به گزارش مشرق به نقل از ایسنا، در این گزارش تخریب مواد توسط واکنش‌های شیمیایی یا الکترو شیمیایی با محیط اطراف تحت عنوان «خوردگی» تعریف و تصریح شده که هزینه این تخریب در کشورهای صنعتی 3 تا 4 درصد از تولید ناخالص ملی را به خود اختصاص داده است.
این گزارش با تأکید بر این که عواملی از قبیل آلاینده‌های جوی، میزان رطوبت و دما باعث خوردگی و تخریب مواد در سازه‌های شهری می‌شوند، از خوردگی به عنوان چالشی جهانی و پدیده‌ای غیر قابل حذف نام برده شده که البته می‌توان هزینه‌های آن را به میزان قابل ملاحظه‌ای کاهش داد.
بر اساس این گزارش، آلاینده‌های جوی ناشی از احتراق سوخت‌های فسیلی در خانه‌ها، نیروگاه‌ها و خودروها، از جمله اکسیدهای کربن، نیتروژن و اکسیدهای گوگرد و نیز عامل دما با تأثیر بر چرخه خشک شدن، بر خوردگی مواد موثرند و در نهایت موجب شتاب در تخریب ماده می‌شوند.
این گزارش می‌افزاید: طیف وسیعی از مواد نظیر فولادها، آلیاژهای مس و آلومینیوم، بتن، رنگ و پوشش در سازه‌ها و زیرساخت‌های شهری به کار گرفته می‌شوند که هر کدام از آن ها با توجه به ویژگی‌های ترکیبی، ساختاری و خواص، رفتارهای متفاوتی در مقابل عوامل خورنده دارند.
بنابر این گزارش تخمین سرعت خوردگی مواد در اتمسفر شهری، نقش مواد و انتخاب مناسب آن‌ها و همچنین کنترل عوامل آلاینده هوای شهری، از نکات اصلی و ضروری برای مقابله با خوردگی، کاهش خسارات مربوطه و حفظ سرمایه های شهری است.
در این ارتباط معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران، خوردگی را تهدیدی جدی برای ایمنی و بهداشت شهر اعلام کرد و گفت: این پدیده موجب اتلاف مواد و انرژی و ضرر و زیان اقتصادی می شود و با وارد کردن آسیب های زیست محیطی، اثرات تخریبی آن به چند برابر افزایش می یآبد.
تشکری هاشمی با تأکید بر این که خوردگی مواد در تأسیسات مختلف شهری نظیر بزرگراه‌ها، پلها و تونل‌ها آثار تخریبی از خود بر جای می‌گذارد، خاطرنشان کرد: برای پیشگیری و کاهش این گونه اثرات مخرب لازم است سرعت و شدت خوردگی نقاط مختلف شهر مشخص شده و برای هر منطقه مواد مناسب برای همان منطقه انتخاب شود.
مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران با انتشار گزارشی، خوردگی اتمسفری را شایع‌ترین نوع خوردگی مواد در فضاهای شهری اعلام و عنوان کرد این پدیده عمر مفید تأسیسات شهری و دوام‌پذیری مواد سازه‌ای به کار رفته در تجهیزات شهرها را به شدت تحت تأثیر خود قرار می‌دهد.
