به گزارش مشرق به نقل از مهر، یک مراسم تحلیف بین المللی و دیدار با 22 رئیس جمهور و نخست وزیر، رئیس مجلس و وزیر خارجه در حاشیه این مراسم شروع خوبی برای رئیس جمهوری بود که  از دریچه «بهبود روابط خارجی» به مصاف مشکلات اقتصادی رفته بود.
انتصاب محمد جواد ظریف به وزارت امور خارجه که بعدها نشریه آتلانتیک از او به عنوان یک وزیرخارجه در کلاس جهانی یاد کرد، این فرصت و اطمینان را به حسن روحانی رئیس جمهور داد که 50 روز بعد بگوید در زمینه سیاست خارجی قدم هایی برداشته ایم نه به اندازه 50 روز بلکه به اندازه 500 روز.

دهه سوم شهریورماه سفرهای دیپلماتیک روحانی شروع شد. او برای شرکت در اجلاس شانگهای به بیشکک پایتخت قرقیزستان رفت و با روسای جمهور قرقیزستان، افغانستان، تاجیکستان و وزیر خارجه هند دیدار کرد. مهترین دیداری که در حاشیه این جلاس صورت گرفت و زیر ذره بین رسانه ها بود دیدار روحانی با ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه بود. اما اتفاقات مهمتر قرار بود ده روز دیگر و در هفته اول مهر ماه در نیویورک رخ دهد. جایی که محمد جواد ظریف روند حل پرونده هسته ای کشور را با گردهم آوردن وزیران خارجه 5 کشور آغاز کرده بود و مکالمه تلفنی حسن روحانی و باراک اوباما در آنجا ثبت شد. دیدار نیم ساعته وزیر خارجه ایران و آمریکا هم برای اولین بار در 34 سال گذشته در حاشیه اجلاس سالیانه سازمان ملل انجام شد. دیدار با نخست وزیر کشور فیجی، وزیر امور خارجه آلمان، رییس جمهوری تونس، رییس جمهوری لبنان، نخست وزیر ایتالیا، رئیس جمهور ترکیه، رئیس جمهور سریلانکا و مقامات برخی دیگر از کشورها در حاشیه این اجلاس از برنامه های حسن روحانی بود.

در همین اجلاس وزیران خارجه ایران و انگلیس توافق کردند که روابطی که دوسال قبل در نتیجه اعتراض های دانشجویی به سیاست های انگلیس قطع شده است از سر بگیرند.
این دیدارها در حالی انجام شد که محمود احمدی نژاد رئیس جمهور سابق ایران در آخرین سفر خود به نیویورک در مهرماه سال 91 تنها توانست با 3 مقام خارجی دیدار کند که شامل رئیس جمهور بولیوی و سران دو ریز کشور آفریقایی به نام کومور و سوازیلند بودند.

رئیس جمهور بعد از بازگشتش از این سفر گفت که سخنرانی برخی مقامات عالیرتبه اروپایی، همچنین سخنرانی آقای اوباما رییس‌جمهور آمریکا را که لحنی متفاوت با گذشته داشت، به عنوان قدمی مثبت برای حل و فصل روابط جمهوری اسلامی ایران و غرب ارزیابی می‌کنم.
او گفت از نتیجه دیدارهایش راضی است و در دیداری که تقریباً با همه مسئولان و مقامات عالیرتبه غربی در این سفر داشته است، همه بر این نکته تاکید داشتند که انتخابات ایران نقطه عطفی بود و فضای جدیدی را ایجاد و زمینه را برای رابطه بهتر آماده کرد.
پروسه حل پرونده هسته ای ایران که از نیویورک با هدایت محمود جواد ظریف آغاز شده بود به ژنو ختم شد. اگر در دوره های گذشته 6 ماه درباره زمان و مکان مذاکرات بحث و رایزنی می شد در همان نیویورک طرفین توافق کردند که برای همیشه مذاکرات در یکی ازشهرهای میزبان مقر سازمان ملل (ژنو، وین یا نیویورک) برگزار شود و مذاکرات را هم قربانی تعیین زمان مذاکرات نکردند.

آبان ماه سه دور مذاکره در ژنو برگزار شد که در دور دوم می شد یک توافق بزرگ صورت بگیرد و نگرانی نتانیاهو که گفته بود ایران به معامله قرن دست یافته است عمیق تر شود اما فرانسه زیر میز زد و تمام توافق‌ها را بهم ریخت. خوشحال‌ترین فرد این توافق صورت نگرفته بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی بود. در همین خلال البته که ایران برای حل بحران سوریه هم تلاش هایی انجام داد. ظریف در سفری به ترکیه با مقامات این کشور درباره سوریه رایزنی کرد. اخضر ابراهیمی نماینده سازمان ملل در امور سوریه هم سفری به ایران انجام داد و در حاشیه اجلاس دوم ژنو ظریف بار دیگر با این نماینده سازمان ملل دیدار کرد.

"

ماحصل این تلاش‌های دیپلماتیک صحبت از آزاد کردن بخشی از اموال بلوکه شدن ایران در آمریکا بود و تلاش دولت آمریکا برای به تعویق انداختن تحریم های جدید علیه ایران در کنگره بود. حسن روحانی رئیس جمهور پیش از انتخابات اعلام کرده بود که «برای مشکلات اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و سیاست خارجی، برنامه یک ماهه و 100 روزه نیز وجود دارد. ما می‌توانیم در زمان کوتاه تحول اقتصادی به وجود آوریم و با ایجاد یک دوره تنفس مشکلات را حل کنیم.» حالا باید دید او که برای حل بحران‌های اقتصادی راهکاری در سیاست خارجی می جست در گزارش 100 روزه اش چه خواهد گفت؟ باید دید براساس همان معادله که 50 روز فعالیت را معادل 500 روز می دانست، 100 روزش را معادل 1000 روز فعالیت در عرصه سیاست خارجی تعریف می کند.