هنگامى كه قيامت برپا شود فاطمه زهرا سلام الله علیها در حالى وارد صحراى محشر مى شود كه گروهى از زنان شيعيان در اطراف آن بانو خواهند بود. و به حضرت زهرا گفته مى شود: داخل بهشت شو! وى مى‌فرمايد: تا زمانی که ندانم بعد از من با فرزندانم چه کردند نمی‌روم. به آن حضرت مى گويند: در ميان جمعيت قيامت نگاه كن . وقتى نظر كند امام حسين عليه السلام را خواهد ديد كه با بدن بى سر ايستاده است ! فريادى مى‌کشد كه من به واسطه فرياد او فرياد خواهم زد و ملائكه نيز از فریاد ما به فرياد مى آيند.
خداوند عزوجل به خاطر ما خشمگین شده و به آتشى که به آن "هبهب" می گویند و مدت هزار سال افروخته‌اند تا سياه شده و هرگز نسيمى داخل آن نشده دستور مى‌فرماید تا قاتلين امام حسين علیه السلام و آن افرادى را كه حامل قرآن و تارك اهل بيت پيغمبر بوده اند بربايد.
وقتى داخل آتش شوند آتش نعره اى مى زند و آنان ناله و زارى مى نمايند، آتش مى خروشد و آنان هم به خروش مى آيند، آتش زبانه مى كشد و ايشان به زبان فصيح مى گويند: پروردگارا! به چه علت آتش را قبل از بت پرستان به ما مسلط كرده اى ؟!
خطاب مى رسد: كسى كه از روى جهالت عملى را انجام دهد با آن كسى كه بداند و عملى را انجام دهد، فرق دارد.
متن حدیث:
ابن المتوكل : عن محمد العطار، عن الاشعرى ، عن ابن يزيد عن محمد بن منصور، عن رجل ، عن شريك يرفعه قال : قال رسول الله صلى الله عليه و آله : اذا كان يوم القيامة جاءت فاطمة صلوات الله عليها فى لمة من نسائها فيقال لها: ادخلى الجنة ! فتقول : لا اءدخل حتى اءعلم ما صنع بولدى من بعدى ؟ فيقال لها: انظرى فى قلب القيامة . فتنظر الى الحسين صلوات الله عليه قائما و ليس عليه راءس ، فتصرخ صرخة و اءصرخ لصراخها و تصرخ الملائكة لصراخنا، فيغضب الله عزوجل لنا عند ذلك فياءمر نارا يقال لها: هبهب قد اوقد عليها اءلف عام حتى اسودت لا يدخلها روح اءبدا و لا يخرج منها غم اءبدا، فيقال لها: التقطى قتلة الحسين صلوات الله عليه و حملة القرآن فتلتقطهم .
فاذا صاروا فى حوصلتها، صهلت و صهلوا بها، و شهقت و شهقوا بها، و زفرت و زفروا بها، فينطقون باءلسنة ذلقة طلقة : يا ربنا اءوجبت لنا النار قبل عبدة الاوثان ؟ فياءتيهم الجواب عن الله عزوجل اءن : من علم ليس كمن لا يعلم
.
«ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، صفحه 467»
