادقی در گفتوگو با روزنامه شرق اظهار کرد: واقع امر این است که فعلا در جبهه اصلاحات و حتی در تشکل متبوعم یعنی انجمن مدرسین دانشگاهها بحث، تبادل نظر و چانهزنی درباره انتخابات اسفندماه در جریان است و هنوز به یک موضعگیری واحد نرسیدهایم. ما تقریبا شاهد شکلگیری اداره امور کشور به دست یک اقلیت هستیم و نتیجه آن هم در همه ابعاد و سطوح کاملا عیان است و تقریبا جامعه را درباره آینده ایران بهشدت ناامید کرده است. به همین دلیل است که موضوع میزان مشارکت و انتخابات آزاد اکنون محل بحث فراوان است.
خبرنگار شرق پرسید: آیا مجلس دهم قابل دفاع بود؟! چه کسانی از مجلس دهم انتظارات عجیبی داشتند، اما در پایان نهتنها به انتظارات جامعه عمل پوشانده نشد بلکه حتی حداقلها را هم برآورده نکردند و نهایتا کار به جایی رسید که برخی فعالان رسانهای و سیاسی به دلیل حمایت از فراکسیون امید رسما از مردم عذرخواهی کردند؟
صادقی پاسخ داد: بله، در همین مجلس دهم که من سابقه حضور در آن را دارم، علیرغم تمام رد صلاحیتهای گسترده، باز انتظارات حداقلی از مجلس سابق وجود داشت و بر مبنای همین انتظارات حداقلی، اصلاحطلبان وارد گود انتخابات مجلس دهم شدند. اما واقعیت امر آن است که حتی همان انتظارات حداقلی هم در مجلس دهم اجابت نشد.
خبرنگار شرق که چند بار از علت اختلاف در جبهه اصلاحات پرسیده و نتیجه نگرفته بود، میگوید باز هم موضوع اصلاحطلبان به حاشیه رفت.
صادقی در ادامه میگوید: آنچه میگویم ارزیابی شخصی من است و ارتباطی به جبهه اصلاحات یا تشکل متبوعم ندارد. اما به اصرار شما من هم معتقدم روحانی امید چندانی به این انتخابات ندارد؛ یعنی روحانی هم امیدی ندارد که مشارکت جدی در انتخابات مجلس دوازدهم شکل بگیرد.
وی درباره اظهارات دبیرکل کارگزاران درباره شرکت در انتخابات گفت: گفتههای افرادی مانند آقای مرعشی یا چند نفر دیگر که در جبهه اصلاحات قرار دارند به معنای موضع رسمی و واحد این جبهه نیست، بلکه ارزیابی شخص آنهاست. نهایتا آقای مرعشی میتواند بگوید موضعش، موضع حزب کارگزاران است. البته من برای ایشان احترام بسیار زیادی قائلم و گاهی هم سخنان ایشان درست و منطقی است. گاهی هم شده سخنان رادیکالی را هم بیان میکنند و حقایقی را هم به زبان میرانند. پس نباید از انصاف و عدالت خارج شد. من معتقدم کارگزارانیها و امثال آقای مرعشی دچار نوعی سردرگمی و سرگردانی هستند، اما این هم دلیل دارد.
صادقی مدعی شد: افراد به دلیل ترس از متهم شدن به تحریم انتخابات سعی میکنند مواضعی در قبال مشارکت و فعالیت حزبی در انتخابات داشته باشند تا این برچسب و اتهام به آنها زده نشود و در ادامه چالشهایی برای آنها به وجود نیاید. شاید به همین دلیل در انتخابات مجلس یازدهم در سال ۹۸ این حزب، لیست انتخاباتی خود را ارائه کرد.
صادقی افزود: جبهه اصلاحات هنوز جمعبندی نهائی خود را در قبال انتخابات ندارد. راهبردها هنوز در مرحله تدوین و چکشکاری است؛ یعنی پیشنویس راهبرد اولیه جبهه اصلاحات در قبال انتخابات در کمیته راهبردها تدوین شده است. این پیشنویس برای احزاب درون جبهه اصلاحات ارسال شده است. باید منتظر نتیجه نهائی هر حزب در درون اصلاحات درباره این پیشنویس بود و ببینیم هرکدام از احزاب چه نظر مثبت یا منفی دارند و بناست در جلسات آینده مجمع عمومی بعد از چکشکاری این پیشنویس، نهایتا راهبرد جبهه اصلاحات در قبال انتخابات مشخص شود.
فراموش نکنیم ما درخصوص جبهه اصلاحات بحث میکنیم؛ جبهه اصلاحات یک حزب نیست، بلکه یک جریانی متشکل از طیفی از احزاب اصلاحطلب است و هرکدام از این احزاب، نگاه و ارزیابی خاص خود را در قبال انتخابات یا هر مسئله و موضوع سیاسی و اجتماعی دارند. پس ما باید منتظر نتیجه آرای همه احزاب باشیم تا بتوانیم به یک معدل و میانگین و موضع واحد دست پیدا کنیم. برای مثال شما از آقای مرعشی یا جواد امام سخن گفتید. خب طبیعی است آقای مرعشی اگر بخواهد از جانب کارگزاران حرف بزند یا آقای جواد امام بخواهد از جانب حزبش، ایثارگران حرف بزند، خب راحتتر میتوانند موضعگیری کنند، اما مسئله جبهه اصلاحات کاملا متفاوت است.
صادقی در پاسخ این سؤال که خروجی نهائی جبهه اصلاحات چیست؟ آیا میتوان با این میزان از تفاوت و تضاد آرا به یک خروجی واحد رسید؟ گفت: تصور من شاید قدری بدبینانه باشد، اما من هم معترفم که شاید به یک اجماع صددرصدی و کامل در قبال انتخابات نرسیم. مثلا شاید متناسب با رأی خانم منصوری در انتخابات یک اقلیت و اکثریتی درون جبهه اصلاحات شکل بگیرد.
یادآور میشود جبهه اصلاحات در انتخابات ریاست جمهوری دو سال قبل نتوانست به تصمیم واحد برسد و از میان ۳۱ حزب، فقط ۱۶ حزب از حضور در انتخابات حمایت کردند. ادامه این روند به استعفای بهزاد نبوی از ریاست جبهه اصلاحات ختم شد.
قبل از آن هم اعتراضات و فحاشیها در آستانه انتخابات مجلس یازده (چهار سال قبل) به استعفای محمدرضا عارف از شورای سیاستگذاری اصلاحطلبان انجامیده بود.