با اين حال همه چيز هم به لابي اسلحه ختم نمي شود. کارشناسان مسائل داخلي آمريکا رابطه عاشقانه آمريکا و اسلحه را ريشه دار در فرهنگ اين کشور مي دانند. اسلحه در اذهان مردم آمريکا حضوري ماندگار دارد و فرهنگ آن ها فرهنگ سلاح است. سلاح با فرهنگ آمريکايي عجين شده و با تاريخ آمريکا درهم تنيده است. مفهوم آمريکا به عنوان فرهنگ اسلحه را اولين بار ريچارد هافستادتر (Richard‌hofstadter) در توصيف تاثيرات مدت دار اسلحه بر زندگي مردم آمريکا به کار برده است. کيتي کانلي تحليل گر بي بي سي در واشنگتن معتقد است "رابطه عاشقانه ميان آمريکا و اسلحه، در تاريخ و ماجراهاي شکل گيري اين کشور ريشه دارد." نگاهي تاريخي به روند شکل گيري آمريکا بيانگر آن است که در سال هاي اوليه در جامعه تازه تاسيس آمريکا ناامني شديدي حکمفرما بود. به علت جنگ هاي داخلي و حوادث اجتماعي و سياسي مانند تبعيض هاي گسترده و سيستماتيک عليه سياهاني که به عنوان برده از قاره سياه به آمريکا آورده شده بودند، داشتن سلاح ضرورتي اجتناب ناپذير بود. در حقيقت تبعيض و تنش به علت بي ثباتي، حمل سلاح را در آمريکا ضروري مي کرد. دفاع از زمين هاي کشاورزي که در بيشتر مواقع با جنگ هاي وحشيانه و به عنوان غنايم جنگي در دست صاحبان آن مي افتاد نيز ضرورتي ديگر براي اين موضوع بود. در واقع اسلحه به عنوان يک ضرورت براي بقا تبديل شده بود. سال کانل، استاد تاريخ دانشگاه فوردهم نيويورک مي گويد: "تهديد فرانسوي ها، اسپانيايي ها و خشونت سرخپوست ها در مرزها سبب اتکاي جامعه آمريکا به افراد مسلح از روزهاي آغازين شد." جان ديزارد، استاد فرهنگ آمريکايي در کالج امهرست نيز معتقد است: "در واقع يک نيروي شبه نظامي به وجود آمد که شاکله دفاع داخلي و خارجي ما را تشکيل مي داد." او اضافه مي کند درطول تاريخ، هر چيزي که ياد آور دوران "فتح غرب" و بيرون راندن انگليسي ها باشد براي آمريکايي ها مقدس و قابل احترام بوده است. به بيان ديگر در گذر زمان، بخش هايي از هويت آمريکايي با اسلحه آميخته شده و به مفاهيمي مانند فردگرايي و آزادي خواهي، خصوصا آزادي و بي نيازي از دولت ارزش ويژه اي داده است. با اين حال امروزه در جامعه آمريکا چيزي فراتر از فرهنگ شکار يا گذشته اي پر ماجرا يادگار فرهنگ اسلحه را زنده نگه مي دارد و آن پارانوياي اجتماعي است. تهديدهاي نهان عليه امنيت شخصي اشخاص تقاضا براي اسلحه هاي خودکار را بالا مي برد و توليدکنندگان اسلحه گرم را مشتاق به توليد  مي کند.چارلز کراتهامر، ستون نويس واشنگتن پست در اين رابطه مي نويسد:" ما در فرهنگي سرگرم کننده با خشونت‌هايي که به تصوير کشيده مي شوند زندگي مي کنيم تا جايي‌که برخي از زجر دادن ديگران لذت مي‌برند. نسل قديمي تر گاهي از رفتار جوان‌هايي که نسبت به خيلي از چيزها حساسيت نشان نمي‌دهند دچار حيرت مي شود. اين فقط در فيلم ها نيست بلکه جوان‌ها خود را با ساعت‌ها بازي کامپيوتري سرگرم و با کشيدن ماشه انسان‌ها را روي صفحه کامپيوتر درو مي‌کنند. در واقع آنها از اين کار لذت مي برند." فرهنگ خشونت در آمريکا همواره يکي از معضلات جامعه اين کشور براي دهه هاي متمادي بوده که تاکنون نيز ادامه داشته است، به نحوي که خشونت در هويت آمريکايي،امروز به بخشي از رفتار روزمره تبديل شده است. خشونتي که از يک سو برگرفته از هويت برتري جويي، متفاوت بيني و استثناگرايي آمريکايي ميان خود و ديگران و محيط اطراف است و در اين تفاوت همواره ديگري، پايين تر ديده مي شود.

دانيل وبستر، رئيس مرکز سياست گذاري و تحقيقات اسلحه در دانشگاه جان هاپکينز مي گويد با نگاهي به فرد گرايي آمريکايي روشن مي شود که چرا در واکنش هاي اوليه به کشتارهايي که با سلاح گرم در آمريکا صورت مي گيرد کسي به دنبال تغيير قانون براي حل اين معضل نيست. وبستر تصريح مي کند: "نکته مهمي که بايد در فرهنگ آمريکايي مورد توجه قرار گيرد اين است که ما به جاي فکر در مورد قوانين و مقرراتي که رفتار را اصلاح مي کند، ترجيح مي دهيم روي مسئوليت پذيري و رفتار فردي تاکيد کنيم." او معتقد است مردم معمولا در مورد علت همه گير بودن مالکيت اسلحه يا دسترسي آسان افرادي که ثبات رواني ندارند به اسلحه، سوالي نمي کنند. در عوض مردم مي خواهند بدانند که آيا گذشته فرد ضارب مشکل دار بوده است يا اينکه آيا او داراي بيماري رواني است. به عنوان نمونه هنگامي که گابريل گيفوردز، نماينده مجلس نمايندگان آمريکا در حادثه تيراندازي در يک سخنراني عمومي در توسان آريزونا از ناحيه سر هدف گلوله قرار گرفت ، بسياري از مردم آمريکا بر اين باورند که اگر افراد مسلح بيشتري در صحنه حادثه حضور داشتند وضعيت امن تري حکمفرما مي شد. دست کم دو نماينده مجلس هم اعلام کرده اند که از اين پس هميشه با خود اسلحه حمل خواهند کرد. اتحاديه دفاع از شهروندان آريزونا از نمايندگان و کارکنان کنگره درخواست کرده است که در دوره هاي آموزشي کار با اسلحه گرم شرکت کنند و يا در مورد کشتار دبستان ساندي هوک، که منجر به کشته شدن 20 کودک 6 تا 7 ساله شد، بسياري از آمريکاييان به جاي تلاش براي محدود ساختن دسترسي به سلاح خواستار مسلح شدن معلمان براي حمايت از دانش آموزان شدند.

در ساليان گذشته تلاش هاي محدودي براي کاهش دسترسي به اسلحه صورت گرفته است. تصويب قانون ملي اسلحه گرم در دهه ۱۹۳۰ تلاشي براي محدود کردن استفاده از تفنگ هاي ساچمه زني لوله کوتاه بود که در آن زمان بين مردم طرفداران زيادي داشت. پس از ترور جان اف کندي، خريد اسلحه از طريق پستي و بدون مراجعه حضوري ممنوع شد. اين همان روشي بود که لي هاروي اسوالد، ضارب رئيس جمهور براي خريد اسلحه استفاده کرده بود. بيل کلينتون با حمايت رونالد ريگان در سال ۱۹۹۳ قانوني را تصويب کرد که به موجب آن فروشندگان مجاز اسلحه موظف بودند سابقه خريداران را به صورت اجمالي بررسي کنند. کلينتون در سال بعد موفق شد ساخت و واردات سلاح هاي تهاجمي را ممنوع کند. اما اين قانون در سال ۲۰۰۴ لغو شد. با اين حال بيشتر طرفداران ممنوعيت حمل و نگهداري اسلحه، انگشت اتهام را به سوي انجمن ملي اسلحه(NRA) نشانه مي گيرند و معتقدند اين انجمن جلوي تصويب قوانين را در کنگره مي گيرد.

انجمن ملي اسلحه، که به شدت از سوي توليد کنندگان سلاح حمايت مي شود، از منابع مالي فراوان و قدرت نفوذ و چانه زني سياسي فوق العاده اي برخوردار است و هيچ عدولي از حق حمل اسلحه، که در قانون اساسي هم تصريح شده است را بر نمي تابد. انجمن ملي اسلحه، اين قانون را به منزله نبود هيچگونه محدوديتي براي مالکيت تفنگ هاي قوي و تعداد اسلحه مجاز براي هر فرد، عدم لزوم انتظار براي متقاضيان خريد اسلحه و مواردي از اين دست مي داند. اين سازمان امکانات فراواني براي تبليغ يا ضد تبليغ همه کانديداها دارد و اين کار را بر اساس موضع گيري آنها نسبت به مساله اسلحه انجام مي دهد. رئيس مرکز سياست گذاري و تحقيقات اسلحه در دانشگاه جان هاپکينز مي گويد اين سازمان اعضاي بسيار وفاداري دارد که آزادي حمل و نگهداري اسلحه برايشان از هر چيزي مهمتر است. او ادامه مي دهد: "آنها هوادارانشان را تهييج و مخالفانشان را بدنام مي کنند. اين گروه مسائلي مانند نگراني از امنيت و دولت را مطرح مي کنند. طرفداران منطق و اعتدال چگونه مي توانند با چنين حريفي دست و پنجه نرم کنند؟" وبستر اضافه مي کند که ساختار سياسي آمريکا جلوي تصويب قوانين محکمتر در مورد اسلحه را مي گيرد. عدم اعتماد مردم به دولت مرکزي سبب شده که قانونگذاري در مورد اسلحه بيشتر توسط دولت هاي ايالتي انجام شود. در ايالت هايي مانند مونتانا، آيداهو و داکوتاي شمالي که جمعيت پراکنده و بافت روستايي تر دارند دسترسي به اسلحه بسيار ارزشمند شمرده مي شود. قدرت سياسي اين ايالت ها در مجلس سنا با قدرت ايالت هايي مانند نيويورک و کاليفرنيا، که بافتشان کاملا شهري است و بيشتر به تصويب قوانين محدود کننده تمايل دارند، برابر است.

دليل خشونت ها در آمريکا هر چه باشد، واقعيت اين است که ايالات متحده تنها کشور صنعتي مدرن است که همچنان بر حفظ فرهنگ اسلحه اصرار مي ورزد. "شکوه آمريکايي" با گزاره اي به نام «اسلحه داشته باش تا قدرتمند باشي» معني مي شود و جامعه آمريکا هويت خود را با حمل سلاح پيوند زده است .حضور اسلحه در جامعه آمريکا جنبه فرهنگي، سياسي و اقتصادي دارد. به خاطر حمايت قانون اساسي آمريکا از حق حمل اسلحه توسط شهروندان اين کشور، مسائل اقتصادي و استقلال ايالت هاي آمريکا ، تدوين قانوني براي کم رنگ کردن اين مولفه هويتي آمريکايي دشوار به نظر مي رسد. اين امر حقيقتي است که نگه داشتن يک اسلحه در داخل يک خانه آمريکايي باعث مي شود که صاحب آن احساس امنيت بهتري کند و اکثر آنان اين اعتقاد را دارندکه ايمن ترند براي اينکه اسلحه دارند.