گروه بین الملل مشرق؛ تاریخ حضور شیعه در مالزی به نخستین برخوردهای مردم بومی مالائی با اقوام مهاجر مسلمان در قرن پنجم هجری به بعد بر می گردد و در آن زمان دین اصلی مردم این سرزمین هندوئی و بودائی و زبان آنان سانسکریت بوده است.
 از میان مسلمانان بازرگان در قرون گذشته شیعیانی نیز بوده اند که برای داد و ستد به بندر ملاکا با کشتی های بزرگ تجاری می آمده اند و بر اساس گفته پرفسور داتو محمود زهدی از اساتید بنام دانشگاه بین المللی اسلامی مالزی، نخستین مهاجران به این سرزمین شیعه بوده اند و البته تا کنون اسناد قابل قبولی برای اثبات حضور گسترده شیعه در دست نیست و نمی توان با قاطعیت گفت که شیعه نخستین مهاجران به مالزی بوده اند.
برخی از مورخان از حضور سردار ایرانی الاصل چینی به شهر ملاکا خبر داده اند که در همانجا نیز درگذشته است، اما این گفته نیز چندان دارای مستند نمی باشد. مالزی بر خلاف تایلند شاهد مهاجرت علمای شیعی ایران و عراق نیز نبوده است. حضور شیعه در مالزی عموما در چند مرحله تاریخی صورت گرفته است که مهمترین آنها مهاجرت اقوام سادات علوی از یمن به مالزی می باشد. این سادات علوی که به نامهای سید العطاس، سید السقاف، سید العیدروس و مانند آنها شهرت داشتند در قرون گذشته از یمن و به ویژه حضرموت به مالزی مهاجرت کرده اند و دارای مذاهب شیعه و شافعی و زیدی بوده اند و بسیاری از شیعیان مالزی از این تیره و نژاد می باشند و از نظر شکل و شمائل نیز با مردم مالائی کاملا متفاوت می باشند.

                

گروه دیگری از شیعیان مالزی متعلق به مهاجران هندی و پاکستانی و افغانی و بنگلادشی می باشد که در دوران سیطره انگلستان در مالزی به عنوان نیروهای کار به این منطقه کوچانده شده اند و در طول سالهای متمادی مذهب خود را حفظ کرده اند و آداب و مناسک دینی را بر اساس مذهب شیعه به جای می آورند. شیعیان خوجه اثنا عشری هند نیز از همین جمله بشمار می آیند که در حال حاضر در مالزی دارای اتحادیه مستقل می باشند و فعالیت خود را در حمایت از دانشجویان جعفری اثناعشری دارند.
 با بروز انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی قدس سره تعدادی از همین سادات و برخی دیگر از جوانان پرشور سنی مذهب برای آشنا شدن با اسلام انقلابی به قم مهاجرت کردند و به تحصیل علوم دینی پرداختند و تعداد این افراد از 50 نفر نیز تجاوز نمی نماید. این جوانان مالزیائی بعدا به کشورشان بازگشتند و در مشاغل مختلف دولتی و غیر دولتی چون شرکتهای تجاری به کار پرداختند و تعدادی از همین افراد نیز به فعالیت مذهبی مشغول شدند.
شیعیان مالزیائی اعم از طرفداران انقلاب اسلامی و یا طرفداران مراجع شیعی دیگر در هند و عراق و پاکستان و ایران هیچگاه برای خود مسجدی نداشته اند و همه فعالیتهای آنان در منازل و یا اماکنی تحت عنوان حوزه و یا مرکز انجام می شده است. تعدادی از سران احزاب پاس و آمنو نیز به تشیع گرایش یافتند، اما شیعیان حزب پاس در بیان این گرایش شجاعت بیشتری از خود نشان دادند و احزاب مخالف آنان نیز همین امر را دستمایه حمله سیاسی خود قرار دادند و برای تضعیف جبهه مخالف آنان را به پیروی از تشیع متهم می ساختند.

الف: مراکز شیعی مالزیائی نمی توانند عامل نگرانی دولت مالزی باشند
در بخش نخست به برخی زوایای تاریخی مهاجرت شیعیان به مالزی اشاره کردیم و گفتیم که تنها تعداد اندکی از شیعیان مالزیائی در قم به تحصیل پرداخته اند واین سؤال مطرح می شود که آیا این تعداد انگشت شمار می توانند خطری جدی برای امنیت ملی مالزی آن گونه که مهاتیر محمد بر آن تاکید دارد باشند؟ و این در حالی است که تعداد 20000 نفر از جوانان مالزیائی در مراکز دینی مصر، اردن و عربستان سعودی به تحصیل می پردازند و عملاً تحت تأثیر حرکات افراطی سلفیه و وهابیت قرار دارند و دولت مالزی هیچ گونه احساس خطری را نسبت به آنان در مقایسه با حجم تبلیغات علیه شیعیان بروز نداده است. بدیهی است به این پاسخ منفی است، زیرا تعداد شیعیان بومی در مالزی در حدود 15تا 20 هز ار نفر برآورد می شود که تعدادی زیادی از آنان شیعیان اثنا عشری هندی (خوجه ها)، بگنلادشی، پاکستانی و افغانستانی می باشند و حرکات تبلیغی چندانی نیز بین آنان وجود نداشته و تعداد شیعیان بومی مالزیائی در حوزه های شیعی الرضا، ام ابیها، الحجه، امیر المؤمنین (ع)، مراکز جوهور و کلانتان در حدود 2500 نفر برآورد می شود که سیر رشد آنان با توجه به 35 سال پس از انقلاب اسلامی ایران بسیار طبیعی بوده و به نظر نمی رسد که عوامل خارجی در این روند تدریجی و طبیعی نقشی داشته باشند. و از طرف دیگر تعداد زیادی از همین 2500 نفر (و بنا به قول جمیل خیری وزیر امور دینی 1500 نفر) را اعضای خانواده آنان چون فرزندان و همسران آنان تشکیل می دهند. البته مقامات مالزیائی متناسب با شرایط مختلف آمار دیگری را نیز مطرح کرده اند. وقتی می خواهند خطر نفوذ شیعه را بزرگنمائی کنند تعداد آنان را به 200000 نفر و گاهی 100000 نفر تخمین می زنند و هنگامی که اقدامات تشدیدی آنان منجر به دستگیری می گردد و می خواهند وضعیت را تحت کنترل گزارش دهند تعداد کل شیعیان را 1500 نفر معرفی می کنند.
بررسی ها نشان می دهد که شیعیان بومی مالزی مانند هندی ها، پاکستانی ها، افغانی ها و بنگلادشی ها نیز تاکنون فعالیت تبلیغی نداشته اند و دولت مالزی همه خطرات را از جانب همین تعداد اندک شیعیان مبلغ با توصیفاتی که ارائه شد اعلام نموده است. علاوه بر این سیاستهای حاکم بر هر یک از مراکز شیعی الرضا، الحجه و جز آنها با یکدیگر تفاوت دارد و خط مشی مشخصی بر آنها حاکم نیست، بنابراین این تعداد اندک مراکز با چنین اوصافی نمی توانند یک حرکت تبلیغی گسترده شیعی را سازماندهی کنند که حساسیت مقامات مالزیائی را برانگیزانند و خطر آنان را بالاتر از کمونیسم بدانند، بنابراین جریان شیعه ستیزی را باید در عواملی جز آنچه که رسانه های مالزیائی اعلام کرده اند دانست.

        

ب: علل و انگیزه های شیعه هراسی در مالزی
1- انگیزه سیاسی: برخی از مقامات سیاسی حزب پاس روابط خوب و صمیمانه ای با جمهوری اسلامی ایران داشته اند و گرایش تعدادی از آنان به انقلاب اسلامی با حفظ مذهب شافعی و تشیع انگشت شماری از آنان زمینه را برای حزب حاکم فراهم آورده است تا برای صدمه زدن به رقبای سیاسی خود از حربه فرقه گرائی استفاده کنند و با تمسک به جنگ شیعی و سنی رقبای سیاسی خود را از صحنه خارج کنند.
2- انگیزه اقتصادی: فعالیتهای اقتصادی رقبای جمهوری اسلامی ایران چون عربستان و قطر و امارات در حد گسترده ای در مالزی سرمایه گذاری کرده اند و به میزان بهره مندی مقامات مالزیائی از سرمایه های جهان عرب به میزان شیعه ستیزی خود می افزایند و در این جریان نقش عوامل خارجی بسیار بدیهی و روشن است. کشور مالزی با باز گذاشتن دست سرمایه داران عرب و دولتهای عربی زمینه را برای فعالیت اسلام گرایان افراطی سلفی فراهم آورده و مراکز فرهنگی وابسته به اعراب چون دانشگاه المدینه در شاه علم در تربیت جوانان با گرایشهای اسلامی افراطی نقش مهمی ایفا می نمایند. بسیاری از طرفداران سلفی و وهابی در مالزی برای خوشنودی سرمایه گذاران عرب اقدام به شیعه ستیزی می کنند، در حالی خود آنان خوب می دانند که شیعیان بومی مالزی توانائی ایجاد چنین خطری را برای امنیت ملی مالزی و ایجاد اختلاف میان اهل سنت ندارند.
3- انگیزه اعتقادی: تعداد اندکی از تحصیل کردگان کشورهای عربی تحت تأثیر سلفی گری و وهابیت به شیعیان می تازند و آنان را با انواع تهمت های ناروا در رسانه های رسمی و غیر رسمی همراه می سازند و امکان پاسخگوئی به این تهمت ها را نیز از شیعیان سلب کرده اند. به نظر می رسد حرکت های افراطی وهابیت در صورت بازگشت تعداد بیشمار مالزیائی های تحصیل کرده در کشورهای عربی سازماندهی سیاسی خواهند شد و این جریانات با ائتلاف خود در اندونزی و تایلند و برونئی می توانند مردم معتدل این منطقه را با افراط گری سلفی ها مواجه نمایند. افراط گرایان سلفی در آینده شرق آسیا نقش فعالی خواهند داشت و تنها جریان عقل گرائی دینی می تواند عامل مهار این حرکت تخریبی بشمار آید. مایه تعجب این است که رشته های فلسفه و کلام در همه دانشگاههای مالزی تعطیل شده است و زمینه رشد سلفی گری و ظاهری گری سلفی در میان شافعیان مالزی با حمایت کشورهای عربی در حال رشد بی سابقه ای است.

عقلانیت شیعه در حال گسترش است
علل شیعه ستیزی را در بخش دوم بررسی کردیم و گفتیم که عوامل اعتقادی آخرین عامل برای شیعه ستیزی می باشد، و در این امر عوامل وهابیت با تحریک عناصر خارجی رقیب جمهوری اسلامی ایران در بحرین و سوریه نیز نقش فعالی ایفا می نمایند. حرکتهای سلفی مالزی با پیوند خوردن به جریان طالبانیسم و جبهه النصره و حرکتهای تندروی سنی جهادی در افغانستان، عراق، چچن و جریانات تروریستی ضد نظام سوریه درصدد ایفای نقش خود در داخل مالزی می باشند و یکی از این مأموریتها بزرگنمائی خطر شیعه در مالزی و پوشش نهادن به حرکتهای وهابیت در این خطه می باشد. بنا بر اخبار واصله تعدادی از گروههای تروریستی سوریه را مالزیائیهای وهابی تشکیل می دهند و سرپلهای وهابیت در مالزی از زمان شروع جنگ سوریه تعدادی از جوانان سنی را به این منطقه اعزام کرده اند. خطری که آینده مالزی را تهدید می کند جریانات وهابی و سلفی خواهد بود که با حمایت کشورهای عربی هیچگونه زندگی مسالمت آمیز با ادیان و مذاهب دیگر را بر نمی تابند و سیر صعودی پیشرفت مالزی در مقایسه با همسایگانش چون سنگاپور با بحران جریانهای تندروی اسلامی روبرو خواهد شد و اگر سیر سرکوب شیعیان که تنها جریانات عقلگرائی سنتی می باشند ادامه یابد این روند افراط گرائی سیر تندتری را خواهد داشت و نه تنها مالزی و نظام پادشاهی آن بلکه همه کشورهای منطقه را با خطر افراط گرائی دینی روبرو خواهد ساخت.
سؤالی که اینجا مطرح می باشد این است که چرا تفکرات ضد شیعی و شیعه هراسی در مالزی شدت یافته و چنین تحرکاتی در دیگر کشورهای شرق آسیا مشاهده نشده و یا به این شدت نبوده است؟ در بخش دوم عوامل سیاسی، اقتصادی و اعتقادی را در شیعه هراسی در مالزی برشمردیم، اکنون می خواهیم به ماهیت فلسفی تفکرات اهل سنت به صورت مبنائی اشاره کنیم و ببینیم که چرا شیعه توانسته است جذابیت زیادی در میان مسلمانان این منطقه داشته باشد. در حقیقت ضعف ایدئولوژیک موجود سبب شده است تا جوانان و متفکران مالزیائی درصدد جبران آن ضعف باشند و به سوی شیعه گرایش پیدا نموده اند و عامل اعتقادی رهبران سنی سبب شده است تا بکار افتاده و جریان شیعه ستیزی را گسترش دهد. این ضعف ایدئولوژیک برمی گردد به ماهیت تفکرات اشعریه در میان اهل سنت مالزی که روندی منفی نسبت به عقل گرائی داشته و بیشتر به سمت و سوی اهل حدیث و اهل ظاهر گرایش پیدا کرده اند. ماهیت اصلی تفکر اشعریه در مقابل اعتزال یک جریان عقلگرایی با احترام بسیار نسبت به قرآن و سنت بوده است، زیرا بدون بکارگیری استدلالات عقلی و براهین فلسفی نمی توانستند پاسخ اندیشمندان معتزله را بدهند، بنابراین ابوالحسن اشعری در آثار خود چون الابانه و مقالات الاسلامیین بیش از آنکه مدافع اهل حدیث باشد از عقلگرائی برای مقابله با اعتزال استفاده کرده است، اما در طول تاریخ این جریان از اصالت عقل به اصالت نقل دگردیسی نمود و این دگردیس را در افکار رشید رضا به عنوان یک مدافع حرکت محمد بن عبدالوهاب و سید قطب با مواضعی اصولی تر در مصر می توان مشاهده کرد. علمای دینی مالزی در پنج قرن گذشته که با اسلام پیوندهای قوی تری را ایجاد کرده اند بیشتر تحت تاثیر مراکز دینی مصر و مکتب کلامی آن بوده اند و اخیرا گرایش بیشتری به سمت و سوی جامعه المدینه المنوره و سایر دانشگاههای عربستان سعودی داشته اند. اگر عالمی شافعی اشعری مسلک بتواند خود را در مقابل سموم وهابیت مقاوم سازد که البته این امر بدون مسلح شدن به عقل و استدلال و کلام امکان پذیر نیست حداقل چنین فردی گرایش به سوی اهل حدیث و ظاهر در مکتب اشعری پیدا می کند، بنابراین کم نیستند عالمان شافعی مالزیائی که با وهابیت مخالف می باشند، اما در مکتب اشعریسم تابع محض اهل ظاهر هستند و از سلفی گری شافعی پیروی می کنند. این افراد بیشتر در الازهر مصر تحت تاثیر علمای شافعی مصری بوده اند و از تقریب مذاهب اسلامی نیز دفاع نمی کنند، و به هیچ وجه علاقه ای به مسائل کلامی و عقلانی ندارند و نمی توانند مدافعان خوبی برای وحدت امت اسلامی بوده باشند. گروه دیگر این عالمان مالزیائی کسانی هستند که تحت تاثیر سید قطب و جمال الدین اسدآبادی و شیخ شلتوت بوده اند و ضمن حفظ اعتقادات شافعی خود از وحدت شیعی و سنی نیز دفاع می کنند. حرکت سلفی مالزی با این گروه به شدت برخورد می کند و آنان را اهل تسامح با تشیع معرفی می نمایند و با این اتهام آنان را از صحنه دینی خارج می سازند. یکی از این شیوخ مالزیائی که قربانی حرکتهای سلفی شده است شیخ عبدالغنی شمس الدین است که ریاست جمعت العلمای شرق آسیا را برعهده دارد و ضمن آنکه سنی شافعی و تحصیل کرده مصر است با تقریب مذاهب موافق می باشد و مخالفان وحدت شیعه و سنی و وهابیت مالزیائی او را به اتهام مماشات با شیعه از دانشکده علوم انسانیه اخراج نمود. شافعیان اشعری مسلک ظاهری و حدیثی بر خلاف شافعیان سنتی اشعری بیشتر تحت تاثر حرکتهای سلفی قرار گرفته اند و آنان ضمن حفظ عقاید شافعی خود و مخالفت ظاهری با وهابیت تحت تاثیر آنان می باشند و از حمایتهای آنان در مبارزه علیه شیعه برخوردارند.
با توجه به این مقدمه پاسخ به سؤال مذکور که چرا شیعه در این منطقه با رشد روبرو شده است روشن می گردد. ضعف ایدئولوژیک شافعیه تحت تاثیر سلفی گری و اهل حدیث سبب شده است تا نسل جوان برای رویاروئی با گرایشهای فکری لائیسم، مدرنیسم، پست مدرن و سکولاریسم به دنبال مکتبی باشند تا پاسخ این جریانات مخرب را بدهند و شیعه با پشتوانه فکری فلسفی و پویائی فلاسفه شیعی چون ملاصدرا، علامه طباطبائی و شهید مطهری و امام راحل توانسته است این خلأ فکری را تا حد زیادی پر نماید. بنابراین جمهوری اسلامی ایران هیچ برنامه منسجمی برای ترویج تشیع در مالزی و دیگر کشورهای منطقه ندارد، و این ضعف ایدئولوژیک مسلمانان شرق آسیا می باشد که گرایش جوانان و اهل فکر و دانشگاهیان مالزی را به سمت متفکران شیعه تضمین کرده است و در این میان ممکن است اندکی از همین طرفداران فلاسفه و متفکران شیعی ایرانی نیز به مذهب تشیع گرایش پیدا کرده باشند، اما مشاهدات نشان می دهد که بسیاری از متفکران اهل سنت از نویسندگان و دانشگاهیان بدون هیچ گونه تبلیغ از طرف ایرانیان و شیعیان مقیم به سمت انقلاب اسلامی و مفاهیم عقلانی تشیع گرایش پیدا کرده اند، اما هنوز بر همان مذهب سنتی خود به شریعت عمل می کنند و در هیچ مناسبت شیعی نیز شرکت نمی نمایند، و در حقیقت با بکارگیری عقلانی گری شیعه توانسته اند ضعف ایدئولوژیک خود را جبران کنند. بدیهی است سخت گیری های دولتی و هجمه های رسانه ای و دستگیریهای کنونی نمی تواند سدّ راهی برای گسترش شیعه فلسفی و عقلانی در میان اندیشمندان مالزیائی گردد، هر چند که فقه شیعی را توانسته اند تا حدودی مانع از عمل آن گردند.در بخش چهارم به پیدایش تفکرات انقلابی امام خمینی در شرق آسیا و تأثیر آن بر گسترش شیعه خواهیم پرداخت.

                       

رابطه انقلاب اسلامی و جریانات شیعی مالزی
همان طور که در بخشهای گذشته به آن اشاره کردیم تعداد مبلغان و فعالان شیعی مالزیایی در حد و اندازه ای نیستند که بتوانند امنیت ملی مالزی را به خطر اندازند و آن گونه که طراح مالزی مدرن آقای مهاتیر محمد ادعا کرده است وجود شیعی خطری برای بروز فرقه گرائی و تضعیف جامعه یکپارچه اهل سنت بشمار آید و بر خلاف این ادعا می بینیم که مقامات دولتی مالزی خود به اختلافات شیعی و سنی دامن زده و زمینه را برای بروز خشونت مذهبی تندروهای سنی علیه اقلیت شیعی فراهم ساخته اند و همان گونه که مقام معظم رهبری بیان فرموده اند عاملان تفرقه خود قربانی این جریان می گردند.
بروز خشونتهای اخیر در مالزی علیه شیعیان نتیجه سیاست غلط دولت مالزی در تحریک عواطف مردمی علیه اقلیتهای دینی خود می باشد. در این بخش به تاثیرات انقلاب اسلامی در حرکتهای اسلامی شرق آسیا می پردازیم و خواهیم گفت که بخش زیادی از جامعه روشنفکری مالزی از مسلمان و غیر مسلمان تحت تاثیر استکبار سیتیزی انقلاب اسلامی و مواضع روشن حضرت امام قدس سره علیه رژیم اشغالگر قرار داشته اند و علی رغم داشتن مذهب اهل سنن از طرفداران انقلاب اسلامی بشمار می آیند و جریانات سیاسی همسو با غرب با ادعای مبارزه با شیعه در مالزی در صدد تضعیف این گروه بزرگ از روشنفکران مسلمان که در احزاب مختلف سیاسی نیز نفود دارند می باشد. در این مقاله خواهیم گفت که هدف اساسی از انقلاب اسلامی ایران ترویج مذهب تشیع در شرق آسیا نبوده و نخواهد بود و این اصول ثابت و بنیادین انقلاب اسلامی است که توانسته است بخش عظیمی از روشنفکران جوامع شرق آسیا را تحت تاثیر قرار دهد و این تاثیر پذیری رنگ مذهبی خاص نداشته است و علت اعلام آمارهای بسیار متفاوت از شیعیان مالزی نیز وجود گسترده اقشار روشنفکر مالزی اعم از مسلمان و غیر مسلمان در حمایت از جریان استکبار ستیزی و مبارزه با رژیم اشغالگر قدس توسط انقلاب اسلامی ایران از سال 1357 تا کنون است و جریانات همسوی با غرب همه این اقشار را متهم به تشیع نموده اند و در صدد تضعیف جریانات مخالف غرب در مالزی می باشند.
پیش از بروز انقلاب اسلامی تعداد زیادی از روشنفکران مالزیائی در کشورهای انگلستان، آلمان، فرانسه، آمریکا و دیگر کشورها با انقلابیون ایرانی در انجمن های اسلامی دانشگاه های مختلف آشنا شده بودند و تاریخ آشنائی آنان با افکار امام خمینی و انقلاب اسلامی به آن دوران باز می گردد.
بسیاری از دولتمردان مالزیائی در رده های مختلف سیاسی که در دانشگاههای خارج از کشور خود تحصیل کرده اند با نام و آوازه امام خمینی قبل از انقلاب اسلامی آشنا شده اند و به گونه ای تحت تأثیر اسلام ناب محمدی در زمانی که همه حکومتهای مشرق زمین تحت سیطره آمریکا و غرب بودند قرار داشتند. هنگامی که این تحصیل کردگان مالزیائی به کشور خویش بازگشتند در مراکز مختلف آموزش عالی مالزی از دستاوردهای انقلاب اسلامی و این که یک کشور اسلامی مقتدر به نام ایران وجود دارد که با اتکای به مردم مسلمان توانسته است در برابر غرب بایستد برای دانشجویان خود سخن گفته اند و بسیاری از آنان در زمان حیات امام خمینی نیز توفیق دیدار ایشان در بیت متواضع جماران را داشته اند و بارها در مجامع مختلف از خاطرات خود در سفر به ایران سخن گفته اند.
 این روشنفکران دارای اعتقادات مذهبی شیعه نبوده اند و صرفا به عنوان مدافعان انقلاب اسلامی تحت تاثیر افکار امام خمینی قرار داشته اند. به مرور زمان فشارهای سیاسی و امنیتی بر این عده در دانشگاههای مالزی افزایش می یابد و همین امر سبب می گردد تا این افراد گرایشهای سیاسی خود را از نظام حاکم پنهان نمایند و با تحریک مخالفان انقلاب اسلامی و مدافعان غرب متهم به شیعه گری و یا تقیه شده اند. برخی از شیعیان بومی نیز برای نشان دادن گسترش شیعه در مالزی به عمد و یا غیر عمد این گروه از روشنفکران مالزیائی را در زمره شیعیان در حالت تقیه معرفی کرده اند، اما تماسهای فردی با این تعداد گسترده از مدافعان انقلاب اسلامی به خوبی گرایش دینی اهل سنت را در آنان تقویت می کند، اما در هر حال مذهب شیعه را نه تنها جریان انحرافی نمی دانند، که معتقدند با گفتگوی سازنده با جهان تشیع می توان در رونق سیاسی و اقتصادی و فرهنگی مالزی نیز مشارکت نمود و این تعدد مذاهب نه تنها عامل تهدید بشمار نمی آید، که عامل انسجام و ایجاد فرصت نیز می باشد.
از دیگر عوامل گسترش دیدگاههای استکبار ستیزی و انقلابی امام خمینی در مالزی انتشار تعداد زیادی مقالات مربوط به انقلاب اسلامی در روزنامه های مالزی در سالهای نخست انقلاب اسلامی ایران توسط روزنامه نگاران و نویسندگان مالزیائی است. البته در همان سالها نیز تلاشهایی برای عدم انعکاس اخبار مربوط به انقلاب اسلامی ایران در مالزی توسط حکومت وقت صورت می گرفت، اما حادثه عظیم انقلاب اسلامی و جنبشهای متأثر از آن در شرق اسیا و دیگر مناطق جهان امری نبود که بتوان به سادگی از کنار آن گذاشت و یا اخبار آن را در مطبوعات مالزی سانسور کرد.
از دیگر عوامل توسعه انقلاب اسلامی در این دیار شعار جهان شمول بودن انقلاب و دادن امید به نسل های آینده برای به دست گرفتن سرنوشت خود و جهانی با برخورداری از سعادت معنوی و برقراری حکومت عدل اسلامی و پایان یافتن دوران استکبار شرق و غرب به دست جوانان پرشور مسلمان با هر مذهبی تحت رایت قرآن و سنت پیامبر اکرم (ص) و احیای بندگی خدا و نه ابرقدرتها بود و این شعارها در جان و روح جوانان مالزیائی رسوخ کردند و حرکت بزرگی را به سمت وسوی احیای تمدن اسلامی و حتی اسلام سیاسی در حکومت ایجاد نمود. جریانات سیاسی مدافع غرب چه به صورت بومی و داخلی و چه با تحریک دولتهای عربی با هدایت غرب و استکبار تلاش زیادی کردن تا با تحریک پادشاهان مالزی این فکر را به آنان القا نمایند که پیام انقلاب اسلامی و احیای تفکر بندگی خدا و مقابله با استکبار و شعار حکومت اسلامی و یا احیای ارزشهای دینی در حکومت به معنای حذف دوران پادشاهی مالزی می باشد و با استفاده از این ترفند توانستند دیدگاههای متعادل پادشاهان مالزی را نسبت به تشیع و انقلاب اسلامی بدبین نمایند و این در حالی است که تا کنون هیچ یک از علما و روشنفکران مسلمان شیعی و سنی طرفدار انقلاب اسلامی چنین تلقی و تفسیری از انقلاب اسلامی در مالزی ارائه نکرده اند و به صراحت همه فعالیتها و آرمانهای خود را در چارچوب قانون اساسی مالزی و احترام به آداب و رسوم ملی و پرچم این کشور دانسته اند.
عامل دیگر محبوبیت انقلاب اسلامی در میان مردم مالزی از همه ادیان و مذاهب این است که مردم کشوری چون ایران با اتکای بر توانائی های خویش توانسته است در ایجاد کشوری قدرتمند و پیشرفته موفق باشد و این موفقیت جمهوری اسلامی ایران مرهون رهنمودهای امام راحل و بیانات و راهنمائیهای مقام معظم رهبری در سالهای پس از انقلاب اسلامی بوده است.
                    
 بسیاری از روشنفکران مالزی ضمن تمجید از سردار سازندگی مالزی یعنی مهاتیر محمد معتقد هستند که سرمایه گذاری های آمریکا و کشورهای همسوی عربی با آن در توسعه اقتصادی مالزی نقش بسزائی داشته است و اکنون مالزی جزو بده کارترین کشورهای اسلامی به عربستان و دیگر کشورهای عربی بشمار می آید و این نوع توسعه متکی بر استعدادهای داخلی و جریانهای علمی و ساختارهای بومی نیست و نمی تواند پایدار بماند، ضمن آنکه عربستان به عنوان طلبکار اصلی توانسته است خواسته های سیاسی خود را بر دولتمردان مالزی علی رغم خواسته مهاتیر محمد تحمیل کند که از جمله آنها تأسیس دانشگاه المدینه در شاه علم و نفوذ علمای وهابی در رده های مختلف سازمان جاکیم و مفتی گری های مالزی در استانهای گوناگون است.
مهاتیر بارها گفته است که مخالف نفوذ تشیع و وهابیت در مالزی می باشد، اما بدهکاریهای سنگین این کشور به عربستان سبب شده است تا دست وهابیان تندرو در این کشور باز بماند و جوانان مسلمان مالزیائی که در چچن و سوریه با النصره و طالبان همکاری می کرده اند به صورت آزادانه در مالزی فعالیت نمایند و دولت مالزی از بیم سر رسیدهای بدهی چشمان خود را بر این جریانات خطرناک ببندند. بنابراین احساس غرور و حس سربلندی و افتخار در میان مردم شرق آسیا نتیجه سیاست نه شرقی و نه غربی جمهوری اسلامی ایران و اتکا بر منابع داخلی و ارزشهای اسلامی بوده است و این افتخار به قشر خاصی از مسلمانان این منطقه اختصاص ندارد و بسیاری از مالزیائیهای چینی تبار نیز خود این سیاست کشورمان را می ستایند و وابستگی مالزی به دول غربی بویژه کشورهای عربی همسوی آمریکا را به شدت مورد نقد قرار می دهند.
پیش از بروز انقلاب اسلامی که سبب ایجاد تحول در وضعیت مسلمانان جهان و بیداری اسلامی گردید بیشتر مسلمانان در جهان با پیروی از غرب از رهنمودها و تعالیم دین مقدس اسلام گریزان بودند، و پیروزی انقلاب اسلامی سبب گردید تا مسلمانان با چنگ زدن به ریسمان الهی و احیای ارزشهای اسلامی صفوف خود را برای مقابله با استکبار جهانی محکم تر نمایند و دوران تسلط آنان بر جهان اسلام سپری گردد، و جهان تک قطبی با ایدئولوژی مادی و لیبرالیسم غربی توسط طرفداران انقلاب اسلامی در سراسر جهان با چالش روبرو شود، و این همان نگرانی جریانهای همسوی غرب در مالزی از گسترش انقلاب اسلامی در شرق آسیا می باشد که بدون هیچ مدیریت از سرمنشأ آن، یعنی جمهوری اسلامی ایران، مرزهای جغرافیائی را در می نوردد و نور و امید را برای مسلمانان جهان به ارمغان می آورد. تجربه نشان داده است که اگر مدافعان غرب بتوانند همه صداهای مسلمانان را ساکت نمایند این صدای وجدان و فطرت انسانی که طالب آزادی و استقلال و ارزشهای فطری دینی است را نمی توانند خاموش نمایند.
گرایشهای اخیر مهاتیر محمد به غرب و انتقادات وی به سیاستهای جمهوری اسلامی ایران نتیجه همین فشارهای اقتصادی دول عربی مدافع غرب می باشد و ناخواسته وی زمینه را بروز جریانهای تندروی سنی و افراطیان عرب در این منطقه باز نموده است.

*دكترعلي اكبر ضيايي رايزن فرهنگي ج.ا.ا در مالزي