گروه ورزشی مشرق - طبق آمار منتشر شده از سوی اداره کل آمار و تحقیقات بین المللی کانادا در سال حداقل 350 هزار مهاجر وارد این کشور می شود و این مهاجران در بخش قابل توجه و نزدیک به حداکثری، جوان هستند و شاید اولین چیزی که به آن فکر می کنند، ورود به دانشگاه و تحصیل باشد تا لااقل از این طریق بتوانند بهتر با جامعه خود ارتباط برقرار کنند.

از طرفی دولت کانادا در وزارت آموزش و پرورش خود، همچنین در بخش آموزش عالی نمی تواند مدام به فکر روحیات مهاجران باشد و مشخص است که باید برنامه های میان مدت و طولانی مدت خودش را پیش ببرد. مشکل البته از همین نقطه آغاز می شود، جایی که برای پرورش یک دانشجوی علاقه مند به یک رشته ورزشی خاص، بودجه ای هنگفت اختصاص پیدا می کند اما این دانشجوی فعال و دوست داشتنی، ناگهان تصمیم می گیرد به کشور خود بازگردد، به شهری دیگر برود و یا شغلی تازه پیدا کند و ورزش را کنار بگذارد.

3 میلیارد دلار در سال 2013 برای ورزش دو ایالت کبک و اونتاریو اختصاص یافته که به گفته مقامات سیاسی و شهری در این دو بخش، دولت به هیچکدام از اهدافش نرسیده است. نزدیک به 30 درصد دانشجویان کانادایی که برای رسیدن به انتهای پروژه ورزشی خود از دولت بودجه دریافت کرده اند در دو سال گذشته بلافاصله پس از اتمام دوره تحصیلی خود جذب بازار کار شده و یا به سراغ یک شغل کاملا غیرمرتبط رفته اند.

 
ورزش دانشجویی در کانادا با سیستمی دورگه پیش می‌رود، در واقع آرایش این نوع سیستم آموزشی تلفیقی است از سیستم آموزشی فرانسه، آمریکا و انگلیس و یا شاید بتوان آن را اروپایی - آمریکایی توصیف کرد، و این خود البته بر پیچیدگی کار می افزاید چرا که دانشجویان در رشته های ورزشی سلیقه های گوناگونی دارند و نمی شود آکادمی بسکتبال را با روشی اروپایی اداره کرد و از انتظار پیشرفت و برابری با باشگاه های آمریکایی را داشت.

کانادا به خصوص در ایالت های انگلیسی زبان خود تلاش می کند سیاستی آمریکایی را در آکادمی های ورزشی خود پیاده کند و معمولا رقابت‌های ورزشی بین دانشگاه‌های کانادا از حساسیت بالایی برخوردار است اما حتی مقامات دانشگاه های کانادا نیز در مقام مقایسه با همتایان خود در آمریکا بر این باورند که بیشتر این رقابت‌ها و هیجانات کاملا کاذب هستند چرا که جمع کثیری از دانشجویان در این دانشگاه ها غیر بومی بوده و منتظر پایان تحصیلات خود هستند تا یا به کشورشان باز گردند و یا به اولین پیشنهاد کاری با درآمد حداقلی پاسخ مثبت بدهند. در واقع دوران دانشجویی برای بسیاری از مهاجران چینی، پاکستانی، عراقی و حتی ایرانی در لذت بردن از امکانات ورزشی در دانشگاه ها و آکادمی های ورزشی و البته دریافت وام و بورس کافی خلاصه می شود.

به طور کلی 4 رشته ورزشی در دانشگاه‌های کانادا در اولویت تدریس، انتخاب برای مربیان و تخصیص بودجه هستند: شنا، بسکتبال، دو و میدانی و فوتبال. از طرفی ورزش‌های زمستانی جایگاه خاص خود را دارند و با توجه به علاقه شدید مردم و جوانان بومی به خصوص در شرق کانادا نیازی به بودجه، تبلیغ یا جذب علاقه مندان نیست.

با این همه این سوال همیشه برای مقامات کانادا مطرح بوده که بودجه ورزش از چه راهی هدفمند باشد و چگونه می شود خروجی ورزش دانشجویی کانادا را پربار کرد و همزمان جوابی ناامید کننده نیز مطرح می شود که با توجه به سیل مهاجران از سراسر جهان به این کشور، محال است این بودجه به هدف برسد.