به گزارش مشرق، چاپ مسکو در مقاله‌ای با اشاره به دیدار اخیر روسای جمهوری روسیه و ایران در آستارخان می‌نویسد: دیدار ولادیمیر پوتین و حسن روحانی در زمان حساسی برای هر دو کشور صورت گرفت. در حال حاضر مقامات تهران در مقابل یک انتخاب قرار دارند: آشتی با آمریکا، یا نزدیک شدن به روسیه. اگر ایران با ایالات متحده آشتی کند، روسیه دیگر ایران را از دست خواهد داد. در ایران و آمریکا بسیاری به این سمت تلاش می‌کنند، و این موجب خرسندی روسیه نیست، چرا که این آشتی به منزله خط بطلان کشیدن بر قرارداد مربوط به صادرات نفت و گاز ایران به روسیه است که ارزش آن 20 میلیارد دلار تخمین زده شده است.
بدترین حالت آن است که ایران به رقیب جدی روسیه در بازار گاز اروپا تبدیل شود، در این صورت منافع روسیه در سوریه نیز متضرر شده و جبهه جدیدی در جنوب گشوده خواهد شد.
مقامات مسکو و تهران فعلا در حال سنجیدن یکدیگر بوده و قدم راسخی به سوی یکدیگر برنداشته اند. سال‌های بسیاری، زمانی که ایران مورد تحریم غرب قرار داشت، روسیه از روابط با تهران حمایت می‌کرد. مهندسین روسی نیروگاه اتمی بوشهر را تکمیل کردند، ایران فناوری‌ها و تسلیحات روسی خریداری می‌کرد، ولی نزدیکی واقعی که طرف ایرانی به دنبال آن بود، رخ نداده بود.
روسیه تحت فشار آمریکا و اسرائیل از رژیم تحریم‌ها علیه ایران حمایت کرده و از ارسال سامانه‌های دفاعی مدرن که ایران پیش از این خریداری کرده بود، خودداری نمود و با وجود تمایل تهران، ولادیمیر پوتین از سفر رسمی به ایران خودداری کرد. مقامات مسکو فکر می‌کردند که عجله‌ای در مورد ایران وجود ندارد. اسرائیل مانع از نزدیک شدن احتمالی دو کشور ایران و آمریکا است، بنابر این خیالشان از این بابت راحت بود.
درخواست ایران برای عضویت در سازمان شانگهای، برای مدت زمان نامشخصی به تعویق افتاد که در واقع بخشی از خط مشی سیاسی پوتین بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی بود. ولی اکنون دیگر این دوران به پایان رسیده است.
دولتی با تمایلات شدیدا ضدروسی در اوکراین قدرت را بدست گرفت، همین مسئله باعث شد که منطقه کریمه به فدراسیون روسیه بازگردد، بعد از آن تحریم‌های غرب علیه روسیه آغاز شدند و اکنون هم آمریکا شروع به بمباران عراق و سوریه نموده است. آمریکا صبر نکرد تا روسیه به قدرتی تبدیل شود که قادر به مقابله با آن نباشد. اکنون آنها درتلاشند تا روسیه را به زانو درآورند. در واقع روسیه برای آمریکا به مراتب خطرناک تر از ایران است.
حال سئوال اینجاست که آیا آمریکا می‌تواند ایران را متقاعد کند؟ البته ایران از تحریم‌ها خسته شده است و نیروهایی هم در ایران وجود دارند که خواستار توافق با آمریکایی هستند که ایرانیان مقیم آن از جمله بزرگترین جمعیت‌های مهاجر در ایالات متحده بشمار می‌روند. اگر روسیه نتواند اعتماد ایران را جلب کند، ایران به سمت توسعه روابط با آمریکا گرایش پیدا خواهد کرد.
آیا زمان آن رسیده که روسیه به ایران نزدیک شود؟ پوتین می‌تواند به تهران سفر کرده و مسائل حل و فصل نشده بین دو کشور را رفع نموده و پل انرژی، خط راه آهن و طرح‌های مشترک نفت و گاز را با دست خود افتتاح کند، بدین ترتیب به تحریم‌های غرب پاسخ مناسب نشان داده و روسیه را در جبهه جنوبی کاملا حفظ کند.
اکنون روسیه می‌تواند سامانه‌های موشکی را به ایران تحویل دهد، نیروی هوایی ایران را با تجهیزات مدرن نوسازی کند، با عضویت ایران در سازمان شانگهای موافقت کند، در چارچوب اتحاد گمرکی با ایران همکاری خاص داشته باشد و بطور کامل از رژیم تحریم‌ها علیه ایران خارج شود و مذاکرات مربوط به خلع سلاح هسته‌ای با آمریکا را متوقف سازد.
نزدیک شدن به ایران به نفع چین هم خواهد بود. مقامات پکن هم مایل هستند که در مبادلات انرژی دیگر از دلار استفاده نشود و این کشور از لحاظ انرژی هم به ایران وابسته است. اتحاد ایران و روسیه این امکان را به چین خواهد داد تا از این شرایط به نفع خود استفاده کند.
نزدیک شدن روسیه به ایران چه مضراتی دارد؟ این مسئله مسلما باعث خشم آمریکایی‌ها خواهد شد. البته آنها اکنون نیز از دست روسیه خشمگین هستند. آیا اسرائیل هم خشمگین خواهد شد؟ ظاهرا مقامات تل آویو دیگر با این مسئله کنار آمده‌اند که مواضع واشنگتن در قبال ایران نرمتر از گذشته شده است.
ایران کشور بسیار زیبا با فرهنگ و تمدنی کهن، باغهای گل رز، معماری بی نظیر و شعرای برجسته است. این کشور می‌تواند متحد خوبی برای روسیه شود. البته مسلما مقامات مسکو مایل بودند که به اروپا نزدیک شوند، ولی ظاهرا این مسئله فعلا چندان خوش آتیه نیست. بنابراین بهتر است با هر کشوری که امکانش وجود دارد، متحد شوند.
در شرایط فعلی روسیه آینده روشنی در دوستی با ایران و چین دارد. زمانی به فکر اروپا خواهد افتاد که شرایط آماده شده باشد، مشکلات مربوط به اوکراین و سوریه حل و فصل شده بود، ولی اکنون باید به این فکر باشد که تا ایران را از دست نداده، با این کشور دست دوستی بدهد.
