به گزارش مشرق، اهمیت ارتقای روابط با ایران برای صنعت نفت واضح و مبرهن است. ایران با حدود ۱۵۱ میلیارد و ۲۰۰ میلیون بشکه ذخایر نفتی چهارمین دارنده ذخایر نفتی بزرگ جهان است که بیش از دو برابر ذخایر عراق و امارات است. به علاوه ایران دومین ذخایر بزرگ گاز طبیعی جهان را پس از روسیه دارد. این ذخایر متعارف نفت و گاز نه تنها قابل دسترس هستند بلکه به شکل قابل توجهی به لحاظ استخراج در مقایسه با ذخایر نفت سخت یا شیل اقتصادی‌تر هستند.
ایران همچنین زیرساخت‌های نسبتا توسعه یافته، جمعیت باسواد قابل توجه، طبقه تجاری شناخته شده، جامعه مدنی فعال و یک ساختار دولتی کارآمد دارد که می‌تواند سیاست‌گذاری‌ها را برای شرکتهای نفتی به اجرا درآورد. اگر این شرکتها به تفاوتهای جزیی فعالیت در ایران آشنا باشند و دوران تحریمهای کنونی را سپری کنند، فرصت حضور در ایران برای آنها قابل توجه خواهد بود.
ایران یک هدف وسوسه انگیز برای شرکتهای نفتی فعال در بخش انرژی است که مایلند خطرات سیاسی قابل توجه را برای فرصت دسترسی به منابع طبیعی وسیع ایران بپذیرند. اما این خطرات سیاسی نیز رو به کاهش هستند. صنعت نفت و گاز جهان مطمئنا نسبتا به این مساله خوشبین است. با توجه به رویکرد مثبت رییس جمهور ایران، وزیر خارجه انگلیس اخیرا اعلام کرد که این کشور قصد دارد سفارت خود را در تهران بازگشایی کند. این اولین بار پس از بسته شدن این سفارت در سال ۲۰۱۱ است که دولت انگلیس چنین موضعی را اتخاذ می‌کند.
احیای روابط دیپلماتیک بین ایران و انگلیس یک گام سرنوشت ساز در مسیر درست برای برقراری مجدد مناسبات تجاری است. این به این معنا نیست که حسن نیت کنونی برگشت ناپذیر است. بی ثباتی جاری در عراق، سوریه و دیگر بخشهای خاورمیانه و همچنین تنش‌های روزافزون غرب با روسیه، نشان دهنده چالشهای قابل توجه برای هر شرکت مایل به حضور در ایران است. همچنین به نتیجه نرسیدن احتمالی گفتگوهای ایران و ۱+۵ نیز قابل توجه است.
دیپلماتهای ایران و شش قدرت جهانی(آمریکا، انگلیس، فرانسه، چین، روسیه و آلمان) از ماه فوریه در وین تلاش دارند که به یک توافق نهایی و جامع درباره برنامه هسته ای ایران دست پیدا کنند. در ازای توافق هسته ای موقت در نوامبر گذشته بخشی از تحریمهای بین‌المللی علیه ایران از جمله تحریمهای پتروشیمی لغو شد.
اما علایم پیرامون صنعت نفت و گاز ایران به شکل منطقی مثبت هستند. بازارهای نفت و گاز جهانی بسیار پیچیده و پیش‌بینی روند حرکتی آنها بسیار دشوار و بدون هرگونه قطعیت است و مشخص نیست که تاثیر نهایی بازگشت ایران به بازار چه خواهد بود. با این حال این احتمال وجود دارد که تاثیر فوری اندکی روی بازارهای غربی و اقتصاد آنها داشته باشد. افزایش نفت در بازار از هر منبع اضافی باعث افزایش امنیت انرژی در میان مدت و بلند مدت می‌شود.
اما اگر تحریمها پس از دور نهایی مذاکرات در وین لغو نشود، شرکتهای نفتی چیزی را از دست داده اند و این تجارت طبق معمول ادامه می‌یابد. این انتظار وجود دارد که روابط دیپلماتیک ارتقا پیدا کند که احتمالا به گفتگوهای بیشتر در شش ماه آینده خواهد انجامید.
صنعت نفت و گاز جهانی در این زمینه خوش بین است زیرا در صورت عدم موفقیت گفتگوها خطرات برای ایران بیشتر خواهد بود. در طول سالهای پس از تحریمها، فناوری نفت و گاز پیشرفت زیادی کرده ولی تاسیسات ایران به نوعی قدیمی شده است. اگر ایران می‌خواهد در عرصه بین‌المللی انرژی رقابت کند باید این تاسیسات بروز رسانی شوند.
بیژن زنگنه وزیر نفت ایران سال گذشته اعلام کرد که کاهش صادرات نفت ایران ماهانه چهار تا هشت میلیارد دلار به کشور ضرر زده است، اما بازگشت ایران به بازارهای جهانی یک نقطه عطف قابل توجه برای ایران، مجموعه صنعت انرژی و همچنین تامین امنیت انرژی جهان خواهد بود.
ایران همچنین زیرساخت‌های نسبتا توسعه یافته، جمعیت باسواد قابل توجه، طبقه تجاری شناخته شده، جامعه مدنی فعال و یک ساختار دولتی کارآمد دارد که می‌تواند سیاست‌گذاری‌ها را برای شرکتهای نفتی به اجرا درآورد. اگر این شرکتها به تفاوتهای جزیی فعالیت در ایران آشنا باشند و دوران تحریمهای کنونی را سپری کنند، فرصت حضور در ایران برای آنها قابل توجه خواهد بود.
ایران یک هدف وسوسه انگیز برای شرکتهای نفتی فعال در بخش انرژی است که مایلند خطرات سیاسی قابل توجه را برای فرصت دسترسی به منابع طبیعی وسیع ایران بپذیرند. اما این خطرات سیاسی نیز رو به کاهش هستند. صنعت نفت و گاز جهان مطمئنا نسبتا به این مساله خوشبین است. با توجه به رویکرد مثبت رییس جمهور ایران، وزیر خارجه انگلیس اخیرا اعلام کرد که این کشور قصد دارد سفارت خود را در تهران بازگشایی کند. این اولین بار پس از بسته شدن این سفارت در سال ۲۰۱۱ است که دولت انگلیس چنین موضعی را اتخاذ می‌کند.
احیای روابط دیپلماتیک بین ایران و انگلیس یک گام سرنوشت ساز در مسیر درست برای برقراری مجدد مناسبات تجاری است. این به این معنا نیست که حسن نیت کنونی برگشت ناپذیر است. بی ثباتی جاری در عراق، سوریه و دیگر بخشهای خاورمیانه و همچنین تنش‌های روزافزون غرب با روسیه، نشان دهنده چالشهای قابل توجه برای هر شرکت مایل به حضور در ایران است. همچنین به نتیجه نرسیدن احتمالی گفتگوهای ایران و ۱+۵ نیز قابل توجه است.
دیپلماتهای ایران و شش قدرت جهانی(آمریکا، انگلیس، فرانسه، چین، روسیه و آلمان) از ماه فوریه در وین تلاش دارند که به یک توافق نهایی و جامع درباره برنامه هسته ای ایران دست پیدا کنند. در ازای توافق هسته ای موقت در نوامبر گذشته بخشی از تحریمهای بین‌المللی علیه ایران از جمله تحریمهای پتروشیمی لغو شد.
اما علایم پیرامون صنعت نفت و گاز ایران به شکل منطقی مثبت هستند. بازارهای نفت و گاز جهانی بسیار پیچیده و پیش‌بینی روند حرکتی آنها بسیار دشوار و بدون هرگونه قطعیت است و مشخص نیست که تاثیر نهایی بازگشت ایران به بازار چه خواهد بود. با این حال این احتمال وجود دارد که تاثیر فوری اندکی روی بازارهای غربی و اقتصاد آنها داشته باشد. افزایش نفت در بازار از هر منبع اضافی باعث افزایش امنیت انرژی در میان مدت و بلند مدت می‌شود.
اما اگر تحریمها پس از دور نهایی مذاکرات در وین لغو نشود، شرکتهای نفتی چیزی را از دست داده اند و این تجارت طبق معمول ادامه می‌یابد. این انتظار وجود دارد که روابط دیپلماتیک ارتقا پیدا کند که احتمالا به گفتگوهای بیشتر در شش ماه آینده خواهد انجامید.
صنعت نفت و گاز جهانی در این زمینه خوش بین است زیرا در صورت عدم موفقیت گفتگوها خطرات برای ایران بیشتر خواهد بود. در طول سالهای پس از تحریمها، فناوری نفت و گاز پیشرفت زیادی کرده ولی تاسیسات ایران به نوعی قدیمی شده است. اگر ایران می‌خواهد در عرصه بین‌المللی انرژی رقابت کند باید این تاسیسات بروز رسانی شوند.
بیژن زنگنه وزیر نفت ایران سال گذشته اعلام کرد که کاهش صادرات نفت ایران ماهانه چهار تا هشت میلیارد دلار به کشور ضرر زده است، اما بازگشت ایران به بازارهای جهانی یک نقطه عطف قابل توجه برای ایران، مجموعه صنعت انرژی و همچنین تامین امنیت انرژی جهان خواهد بود.
