به گزارش مشرق،اين طلبه ورزشکار در گفت‌وگوي با مرکز خبر حوزه از دغدغه‌هاي خود در خصوص ورزش مي‌گويد.خود را معرفي کنيد؟ و بفرماييد در چه سالي وارد حوزه شده‌ايد؟
من متولد 1350 هستم و در سال 1367 در مدرسه علميه رسول اکرم قم مشغول تحصيل شدم، از پايه چهارم تا سطح يک در مدرسه الهادي بودم و بعد از تکميل سطح سه، شش سال در درس خارج شرکت کردم.
از چند سالگي ورزش را شروع کرديد؟
از 11 سالگي با کاراته شروع کردم و بعد کنگ‌فو رفتم و اولين شال مشکي کنگ‌فو قم را کسب کردم.
شما داراي سبک هم هستيد؟ همزمان با کنگ‌فو، فول‌کيک بوکسينگ هم کار مي‌کردم و بنيانگذار سبک فول کيک بوکسينگ در قم بودم.
تا کنون در چه مسابقاتي شرکت کرده‌ايد؟ و چه عناويني را کسب نموده‌ايد؟
در سال 1380 در مسابقات بين‌المللي قبرس مدال و کمربند طلا کسب کردم و در سال 2004 در مسابقات بين‌المللي بلاروس مدال طلا آوردم و در سوم آبان ماه سال جاري در سبک ساندااپن در «روش مبارزه ووشو» که در کشور آلمان برگزار شد مدال برنز را کسب کردم.
چرا مدال خوش رنگتر نگرفتيد؟
مدتي از ورزش فاصله گرفته بودم و سطح مسابقات هم در حد خيلي بالايي بود که موجب شد به نفر سومي قناعت کنم. اما از اينکه يک روحاني توانسته است در مسابقات قهرماني جهان صاحب مدال شود خوشحالم.
عکس العمل مردم چگونه بود؟
بسيار تعجب مي‌کردند، برايشان جالب بود و خوشحال بودند که يک طلبه توانسته در اين سطح در ورزش پيشرفت کند.
ورزش را تا چه اندازه براي طلاب لازم و ضروري مي‌دانيد؟
آيا بايد به ورزش قهرماني هم بپردازند؟ ما بايد در زمينه ورزش قهرماني و عمومي به فرمايشات مقام معظم رهبري توجه کنيم که بسيار کارشناسانه به اين دو موضوع پرداخته‌اند بنابراين اگر طلاب به ورزش عمومي نپردازند از انجام بسياري از فعاليت‌هاي علمي و معنوي بازخواهند ماند. در دنياي ماشيني و آپارتماني امروز و غذاهايي که از مواد شيميايي تشکيل مي‌شود و عدم تحرک، باعث امراض مي شوند که تنها با ورزش کردن مي‌توان مانع آن شد و اگر طلبه‌اي برنامه ورزشي نداشته باشد در روزي که مي‌خواهد آموخته‌هاي خود را به ثمر بنشاند بايد با اين امراض مبارزه کند و عملا زحمات علمي او به هدر مي‌رود و اگر بگوييم در بعد قهرماني وارد نشوند، نه تنها اشکالي ندارد بلکه پسنديده نيز مي‌باشد.
چه توصيه‌اي به طلاب در زمينه ورزش قهرماني داريد؟
بايد ورزش عمومي در حوزه‌هاي ما نهادينه شود به طلاب جوان مي‌گويم، طلبگي شغل نيست راه است در ابتدا راه آنچه مي‌توانند پايه‌هاي درسي خود را قوي کنند و روزانه حد اقل 10 دقيقه به ورزش بپردازند، پس از آنکه پايه هاي درسي قوي شد، يعني از سال پنجم به بعد با برنامه ريزي قوي مي‌توانند به ورزش قهرماني بپردازند و در درس هم موفق باشند، بنابراين در راهي که پيش گرفته‌اند بايد از هر فضيلت مانند هنر، بيان، فيزيک بدن براي تثبيت آن و ترويج مکتب اهل‌بيت(ع) استفاده کنند.
يک طلبه ورزشکار تا چه اندازه مي‌تواند در ميان جوانان تاثيرگذار باشد؟
طلبه بايد در همه عرصه‌ها ورود پيدا کند تا از آن به عنوان ابزار براي تاثير‌گذاري استفاده کند، از جمله آن ورزش است چون اغلب جوانان علاقه به ورزش دارند و طلبه‌اي که خود ورزشکار باشد، ميدان عمل و کار براي او در ميان جوانان و نوجوانان بسط پيدا مي‌کند و من اين را احساس کردم و تا حد زيادي موثر بوده است.
پيشنهاد شما به حوزه براي اهتمام به ورزش طلاب چيست؟
ما اگر مي‌خواهيم حوزه پويا داشته باشيم، بايد بخشي از آن به تربيت‌بدني اختصاص داده شود و فعال کار کند حوزه يک سالن چند منظوره براي طلاب ندارد، حوزه به اين بزرگي براي شنا که ورزش اول اسلام است؛ يک استخر اختصاصي ندارد، جواني که دانشگاه و دبيرستان را ترک مي‌کند و به حوزه مي‌آيد از تحرک بالايي برخوردار است، بايد به تحرک او جهت داده شود و در او سستي و کسالت ايجاد نگردد که کمتر به اين مسئله توجه شده و درباره طلاب قهرمان هم بايد بگوييم که در مظلوميت و غربت هستند.
