که آمد به دنیــا شبـیــه رسول(ص)

به موسی بن جعفر(ع) بگو تهنیت


شود چلچــراغی فـــروزان ز نــور

که بر مـَشی مــولا(ع) شود تربیت


بــرآید ز گیـتـی شمــیم بـهــار

شود بـس معـطــر تمــام فضا


که خاک خراسان شده قیمتی

به نام علی بن موسی الرضا(ع)

 
دهد از کـَرَم آنچه خواهی ز او

امام فقـیــــــران و درمـاندگـان

 
جــز او جـان پناهی ندارد دلم

پناه اسیــــــــران و بیچـارگـان

 
قدمگاه پاکـش سـرای بهـشـت

که نام خــراسان ز او شد بلند

 
همان کـه گــروگـان صیـّاد شد

همان ضامـن ماده آهـو به بند

 
درود فــراوان به سلطــان عشـق

به خورشید هشتم شهنشاه طوس


همـان شـاه و عالیـجـنـابِ بزرگ

کرامت کند او به هـــر پای بوس


اگر بـر مـن روسیـــاه و خِجـِل

نظــر افکـَـند آن امــامِ هـُمـام
 

فـدایـی لطــفش شوم تـا ابد

به مهـرش نگردم دگر تلخکام

 
طلب گر کند زائرش می شوم

امــام غــریـبِ(ع) جهــان آشـنا

 
به چشمم کِشم بس غبار درش

به مـــژگان بروبم سرای رضـــا(ع)

 

*تهنیت گو به موسی کاظم(ع)/ که رضـا(ع) با وقار، می آید

 
می رسد از مدینه عطری خوش

مـژده مــژده، بـهـــــــار می آیــد

 
تهنیت گو به مـوسی کـاظـم(ع)

که رضــــا(ع) با وقـــار، می آیــد

 
آسمــــان «ولایـت» ایـنـک بــاز

شاهد زاد شمـس هشتم شد

 
حالیا این خبر چه شیرین است

وَه! چه خیری نصیب مردم شد


می گذارد قدم به دل هامان

بس خـرامان و خـّرم و نیکــو

 
آن کـه در خلـوت بیـابـان هـا

شد گروگان و ضامـــن آهــو

 
هشتمین جلـوه ی خداوندی

بر بشر با رضـا(ع) هویدا شد

 
گنـج گنجیـنه ی بَنی هـاشم

شاه طوس از مدینه پیدا شد

 
خاک پایش ز سُرمه ها برتر

نور چشمـان خسته باز آرَد

 
می دهد از کرامـت شاهی

هـر که سویش دَم نیـاز آرَد

 

 


من فقیر و گدایم ای سلطان

روسیــاه و خجـل ز کـــردارم

 
بر فقـیـری چو من تـرحم کن

بگذر ای شه! ز سوء رفتـارم

 
ای که نامت بلــنـد و جـــاویـدان

شده مشکل گشای مشکل ها

 
تــا ابـــد تــا هـمـیـشـه پـایــنـده

جـایـگـاهـت بـه مَحــفِــل دل ها

 
حضــرت ثامِـنُ الُجَـج(ع) دریـاب

دل حسـرت کشیده را سلطان


دل بشکستـه از هـمــه عــالـم

دل مـِحنَت چشیـده را سلطـان

 
ای امـام غـریب(ع)، امـّا شاه

یاریم کن بـه لطفِ سرشارت

 
مــن ندارم لـیـاقــتـی یک روز

که شوم ریـزه خـــوار دربـارت؟!