ليبراليسم، يک ايدئولوژي مدرن است که معني دقيق آن"اباحه‌گرايي"است. اين ايدئولوژي، ريشه در امانيسم يا پارادايم اصالت بشر دارد. فرهنگ ليبراليستي، فرهنگي است مبتني بر اباحه گري، يعني جايي که محرمات و مکروهات نهي نشود و مستحبات و واجبات نيز امر نشود و تنها مباح بودن حد وسطي است که وجود دارد. هسته‌ مرکزي و جوهره‌ ليبراليسم "لسه‌فر" يعني بگذار هر چه مي‌خواهد انجام دهد. با توجه به اينکه ذات ليبراليسم و اصالت اباحه ريشه دين يعني حياء را نشانه گرفته است، گسترش ليبراليسم در جامعه اسلامي به حيازدايي مي انجامد لذا در اين مقاله مسئله ورزش مدرن از نگاه ديني مورد بررسي قرار خواهد گرفت. ليبراليسم ورزشي به مفهوم اباحه گري ورزشي و يا مباح تلقي کردن هر عملي در حوزه ورزش است که در ادامه براي روشن شدن ابعاد آن به يکي از مصداق هاي آن اشاره مي گردد.
به اعتقاد اکثر فيزيولوژيست هاي ورزشي، حد بهينه اي از شدت فعاليت ورزشي وجود دارد که موجب بهبود سيستم هاي بدن انسان مي شود و اگر همانند ورزش حرفه اي شدت فعاليت از حد خود بالاتر رود تاثيرات منفي براي سلامتي انسان در پي دارد که اين عوارض بويژه در خانم ها بيشتر است مضاف بر اينکه استرس عامل رواني بسيار مخربي است که موجب تشديد عوارض ورزش مي شود. به طور مثال به چند نمونه از تاثيرات زيان بار ورزش حرفه اي بصورت اجمالي اشاره مي شود.
آسيب هاي اسکلتي و عضلاني: شامل انواع شکستگي هاي شايع استخواني،کشيدگي و پارگي عضلاني، تاتدوني و ليگامنتي
آسيب هاي قلبي عروقي: افزايش فشار و بار اضافي به قلب، آريتمي هاي قلبي، گشادي دريچه آئورت و..
کاهش سيستم ايمني بدن ناشي از تمرينات شديد: به طوري که پس از 2 تا 72 ساعت از تمرين شديد، بدن ورزشکار مستعد ورود عوامل بيماري زا مي باشد که از اين تئوري با نام "تئوري پنجره باز" ياد مي شود.
همچنين تمرينات شديد ورزش حرفه اي در زنان موجب کاهش سطوح ترشح هورمون"17بتا-استراديول" خواهد شد که کاهش سطوح سيستم ايمني بدن ورزشکاران در پي خواهد داشت.
با توجه به موارد ياد شده و بر اساس قاعده "لاضرر و لاضرار" که مبتني بر حرام بودن ضرر زدن به خود و ديگران است، ترويج و گسترش حرفه اي گري در ورزش بانوان کشور به هيچ وجه به مصالح جامعه اسلامي نيست.
مسئله پوشش بانوان ورزشکار در مسابقات بين المللي چند سالي است که به معضل تبديل گشته به طوري که چندي پيش پس از پايان يافتن بازيهاي آسيايي گوانگژو، پوشش بانوان شرکت کننده و نيز نحوه پخش مسابقات آنها از رسانه ملي به درستي از سوي مراجع عظام تقليد مورد انتقاد قرار گرفت. مسلما اين نوع پوشش نه تنها مورد تاييد جامعه نيست، بلکه مورد تائيد شرع مقدس نيز قرار نمي گيرد. مضاف بر آن از نظر شرع مقدس، حکم لمس کردن بدن زن مسلمان توسط مرد غير مسلمان نيز بايد تعيين گردد که نه تنها در بازي هاي گوانگژو بلکه در ديگر مسابقات بين المللي نيز به کرات شاهد اين صحنه هاي تاسف بار بوده ايم. اسلام به عنوان دين فطرت مساله حجاب و پوشش مردان و زنان را لازم و واجب شمرده و مطابق فطرت دستورهاي شرعي خود را صادر کرده است. قرآن پوشش را نشانه تقوا نيز بر مي شمارد زيرا تقوا به معناي مهار و کنترل در برابر بدي ها و زشتي ها و زياده خواهي ها نفس و قواي غريزي و نيز عمل به اصول اخلاقي و شرعي و قانوني است که موجبات جلب رحمت و دفع غضب الهي را فراهم مي آورد. بنابراين پوشش نامناسب زنان ورزشکار در مسابقات بين المللي توجيه ناپذير است.
ليبراليسم ورزشي يعني اينکه پوشش نامناسبي که مورد اشکال جامعه و شرع است و در حکم حرام خدا مي باشد، با تغيير حوزه و ورود به عرصه ورزش مباح تلقي مي گردد به عبارت ديگر به بهانه ورزش و کسب مدال در عرصه بين الملل ما از اصول مسلم ديني خود دست برداريم. بنابراين بايد تکليف مشخص شود که اسلام مهمتر است يا کسب مدال؟ آنجا که امام حسين عليه السلام فرمودند: اگر دين جدم جز با کشته شدن من احيا نمي شود، اي شمشيرها مرا دريابيد، وقوع چنين مسائلي در ورزش کشور جاي تاسف عميق دارد. صدور اسلام و انقلاب با حضور در ورزش مدرن که محصول ليبراليسم است ناممکن است اين بدان معناست که اسلام داراي ظرفيتي است که در ظرف کثيف ورزش مدرن نمي گنجد و با تمسک به آن نمي توان آموزه هاي اسلام و الگوي زن مسلمان را به جهان صادر کرد و حکم آن را دارد که با دستمال کثيف نمي توان شيشه را پاک کرد.