در ۳۳ ماه گدشته هیج پروژه مهم پالایشگاهی و با پتروشیمی نه افنتاحی شد نه شروع شد . فقط صادرات نقت که درز سال اخر دولت روحانی شروع شد بحاطر امدن یایدن بود بهد بخاطر جنگ اوکراین وضعیت کمبود نفت در جهان و جشم پوشی بیشتر امریکا در ۳۳ ماه گذشته رشذ داشت. حتی امریکا تحریم نفت ونزویلا هم برذاشت

من در این صنعت کار کردم و باور ندارم که پیشرفتی صورت گرفته باشد در این صنعت مشتی دزد و رانت خوار را دیدم که همه زندگیهای لاکچری دارند اما اینکه کاری و تلاشی در جهت کمک به کشور ندیدم فقط به فکر پر کردن جیب های خودشون بودند. شرکتی مثل شرکتهای کره ای یه مدیر ادم حسابی دارن که شبانه روز کار میکند و نظارت به کار میکند. ایرانیها همه از ماتحت پیمان کار ازتزاق میکنند اصلا نظارت براشون مهم نیست یه مشت مفت خور .

بازگشت پتروشیمیها به دولت راه نجات اقتصاد است ..... چرا همزمان با رشد صادرات ، رشد تورم داریم ؟! در حالی که باید تورم کاهش یابد . میدانید علت چیست ؟ جواب : " از دست رفتن درامدهای کلان دولت " چون شرکت ملی نفت ؛ دیگر ملی نیست ! چون شرکت ملی مس ؛ ملی نیست ! چون شرکت ملی صنایع پتروشیمی ؛ ملی نیست ! چون شرکت ملی فولاد ؛ ملی نیست ! همه اینها اموال مردم بوده و به نام خصوصی سازی از زمان دولت سازندگی !! ، تاراج شده اند . درامدهای آنها دیگر به جیب دولت (کل مردم) نمیرود . به عبارتی جیب دولت (جیب مردم) به نسبت هزینه ها ، خالی شده است . یعنی کسری بودجه شدید ! بخش زیادی از درامد آنها به جیب خواص رفته و در کنار کسری بودجه دولت ، باعث تورم میگردد . راه نجات : این شرکتهای ثروتساز باید فساد زدایی شده و مجددا ملی شوند . .... پتروشیمی ها باید به دولت (مردم) برگردد !! ....