به گزارش سرویس جهان مشرق، یک مامور سابق سیا اعتراف کرد که این آژانس، گونه‌ای از موسیقی رپ به نام «رپ گانگستری» (که تقریبا جریان غالب این نوع موسیقی در آمریکاست) را برای «پر کردن زندان های خصوصی» از طریق «پرزرق و برق نشان دادن تبهکاری» ساخته است.

جان هومستون، یک مامور بازنشسته سیا، این هفته در تلویزیون ملی روسیه (NTV) اعتراف کرد که سیا در پشت ایجاد رپ گانگستری در اواخر دهه ۸۰ و ۹۰ به منظور "زرق و برق دادن به رفتار تبهکارانه" و "پر کردن زندان های خصوصی" بود.

او در مصاحبه ای نیم ساعته توضیح داد که دولت در آن زمان «پول کلان، پول هنگفتی» را برای این عملیات مخفی که برای «انشقاق بیشتر» در جامعه و «فاسد کردن جوانان آمریکایی به ایدئولوژی‌های نیهیلیستی، ضدساختار و ضد آمریکایی» طراحی شده بود، خرج کرد.

به گفته‌ی این مامور سابق سیا، حتی اشعار معروف هیپ هاپ از گروه افسانه‌ای رپ NWA حتی توسط تیمی از روانشناسان و متخصصان تبلیغات جنگی در داخل سیا نوشته شده است. "گور پدر پلیس" و "وقتی اخراجم کردند، قمه را بیرون کشیدم" یا "ماشه را فشار دهید و اجساد بیرون کشیده می شوند" و دیگر اشعار ضدحکومتی برای ایجاد موجی از بدبینی نسبت به مقامات بود. ، استفاده از مواد مخدر را ترویج می کند و زندگی گانگستری را در ذهن جوانان خواستنی جلوه می دهد.

برخی از بزرگ‌ترین نام‌ها در صنعت موسیقی با صاحبان زندان‌های خصوصی در ارتباط هستند. موسیقی رپ گانگستری که جوانان به آن گوش می دهند، تنها برای سرگرمی ساخته نشده است، بلکه برای حمایت کلامی و بصری از رفتار مجرمانه‌ای طراحی شده است که جوانان را به این زندان‌های خصوصی هدایت می کند.

در سال ۲۰۲۱، شرکت Core Civic، که قبلاً به عنوان Corrections Corporation of America شناخته می‌شد و اکنون بزرگترین نام در صنعت زندان‌های خصوصی آمریکا است، با مقامات ۴۸ ایالت تماس گرفت تا پیشنهاد خرید زندان‌های آن‌ها را بدهد. یکی از شروط مورد نیاز برای معامله به ویژه عجیب بود:

"تضمین شریک آژانس مبنی بر این که آژانس دارای جمعیت زندانی کافی برای حفظ نرخ اشغال ۹۰٪ در طول مدت قرارداد است. "

صبر کنید! این‌جا یک نکته‌ی به شدت قابل‌تامل وجود دارد: چه نوع اقدامات قانونی و اخلاقی را می توان برای اطمینان از حفظ ضریب اشغال ۹۰% در طول مدت قرارداد انجام داد؟

بیایید قطعات پازل را کنار هم بچینیم.

در سال ۲۰۱۲، تنها ۲۳۲ مدیر رسانه ای در ایالات متحده مسئول کنترل همه راه های لازم برای تولید افراد مشهور و جرقه زدن هر روندی برای شهرت و پولسازی بودند.

تایم وارنر به‌عنوان مالک Warner Brothers Records نه‌تنها می‌توانست با یک هنرمند قرارداد ببندد، بلکه از آن‌جایی که آن‌ها گروه نشریات پرنفوذ و تاثیرگذار هالیوود یعنی Entertainment Weekly نیز هستند، می‌توانند تا هفته آینده یک هنرمند را روی جلد مجلات قرار دهند.

شما فکر می کنید آنچه را که به آن گوش می دهید انتخاب می کنید. ولی آیا واقعا چنین است؟

یک واقعیت مبهوت‌کننده در این‌جا وجود دارد. دو شبکه‌ی BET و MTV متعلق به Viacom هستند. وقتی مالکیت این شرکت‌های رسانه‌های جمعی با بزرگ‌ترین نام‌ها در مالکیت زندان‌های خصوصی بررسی می‌شود، نتایج شگفت‌انگیزی حاصل می شود.

بزرگترین مالک Core Civic که قبلاً Corrections Corporation آمریکا بود، Vanguard Group Incorporated است. Vanguard سهام‌دار اصلی در Viacom و Time Warner است. ونگارد همچنین بزرگ‌ترین سهام‌دار در گروه GEO، دومین مالک بزرگ زندان‌های خصوصی در کل ایالات متحده است.

این هم‌پوشانی در مالکیت صنعت موسیقی و زندان‌های خصوصی، حقیقتی تلخ، سیاه و تکان‌دهنده است. صورت‌بندی اجمالی و ساده‌ی این حقیقت، این است:

افرادی که صاحب رسانه‌ها و مسئول قرار دادن رپ گانگستری در مرکزیت فرهنگ نوجوانان و جوانان هستند، همان صاحبان زندان‌های خصوصی هستند!

معادله بسیار ساده است:

صاحبان صنایع نظامی رقم‌های بالایی برای تولیدات خود از دولت طلب می‌کنند. اما ترجیح می‌دهند که این تولیدات با نیروی کار بردگان انجام شود؛ و دستمزدی بابت آن به این برده‌ها نپردازند. اگر صنعتی نیاز به استخدام هزاران کارگر داشته باشد، حداقل باید بین ۳۰ تا ۵۰ دلار در ساعت برای هر کارگر هزینه کند. اما رقم پرداختی به کارگران زندانی، توسط UNICOR، بین ۰.۲۳ دلار تا ۱.۱۵دلار در هر ساعت است.

بنابراین صاحبان سرمایه‌های بزرگ به نحوی تولیدات خود را سازمان‌دهی می‌کنند که بتوانند از نیروی کار تقریباً معادل بردگی زندانیان استفاده کنند. هر زمانی که تعداد زندانیان پایین برود، سرمایه‌داران موج جدیدی در جامعه ایجاد می‌کنند؛ و صدها هزار نفر دیگر را به زندان می‌فرستند؛ تا نیروی کار ارزان همیشه در دسترس باشد. به همین دلیل آمریکا با ۴.۳٪ جمعیت جهان، تعداد زندانی‌هایش بیش از ۲۰٪ زندانیان کل دنیا است!

آن‌ها به تأثیرات سیاه و ویرانگر رواج گانگستریزم بر جامعه اهمیت نمی دهند، زیرا پول تنها خدای آن‌هاست. آنان به تک‌تک نوجوانان و جوانانی که تحت‌تاثیر زرق و برق موزیک‌ویدئوهای رپ گانگستری، عاشق زندگی تبهکارانه می شوند و عاقبت هم سر از دار و دسته‌های خلافکار درمی آورند، به چشم منبع بالقوه‌ی پولسازی نگاه می کنند. هر چه زندان‌های ایشان از گانگسترهای جوان لبریزتر شود، این به مفهوم سیل نیروی کار ارزان برای شرکت‌ها و کارخانه‌های زرسالاران بزرگی چون «ونگارد» و «بلک راک» است. بزرگ‌ترین قربانی این شیاطین، جوانان رنگین‌پوست برآمده از خانواده‌های فقیر در زاغه‌های شهرهای بزرگ آمریکا هستند.

هومستون همچنین ادعا می کند که «لیور کوهن»، مشهور به «اسراییلی قدبلند» که فرد قدرتمند صنعت موسیقی هیپ‌هاپ است، یکی از دارایی‌های ارزشمند سیا و یک ماشین پولسازی خوفناک است.

بله، هر جا صحبت از به انحراف کشیدن و تباه‌سازی افکار کودکان و نوجوانان و جوانان از طریق صنعت سرگرمی و رسانه باشد، پای یک «صهیونیست» در میان است.