به گزارش مشرق، «ایرانی‌ها موشک‌هایی با بُرد بسیار طولانی و دقت بسیار خوب دارند. کشورهای زیادی در جهان نیستند که چنین موشک‌هایی داشته باشند.» این سطری از گزارشی است که دویچه‌وله آلمان منتشر کرده است. گزارشی که در گفت‌وگو با یک کارشناس مسائل نظامیِ اندیشکده مؤسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک (IISS) مستقر در بریتانیا به تحلیل پاسخ نظامی ایران به رژیم صهیونیستی پرداخته بود.

از نگاه این کارشناس نظامی، هرچند ایران توانایی‌ نظامی و دفاعی بالایی دارد اما مخالفان اصلی او هم کشورهای هستند که رهبران مطلق فناوری‌های نظامی در دنیا محسوب می‌شوند. عبارتی برای تخفیف قدرت دفاعی ایران که البته یک اعتراف ضمنی در آن نهفته است؛ این‌که ایران، توان دفاعی و نظامی خود را نه در سطوح پایین منطقه‌ای، بلکه با سطوح عالی دفاعی و نظامی در دنیا تنظیم کرده است.

این گزارش اما تنها گزارشی نیست که رسانه‌ها و کارشناسان غربی به توان جمهوری اسلامی ایران برای دفاع از منافع خود به‌صراحت یا تلویح اشاره کرده‌اند. اندیشکده آمریکایی شورای آتلانتیک از دیگر مراکزی است که به این موضوع پرداخته است. پایگاه اینترنتی این اندیشکده در گزارشی که در میان سطور و کلمات آن می‌توان رشحات معادله جدید منطقه غرب آسیا را یافت که البته این مرتبه توسط ایران در حال وضع شدن است. نوعی نظم منطقه‌ای که این مرتبه ایران معمار آن است.

در بخش‌هایی از این گزارش آمده است: «حمله بی‌سابقه ۱۴ آوریل ایران به خاک اسرائیل یک تیر هشدار بود. این نشان می‌دهد که تهران توانایی بالقوه‌ای برای ایجاد ضربه‌ای بر برتری هوایی هولناک اسرائیل علی‌رغم فقدان نیروی هوایی مدرن دارد.»

اسرائیل عمق راهبردی ندارد

نویسنده در بخش دیگری از گزارش به دو مسئله دیگر هم اشاره می‌کند. نخست آن‌که این حمله - که البته کشورهای آمریکا، انگلیس، اردن، فرانسه و چند کشور دیگر برای به حداقل رساندن ضربات آن به کمک صهیونیست‌ها آمدند - به‌وضوح «فقدان عمق استراتژیک و راهبردی» رژیم صهیونیستی را به نمایش کشید.

مفهومی که هر قدر حدأقلی باشد، توانایی یک نظام سیاسی در دفاع از خود را هم کاهش می‌دهد. دیگر آن‌که این حمله که بزرگ‌ترین حمله پهپادی و موشکی تاریخ تا این لحظه محسوب می‌شود «استراتژیست‌های دفاعی در آمریکا و اسرائیل را وادار می‌کند تا محاسبات خود را درباره محدودیت‌های تحمل خطر و توانایی‌های ایران تغییر داده و درباره ایران تجدیدنظر کنند.»

این گزارش با این عبارات معنادار به پایان می‌رسد: «درحالی‌که بیشتر بحث درگیری ایران و اسرائیل بر حملات زمینی نیابتی، عملیات مخفیانه و جنگ سایبری متمرکز شده است، حمله ایران به اسرائیل نشان‌دهنده تشدید دور جدید و خطرناکی در آسمان است.»

اهمیت این اشاره شورای آتلانتیک وقتی معنادارتر می‌شود که در نظر بیاوریم پیش‌فرض تحلیل‌گران و اندیشکده‌های نظامی غرب درباره جمهوری اسلامی، ضعف ایران در پوشش امنیت هوایی خود بود. حالا یکی از مهم‌ترین اندیشکده‌های غربی به این موضوع اشاره می‌کند که حمله ایران، ساحت درگیری‌ها با صهیونیست‌ها را تغییر داده و از حوزه فضای سایبر و نبردهای اطلاعاتی و درگیری‌های روی زمین به آسمان نیز کشانده است.

ضربه به بازدارندگی پوشالین صهیونیسم

گاردین از دیگر رسانه‌های غربی است که به تحلیل توانایی‌های اقدام نظامی ایران پرداخته است. این رسانه این حمله را اولین حمله یک کشور خارجی به اسرائیل در طول سه دهه گذشته معرفی می‌کند. حمله‌ای که البته ایالات‌متحده، بریتانیا، اردن و فرانسه به کمک آمدند تا بتوانند ضربات آن را کاهش دهند. گاردین این حمله را یکی دیگر از مصادیق و نشانه‌های تضعیف بازدارندگی امنیتی و نظامی اسرائیل توصیف کرد. بازدارندگی رو به ضعفی که پیش‌ازاین با رویدادهایی مثل طوفان‌الاقصی در نوار غزه، درگیری با حزب‌الله لبنان در مرزهای شمالی سرزمین‌های اشغالی و تلاش برای حملات پهپادی از سوی حوثی‌های یمن ضربات متعددی خورده و زیر سؤال رفته بود.

در بین رسانه‌های منطقه و جهان عرب هم شبکه الجزیره از رسانه‌هایی بود که در اوج تنش بین جمهوری اسلامی ایران و رژیم صهیونیستی در گزارش مفصلی به تبیین توانایی‌های دفاعی ایران به‌خصوص در حوزه پدافند هوایی پرداخت.

الجزیره با اشاره به اینکه ایران در حوزه نیروی هوایی و جت‌های جنگنده دارای ضعف است؛ صریحاً به این موضوع اشاره کرده است که ایران تلاش کرده با توسعه برنامه‌های موشکی و پهپادی، این ضعف را جبران کند. الجزیره در ادامه تأکید کرده که ایران برای بهبود سامانه‌های دفاع هوایی خود تمرکز کرده و این کار علاوه بر آن است که برخی پایگاه‌های هوایی، انبارهای موشکی و تاسیسات هسته‌ای خود را برای محافظت در برابر مهمات سنگرشکن آمریکایی و اسرائیلی در دل کوه و در اعماق زمین احداث کرده است.

توان دفاعی ایرانی‌ها کاملاً بومی است

در این میان، بودند رسانه‌هایی مانند واشنگتن‌پست که هرچند با اتکا بر ادعای صهیونیست‌ها به رهگیری ۹۹ درصدی شلیک‌ها سعی کردند پاسخ نظامی و دفاعی ایران را در حمله به سرزمین‌های اشغالی تخفیف دهند اما در نهایت به این موضوع هم اعتراف کردند که زرادخانه موشک‌های بالستیک ایران، بزرگ‌ترین زرادخانه موشکی در کشورهای غرب آسیاست.

نکته مهم گزارش واشنگتن‌پست آن است که این توانایی تسلیحاتی به‌طور کامل با اتکا به توان و تولید داخلی توسعه یافته است. این رسانه مطرح آمریکایی در ادامه اشاره کرده که ایران در سال‌های اخیر نشان داده که توانایی ارتقا و بهبود برخی از سامانه‌ها را داشته تا برد و دقت این موشک‌ها را افزایش دهد. واشنگتن‌پست این موضوع را هم مورد تأکید قرار داده که این حمله محک خوبی برای ایران بود تا نقاط قوت و ضعف شبکه پدافندی رژیم صهیونیستی را شناسایی کند.

اقدام ایران در حمله به سرزمین‌های اشغالی از داخل خاک خود در میان رسانه‌های صهیونیستی هم بازتاب داشت و این رسانه‌ها را مجبور کرد تا توانایی جمهوری اسلامی ایران برای درگیری با صهیونیست‌ها را مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفته است.

روزنامه تایمز اسرائیل در یکی از این گزارش‌ها که البته قبل از عملیات «وعده صادق» منتشر شده به توانایی‌های دفاعی ایران برای انتقام از صهیونیست‌ها پرداخته است. این رسانه با تأکید بر این‌که جمهوری اسلامی ایران بزرگ‌ترین قدرت موشکی در غرب آسیاست به نقل از شبکه ۱۲ رژیم اسرائیل به موضوع جالبی اشاره می‌کند: «موشک‌های بالستیک شلیک‌شده از ایران ۱۲ دقیقه طول می‌کشد تا به اسرائیل برسد، موشک‌های کروز دو ساعت طول می‌کشد و پهپادهایی که از جمهوری اسلامی پرتاب می‌شوند ۹ ساعت طول می‌کشد تا به هدف خود برسند.»

و ما ادراک ما العماد

اورشلیم‌پست دیگر رسانه صهیونیستی هم در تحلیل حمله موشکی ایران به سرزمین‌های اشغالی به بررسی توانایی‌های یکی از موشک‌هایی پرداخته که در عبور از سپر دفاع ضدموشکی رژیم صهیونیستی کارنامه خوبی از خود بر جای گذاشته است: «این حمله اولین استفاده عملیاتی از موشک بالستیک جدید ایرانی، عماد بود که سال گذشته نیز معرفی شد. نوآوری اصلی این موشک این است که یک موشک قابل مانور است: این موشک در زمان پرتاب بر روی یک مسیر بالستیک از پیش تعیین شده پرواز نمی‌کند. با این‌حال، می‌تواند پس از ورود به جو برای فریب سامانه‌های دفاع موشکی رهگیری و موشک‌های رهگیر که برای رهگیری آن پرتاب می‌شوند، مانور دهد. عماد با بردی در حدود ۱۷۰۰ کیلومتر به ایران اجازه می‌دهد از عمق خاک خود به اسرائیل موشک پرتاب کند. انرژی آن از سوخت مایع تامین می‌شود. سر جنگی آن نیز به‌طور قابل‌توجهی بزرگ‌تر از موشک‌های کروز و راکت‌های سنگین شلیک شده به‌سوی اسرائیل است.»

آن‌چه در سطرهای گذشته به آن اشاره شد نمونه کوچکی از بازتاب حمله مستقیم ایران از داخل خاک خود به سرزمین‌های اشغالی است که در دفاع از منافع خود انجام گرفت. بازتاب‌هایی که هر یک را می‌توان به نوعی اعتراف به توان دفاعی جمهوری اسلامی ایران دانست. توان دفاعی و نظامی که پیش از این و از جانب همین رسانه‌ها و تحلیلگران مورد طعنه و کنایه واقع می‌شد. حالا و در میان معرکه نبرد و میدان عمل مشخص شده است که توان ایرانی‌ها واقعی بود یا ادعای مضحک آن سیاست‌مدار آمریکایی که توانایی‌ها و تجهیزات دفاعی و نظامی ایران را فتوشاپ خوانده بود.