سرویس سیاست مشرق- در میان انبوهی از گزارش‌ها و تیترهای خبری، در یک بسته کامل با نام «ویژه‌های مشرق» شما را در جریان مسائل مهم و اثرگذار از نگاه روزنامه‌های کشور قرار می‌دهیم.

در این ویژه‌نامه، نگاهی به آخرین مواضع جناح‌های سیاسی و تحولات مهم داخلی، خارجی، اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور انداخته می‌شود که مخاطبان بامطالعه آن به رهیافت‌های مهم، نکات و تأملات از سیر وقایع اثرگذار دست خواهند یافت، در این بخش با ما همراه باشید.

*********

مروری بر برخی مطالب مطرح شده از سوی چهره‌ها و رسانه‌های اصلاح‌طلب بیانگر آن است که آنان به صورت مستمر موضوع وفاق مورد تاکید دولت چهاردهم را به چالش کشیده و تاکید دارند که دولت باید تعریف مورد نظر آنان در خصوص وفاق را بپذیرد.

تاملی بر مطالب مطرح شده از سوی این جریان اصلاحات نشان می‌دهد که آنان تلاش دارند در وهله اول از روشن نبودن معنای وفاق مورد نظر دولت سخن به میان آورده و در وهله دوم با دادن آدرس انحرافی و ضمن عبور از سهم خواهی های اصلاح طلبان از دولت، اصولگرایان را متهم به نگاه نفاق آلود به مساله وفاق کنند.

در همین زمینه روزنامه اعتماد که به صورت مستمر پروژه اعتراض اصلاح طلبان وفاق دولت چهاردهم را در دستورکار خود قرار داده گفتگوی با عیسی کلانتری انجام داده و به نقل از وی نوشته است:

قبل از تحلیلگران و فعالان سیاسی، شخص آقای پزشکیان و یاران نزدیک ایشان هستند که باید تعریف خاص خود از وفاق را ارایه کنند. در حال حاضر برخی افراد و جریانات در جناح راست، وفاق را به شکل یک شرکت سهامی تعریف می‌کنند که هر جناح و گروهی باید سهم خود را از آن برداشت کند! اگر قرار باشد اینگونه به این کلیدواژه مهم دولت نگریسته شود، اساسا وفاق معنایی نخواهد داشت.

وی همچنین آشتی ملی را در راستای تامین شعارهای اصلاح طلبان همچون رفع فلیترینگ و مساله حجاب و...دانسته و تاکید اگر قرار باشد آقای پزشکیان شعارهایی که در انتخابات به مردم داده را رها کند و به فکر راضی نگه داشتن رقبا و مخالفان باشد، در آن صورت از دید طرفداران پزشکیان، وفاق نخواهد بود!

گفتنی است این اظهارات در شرایطی صورت می گیرد که اصلاح طلبان رادیکال اصولا وفاق را برساختار تعریف کرده و از سوی دیگر، هیج اعتقادی به راهبردهای مساله محور و توافق ساز ندارند.

از سوی دیگر در حالی اصلاح‌طلبان در حال معنای استحاله وفاق می باشد که برخی اصلاح طلبان روزنه گشا و مخالف راهبردهای اصلاح طلبان برساختار تصریح دارند که وفاق این بخش از اصلاح طلبان چپِ تنش‌پایه و مبتنی بر تضاد بوده تا وفاق و مصالحه!

روایت یک رسانه اصلاح طلب از شکاف در میان اپوزیسیون

یک رسانه اصلاح طلب تصریح کرد که تنش های اخیر در منطقه و نیز حمله احتمالی رژیم صهیونیستی به ایران موجب شکاف در جبهه اپوزیسیون جمهوری اسلامی شده است.

روزنامه هم‌میهن طی گزارشی با بیان اینکه عده‌ای از تندروترین اپوزیسیون خواهان شروع جنگ ایران و اسرائیل هستند، نوشت:

آنها در توجیه حمایت تلویحی یا صریح خود از حمله خارجی به کشور، به مواردی از مسائل سیاست داخلی و خارجی کشور اشاره و انتقاد کرده‌اند، بدون آنکه پاسخ دهند پیامدهای حمله خارجی به کشور چیست و آیا با بمباران و زیرساخت‌های آن توسط نتانیاهو و حامیان آن چیزی از کشور باقی می‌ماند که آنها بخواهند بعدها دموکراسی و توسعه را برای آن به ارمغان بیاورند.

این رسانه اصلاح طلب از «سلطنت‌طلب‌ها»، «سازمان مجاهدین خلق»، «حزب کومله» و ... به عنوان طیف هایی از اپوزیسیون نام برد که خواهان حمله نظامی به ایران هستند،بنا بر تاکید هم میهن، این طیف‌ها پیروزی خودشان و بازگشت‌شان به ایران یا تصرف ایران را به قیمت آسیب به مردم، زندگی، سلامت و سرمایه‌های آنها می‎دانند.

این روزنامه در ادامه با بیان اینکه در طیف های دیگری از اپوزیسیون نیز وجود دارند که نگران نابودی زندگی مردم در ایران و هر نقطه دیگر جهان‌اند، تاکید کرد: به عبارتی برخی از چهره‌های شاخص اپوزیسیون هم حضور دارند که سمت دیگر ماجرا ایستاده و مخالفت قاطع خود را با جنگ و حمله خارجی بیان کرده‌اند.

هم میهن اما در خاتمه نوشت:

اگرچه شاید بسیاری از سخنان اپوزیسیون قابل دفاع نباشد اما همه آنها را هم با یک چوب نباید راند. به عبارتی در زمینه حمله احتمالی اسرائیل به ایران هم مشخصاً تفاوت بین همین گروها و چنددستگی بین آنها محسوس است و عده‌ای پیرامون رضا پهلوی، سازمان مجاهدین خلق جمع شده‌اند؛ بر طبل جنگ می‌کوبند و در زمان حمله دشمن خارجی، بی‌محابا نسبت به آینده ایران، زندگی مردم و سلامت و پیشرفت‌شان همان مسیری را خواهند رفت که پیش از این در سال‌های هشت سال جنگ ایران و عراق، با همراهی با عراق و علیه ایران سپری کرده‌اند.

جماعتی که چه‌بسا اگر پایش برسد مقابل مردم ایران هم اسلحه خواهند کشید.اما در مقابل جمعیت دیگری ایستاده‌اند که تاکید دارند که هر چقدر در جایگاه اپوزیسیون باشند؛ اما نباید به سراغ گزینه نظامی رفت.