به گزارش مشرق به نقل از نامه، ایران امروز یکی از پیشگامان جهانی در عرصه پزشکی است و به جرات می توان گفت در رشته های بسیاری با مدعیان بزرگ جهان رقابت می کند. یکی از عرصه هایی که در کشورهای دیکر مغفول مانده و بنا به دلایل گوناگون جرات پرداختن به آن را ندارند، موضوع رحم جایگزین است، که گزینه بسیار مهمی در پیشرفت روند تولید مثل داشته و لذت بچه دار شدن را به خانواده های ناتوان می دهد. این فرایند پیشرفته حدود 12 است که در ایران مورد توجه قرار گرفته و با توجه به فتوای مراجع و بزرگان دینی در مورد حلال بدون چنین روشی، به صورت یک عرف عادی در جامعه در آمده است.

فردی که رحم خود را اجاره میدهد باید به شکل داوطلبانه حاضر به این کار شود. زنی که تخمک متعلق به اوست مادر بوده و زنی که رحم خود را در اختیار قرار داده مادر رضاعی خواهد بود. ماجرا به این شکل است که اسپرم مرد و تخمک زن در آزمایشگاه لقاح داده میشوند و «گامت» به رحم زن دیگری منتقل میشود تا او این جنین را تا تولد در رحم خود نگهداری کند. در ایران این مجوز به زوج هایی که خانم، به دلایل پزشکی توان حمل جنین و وضع حمل را ندارد ارایه می‌شود.

اما چند مشکل عمده در این زمینه وجود دارد که فرایند "جنین اجاره ای" را به شکلی ناپسند جلوه می دهد.

1- ثبت احوال و اقدام غیر قانونی برخی بیمارستان ها:

سازمان ثبت احوال بر اساس نام زنی که کودک را به دنیا آورده شناسنامه را صادر می‌کنند. در واقع هنوز قانونی برای حل مشکل گرفتن شناسنامه برای نوزاد متولد شده به شیوه رحم اجاره ای وجود ندارد و مادر واقعی نوزاد از نظر سازمان ثبت احوال وجاهت قانونی ندارد. شنیده شده که در این راستا زوج ها و بیمارستان ها دست به عملی غیرقانونی میزنند و زن حامل جنین را با شناسنامه مادر واقعی جنین بستری میکنند.
 
2- عدم اطمینان از وضعیت جسمی روحی مادر رضاعی:
 
متاسفانه برخی از زوج ها به علت انتخاب نادرست «مادر جایگزین»، درگیر زنان معتاد و یا خیابانی می شوند که فقط به خاطر دریافت پول دست به چینی کاری می زنند. طبیعی است که استفاده از رحم چینن افرادی برای سلامت کودکان مضر است و می تواند بسیار خطر آفرین باشد. ضمن این که اطمینان به زنان و دختران غریبه برای نگهداری چند ماهه از یک جنین وجود ندارد و هیچ تضمینی برای به سرانجام رسیدن این فرایند نیست.

3- هزینه های بسیار سرسام آور:

زوجی که به هر دلیل بارور نمی شوند و تقاضای استفاده از رحم اجاره ای را دارند، از هر مسیری که اقدام کنند، باید جیپ پر پولی داشته و حسابی به خرج بی افتند. در واقع این پروسه چند ماهه و پر دردسر چیزی نزدیک به 15 الی 30 میلیون تومان هزینه به همراه خواهد داشت که بخش مهمی از آن به صاحب رحم و در واقع مادر رضاعی می رسد. بنابراین طبیعی است که بسیاری از زنان بی بضاعت برای انجام این نوع باروری و بازی کردن نقش یک رحم اجاره ای اعلام آمادگی کنند.
گاهی نیز به علت نبود قانون دقیق و مدون در این زمینه به نحوی از خانواده ها اخاذی میشوند و پول بیشتری نسبت به توافق اولیه درخواست میشود.

با توجه به روند نزولی رشد جمیعت در کشور و تاکید مقامات بلند پایه به خصوص مقام معظم رهبری برای افزایش تولید مثل و افزایش جمعیت جوان ایران، پیگیری و گسترش طرحی نظیر رحم اجاره ای می تواند بسیار راه گشا و اثر بخش باشد، به شرطی که بستر های آن بیش از پیش فراهم شده و نظارات دقیق و همه جانبه ای بر روی این فرانید صورت بگیرد.