به گزارش سرویس فرهنگی مشرق به نقل از فارس، کتاب خاطرات علی جنتی نوشته سعید فخرزاده را مرکز اسناد انقلاب اسلامی پیش از این منتشر کرده بود، که هم اینکه به بازخوانی بخش‌هایی از این کتاب می‌پردازیم.
فصل اول توصیف رویدادهای قیام پانزده خرداد و دستگیری و آزادی و سپس تبعید امام خمینی(ره)، فعالیت‌های سازمان مجاهدین خلق، حسینیه ارشاد و سخنرانی‌های دکتر شریعتی و نیز مبارزات روحانیان علیه رژیم پهلوی است. در فصل دوم خاطرات راوی در فلسطین و لبنان و مبارزان ایرانی در این دو کشور بیان شده است.
فصل سوم به رویدادهای پس از انقلاب، به خصوص تاُسیس حزب جمهوری مربوط می‌شود. از آنجا که راوی در بسیاری از رویدادهای فوق حضور مستقیم داشته، خاطرات بسیار ارزشمندی را بیان کرده است که در آثار دیگر نمی‌توان به چنین اطلاعاتی دست یافت.
علی جنتی فرزند آیت‌الله احمد جنتی دبیر شورای نگهبان در سال 1328 متولد شد. او پس از گذراندن دوران متوسطه و دبیرستان با آغاز به کار مدرسه علمیه منتظریه (حقانی) که بنیانگذاران آن شهید آیت‌الله دکتر بهشتی، شهید قدوسی و جمعی از استادان حوزه علمیه قم بودند، تحصیلات حوزوی خود را آغاز کرد و به مدت 10 سال از محضر استادان بزرگ حوزه در زمینه ادبیات عرب، منطق، فلسفه، اقتصاد اسلامی و فقه و اصول بهره گرفت و پس از پایان سطح، دروس خارج فقه و اصول را نزد حضرات آیات شبیری زنجانی، یوسف صانعی و آذری قمی گذراند.
جنتی در سال 1354 پس از یک دوره دشوار جنگ و گریز با ساواک با مشورت شهید بهشتی و آیت‌الله هاشمی رفسنجانی به خارج از کشور عزیمت و در کشورهای سوریه و لبنان مقیم شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در آغاز سال 1359 به عنوان مدیر صدا و سیمای جمهوری اسلامی مرکز اهواز منصوب شد که همزمان بود با آغاز جنگ تحمیلی.
وی دی ماه همان سال پس از تصویب قانون اداره صدا و سیما، از سوی شهید آیت‌الله دکتر بهشتی به عنوان نماینده قوه قضاییه در شورای سرپرستی صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران معرفی شد و تا سال 1362 به عنوان عضو شورا و در مقطعی به عنوان مدیر شبکه اول سیما خدمت کرد. جنتی در سال 63 استانداری همان استان را بر عهده گرفت و پس از آن مدتی استانداری خراسان و ریاست دفتر هاشمی رفسنجانی را تجربه کرد.
در سال 71 با حکم علی لاریجانی وزیر وقت ارشاد به عنوان معاون امور بین‌الملل این وزارتخانه منصوب شد که این فعالیت تا سال 77 ادامه یافت و طی این مدت، دوران دو وزیر ارشاد دیگر (مصطفی میرسلیم و عطاءالله مهاجرانی) را تجربه کرد. همکاری علی جنتی با مهاجرانی یک سال بیشتر دوام نیاورد و از سال 77 تا پایان دوره ریاست جمهوری خاتمی، به عنوان سفیر ایران در کویت مشغول فعالیت بود.
چندی بعد به ریاست کمیته فرهنگی ــ اجتماعی شورای عالی امنیت ملی انتخاب شد. آن روزها حسن روحانی دبیر این شورا بود. با انتخاب محمود احمدی‌نژاد به ریاست جمهوری در سال 1384 مصطفی پورمحمدی وزیر کشور وقت، جنتی را به سمت معاون سیاسی وزارت کشور انتخاب کرد، اما در سال 85 بار دیگر به عنوان سفیر ایران در کویت منصوب شد که این دوره هم تا سال 89 ادامه یافت.
در همین سال به درخواست حسن روحانی رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام، به عنوان پژوهشگر سیاست خارجی در این مرکز مشغول به کار شد و سرانجام وی در مرداد سال 1392 به عنوان گزینه دولت یازدهم برای تصدی وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامی به مجلس شورای اسلامی معرفی شد و با کسب اکثریت آرا (اخذ شده 284/ موافق: 234 رای؛؛ مخالف: 36 رأی؛؛ ممتنع: 12رأی) از مجلس رای اعتماد گرفت و به عنوان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی مشغول به فعالیت شد.
فصل اول توصیف رویدادهای قیام پانزده خرداد و دستگیری و آزادی و سپس تبعید امام خمینی(ره)، فعالیت‌های سازمان مجاهدین خلق، حسینیه ارشاد و سخنرانی‌های دکتر شریعتی و نیز مبارزات روحانیان علیه رژیم پهلوی است. در فصل دوم خاطرات راوی در فلسطین و لبنان و مبارزان ایرانی در این دو کشور بیان شده است.
فصل سوم به رویدادهای پس از انقلاب، به خصوص تاُسیس حزب جمهوری مربوط می‌شود. از آنجا که راوی در بسیاری از رویدادهای فوق حضور مستقیم داشته، خاطرات بسیار ارزشمندی را بیان کرده است که در آثار دیگر نمی‌توان به چنین اطلاعاتی دست یافت.
علی جنتی فرزند آیت‌الله احمد جنتی دبیر شورای نگهبان در سال 1328 متولد شد. او پس از گذراندن دوران متوسطه و دبیرستان با آغاز به کار مدرسه علمیه منتظریه (حقانی) که بنیانگذاران آن شهید آیت‌الله دکتر بهشتی، شهید قدوسی و جمعی از استادان حوزه علمیه قم بودند، تحصیلات حوزوی خود را آغاز کرد و به مدت 10 سال از محضر استادان بزرگ حوزه در زمینه ادبیات عرب، منطق، فلسفه، اقتصاد اسلامی و فقه و اصول بهره گرفت و پس از پایان سطح، دروس خارج فقه و اصول را نزد حضرات آیات شبیری زنجانی، یوسف صانعی و آذری قمی گذراند.
جنتی در سال 1354 پس از یک دوره دشوار جنگ و گریز با ساواک با مشورت شهید بهشتی و آیت‌الله هاشمی رفسنجانی به خارج از کشور عزیمت و در کشورهای سوریه و لبنان مقیم شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در آغاز سال 1359 به عنوان مدیر صدا و سیمای جمهوری اسلامی مرکز اهواز منصوب شد که همزمان بود با آغاز جنگ تحمیلی.
وی دی ماه همان سال پس از تصویب قانون اداره صدا و سیما، از سوی شهید آیت‌الله دکتر بهشتی به عنوان نماینده قوه قضاییه در شورای سرپرستی صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران معرفی شد و تا سال 1362 به عنوان عضو شورا و در مقطعی به عنوان مدیر شبکه اول سیما خدمت کرد. جنتی در سال 63 استانداری همان استان را بر عهده گرفت و پس از آن مدتی استانداری خراسان و ریاست دفتر هاشمی رفسنجانی را تجربه کرد.
در سال 71 با حکم علی لاریجانی وزیر وقت ارشاد به عنوان معاون امور بین‌الملل این وزارتخانه منصوب شد که این فعالیت تا سال 77 ادامه یافت و طی این مدت، دوران دو وزیر ارشاد دیگر (مصطفی میرسلیم و عطاءالله مهاجرانی) را تجربه کرد. همکاری علی جنتی با مهاجرانی یک سال بیشتر دوام نیاورد و از سال 77 تا پایان دوره ریاست جمهوری خاتمی، به عنوان سفیر ایران در کویت مشغول فعالیت بود.
چندی بعد به ریاست کمیته فرهنگی ــ اجتماعی شورای عالی امنیت ملی انتخاب شد. آن روزها حسن روحانی دبیر این شورا بود. با انتخاب محمود احمدی‌نژاد به ریاست جمهوری در سال 1384 مصطفی پورمحمدی وزیر کشور وقت، جنتی را به سمت معاون سیاسی وزارت کشور انتخاب کرد، اما در سال 85 بار دیگر به عنوان سفیر ایران در کویت منصوب شد که این دوره هم تا سال 89 ادامه یافت.
در همین سال به درخواست حسن روحانی رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام، به عنوان پژوهشگر سیاست خارجی در این مرکز مشغول به کار شد و سرانجام وی در مرداد سال 1392 به عنوان گزینه دولت یازدهم برای تصدی وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامی به مجلس شورای اسلامی معرفی شد و با کسب اکثریت آرا (اخذ شده 284/ موافق: 234 رای؛؛ مخالف: 36 رأی؛؛ ممتنع: 12رأی) از مجلس رای اعتماد گرفت و به عنوان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی مشغول به فعالیت شد.
