گروه ورزشی مشرق- نزد همه مردم دنیا به خصوص مردم کشورهای آسیایی، آفریقایی و آمریکای جنوبی، کانادا به عنوان یک کشور مهاجرپذیر مشهور است و اینکه در شهرهای بزرگ این کشور از هر قوم و نژادی یافت شود. مساله چندان غریبی نیست و بدیهی است در عرصه ورزش نیز ورزشکارانی حتی در سطح ملی با ملیتهای مختلف ردیابی می شوند و از دید فدراسیون های جهانی رشته های مختلف نیز این امر قابل قبول بوده و هست.
از طرفی، همتای کانادا در ورزش یعنی آمریکا از این ویژگی سخت دل آزرده است. بسیاری از ورزشکاران آمریکایی، این کشور را در استفاده از ورزشکاران ملیت های مختلف با قطر در آسیا مقایسه می کنند که به عنوان مثال با هزینه نجومی برای ستارگان ورزشی، آنها را برای تغییر ملیت و کسب شهروندی کشورش ترغیب می کند.
* کانادا در قامت قطر
کانادا این قطر قدرتمند در شمالی ترین نقطه از آمریکای قابل سکونت، در سطوح مختلف ملی به داشتن ستارگان ورزشی جهان دل بسته است. این کشور اخیرا در سفارت‌خانه های خود در کشورهای مختلف به صورت علنی از صدور آنی و بسیار ساده ویزای کار یا اقامت دائم برای ورزشکاران ملی سخن به میان آورده؛ اما این «در باغ سبز» تا چه حد به حقیقت نزدیک است؟
وب سایت خبری- ورزشی cubaheadlines مورخ 24 اکتبر 2014 در مقاله ای تند و افشاگرانه علیه مقامات ورزشی کانادا نوشت: "ستارگان کوبا با وعده های پوچ مقامات ورزشی کانادا راهی این کشور می شوند و امیدوارند با درخشش در آنجا و ملیت تازه خود زندگی تازه ای را تجربه کنند؛ اما کاش آنها حاضر باشند مقابل مردم کوبا با صدای رسا از حقیقت زندگی خود بگویند."
نویسنده این مقاله نخست از ملیتهای دیگر می نویسد و می پرسد: "اگر بالاجی رائو هندی و رضوان چیمای پاکستانی نبودند، تیم ملی کریکت کانادا اکنون کجا بود؟ اگر لوان جوژی چینی یا ایگور تیخومیروف روس نبودند، از تیم شمشیربازی کانادا چه چیزی می ماند؟ اگر علی گربا از کامرون یا رادزینسکی از لهستان نبودند، در خط حمله تیم ملی فوتبال کانادا چه ستاره ای به عنوان جایگزین حضور داشت؟"
در ادامه عنوان شده است: "تیم ملی تنیس روی میز نیز از سه ستاره چینی یعنی ژودی لونگ، ژانگ مو و ژانگ پنگ تشکیل شده است. در این میان، طبق آمار منتشره از سوی سازمان تحقیقات انسانی زیر شاخه مهاجرت دولت کانادا نزدیک به 35 درصد از مهاجرت های قانونی مردم کوبا به مهاجرن ورزشکاران، مربیان و ستارگان ورزشی مربوط بوده و این برای ورزشی کشور کوبا یعنی فاجعه!"
* امیدهای بر باد رفته در سرزمین یخ
ستارگان ورزشی کوبا به امید داشتن زندگی بهتر راهی کانادا می شوند؛ اما به محض ورود متوجه قانونی عجیب می شوند که نزدیک به 5 ماه پیش در پارلمان به تصویب رسید که طی آن شهروندان این کشور به درجه یک، دو و سه تقسیم شده است. یک غیر کانادایی حتی پس از یک عمر طولانی در خاک و دریافت پاسپورت رسمی این کشور همچنان و به صورت بدیهی با یک برد بومی کانادایی در بازار کار، دانشگاه، خدمات بیمه و صدور مجوز در عرصه های گوناگون، متفاوت خواهد بود.
"در باغ سبز" در همین نقطه رنگ و لعاب خود را از دست می دهد؛ اما این نقطه درست زمانی آشکار می شود که دیگر دیر شده و ستاره ورزشکار کشوری مثل کوبا با پشت کردن به کشورش دیگر توان بازگشت به خاک میهنش را نیز از دست داده و خانه آخر خود را کانادا می داند. شهروندی رسمی برای بسیاری از این ورزشکاران قدرتمند و مدعی تنها در صورتی اعطا خواهد شد که در 5 سال حضور خود حداقل دو بار در سطح جهان به مدال طلا یا رتبه بالا دست یابند و از فدراسیون مخصوص به رشته خود نیز تایید و تقدیرنامه دریافت کنند.
* برده داری مدرن در کانادا
برده هایی که به صورت مدرن و بسیار قانونی جذب ورزش کانادا می شوند و تنها راه سعادت خود را کسب قهرمانی در رقابت های جهانی می بینند. آنها گاه چنان با همه وجود برای قهرمانی می جنگند که روزنامه نگار مونترالی، اولیور تاویش درباره این وضعیت می نویسد: "اگر رقیب این ستارگان غیر بومی کانادا بداند که برای چه و به چه هدفی وارد میدان شده، قطعا و به عمد مقابل او شکست خواهد خورد چرا که یک انسان بیش از این در دنیای امروز تحقیر و خوار نخواهد شد. انسانی برای سیر بودن و سرپناه داشتن باید مدال طلا بگیرد. ارزش های ورزشی دنیا را نیز تخریب می کند."
طبق ادعای وب سایت رسمی فیفا، در سال 2012 معادل حداقل 42 مربی فوتبال از کلاس های A فیفا مدرک رسمی مربیگری دریافت کرده اند. امروز از این 42 مربی، 26 مربی در کانادا به استخدام آکادمی های فوتبال نوجوانان و جوانان درآمده و خانواده های خود را نیز برای زندگی در آنجا ترغیب کرده اند. این همه در حالی است که فدراسیون فوتبال کوبا برای تیم ملی خود به دنبال یک مربی خارجی است!
و نکته اسفناک اینکه آکادمی فوتبال در کانادا که با مربیگری این مربیان کوبایی اداره می شود، برای صدور مجوز به یک مدرسه در کوبا مدارک بسیار و مبالغ نجومی درخواست می کند تا با منت و لطف خود گامی در جهت پیشرفت این رشته در کوبا برداشته باشد!
از طرفی، همتای کانادا در ورزش یعنی آمریکا از این ویژگی سخت دل آزرده است. بسیاری از ورزشکاران آمریکایی، این کشور را در استفاده از ورزشکاران ملیت های مختلف با قطر در آسیا مقایسه می کنند که به عنوان مثال با هزینه نجومی برای ستارگان ورزشی، آنها را برای تغییر ملیت و کسب شهروندی کشورش ترغیب می کند.
* کانادا در قامت قطر
کانادا این قطر قدرتمند در شمالی ترین نقطه از آمریکای قابل سکونت، در سطوح مختلف ملی به داشتن ستارگان ورزشی جهان دل بسته است. این کشور اخیرا در سفارت‌خانه های خود در کشورهای مختلف به صورت علنی از صدور آنی و بسیار ساده ویزای کار یا اقامت دائم برای ورزشکاران ملی سخن به میان آورده؛ اما این «در باغ سبز» تا چه حد به حقیقت نزدیک است؟
وب سایت خبری- ورزشی cubaheadlines مورخ 24 اکتبر 2014 در مقاله ای تند و افشاگرانه علیه مقامات ورزشی کانادا نوشت: "ستارگان کوبا با وعده های پوچ مقامات ورزشی کانادا راهی این کشور می شوند و امیدوارند با درخشش در آنجا و ملیت تازه خود زندگی تازه ای را تجربه کنند؛ اما کاش آنها حاضر باشند مقابل مردم کوبا با صدای رسا از حقیقت زندگی خود بگویند."
نویسنده این مقاله نخست از ملیتهای دیگر می نویسد و می پرسد: "اگر بالاجی رائو هندی و رضوان چیمای پاکستانی نبودند، تیم ملی کریکت کانادا اکنون کجا بود؟ اگر لوان جوژی چینی یا ایگور تیخومیروف روس نبودند، از تیم شمشیربازی کانادا چه چیزی می ماند؟ اگر علی گربا از کامرون یا رادزینسکی از لهستان نبودند، در خط حمله تیم ملی فوتبال کانادا چه ستاره ای به عنوان جایگزین حضور داشت؟"
در ادامه عنوان شده است: "تیم ملی تنیس روی میز نیز از سه ستاره چینی یعنی ژودی لونگ، ژانگ مو و ژانگ پنگ تشکیل شده است. در این میان، طبق آمار منتشره از سوی سازمان تحقیقات انسانی زیر شاخه مهاجرت دولت کانادا نزدیک به 35 درصد از مهاجرت های قانونی مردم کوبا به مهاجرن ورزشکاران، مربیان و ستارگان ورزشی مربوط بوده و این برای ورزشی کشور کوبا یعنی فاجعه!"
* امیدهای بر باد رفته در سرزمین یخ
ستارگان ورزشی کوبا به امید داشتن زندگی بهتر راهی کانادا می شوند؛ اما به محض ورود متوجه قانونی عجیب می شوند که نزدیک به 5 ماه پیش در پارلمان به تصویب رسید که طی آن شهروندان این کشور به درجه یک، دو و سه تقسیم شده است. یک غیر کانادایی حتی پس از یک عمر طولانی در خاک و دریافت پاسپورت رسمی این کشور همچنان و به صورت بدیهی با یک برد بومی کانادایی در بازار کار، دانشگاه، خدمات بیمه و صدور مجوز در عرصه های گوناگون، متفاوت خواهد بود.
"در باغ سبز" در همین نقطه رنگ و لعاب خود را از دست می دهد؛ اما این نقطه درست زمانی آشکار می شود که دیگر دیر شده و ستاره ورزشکار کشوری مثل کوبا با پشت کردن به کشورش دیگر توان بازگشت به خاک میهنش را نیز از دست داده و خانه آخر خود را کانادا می داند. شهروندی رسمی برای بسیاری از این ورزشکاران قدرتمند و مدعی تنها در صورتی اعطا خواهد شد که در 5 سال حضور خود حداقل دو بار در سطح جهان به مدال طلا یا رتبه بالا دست یابند و از فدراسیون مخصوص به رشته خود نیز تایید و تقدیرنامه دریافت کنند.
* برده داری مدرن در کانادا
برده هایی که به صورت مدرن و بسیار قانونی جذب ورزش کانادا می شوند و تنها راه سعادت خود را کسب قهرمانی در رقابت های جهانی می بینند. آنها گاه چنان با همه وجود برای قهرمانی می جنگند که روزنامه نگار مونترالی، اولیور تاویش درباره این وضعیت می نویسد: "اگر رقیب این ستارگان غیر بومی کانادا بداند که برای چه و به چه هدفی وارد میدان شده، قطعا و به عمد مقابل او شکست خواهد خورد چرا که یک انسان بیش از این در دنیای امروز تحقیر و خوار نخواهد شد. انسانی برای سیر بودن و سرپناه داشتن باید مدال طلا بگیرد. ارزش های ورزشی دنیا را نیز تخریب می کند."
طبق ادعای وب سایت رسمی فیفا، در سال 2012 معادل حداقل 42 مربی فوتبال از کلاس های A فیفا مدرک رسمی مربیگری دریافت کرده اند. امروز از این 42 مربی، 26 مربی در کانادا به استخدام آکادمی های فوتبال نوجوانان و جوانان درآمده و خانواده های خود را نیز برای زندگی در آنجا ترغیب کرده اند. این همه در حالی است که فدراسیون فوتبال کوبا برای تیم ملی خود به دنبال یک مربی خارجی است!
و نکته اسفناک اینکه آکادمی فوتبال در کانادا که با مربیگری این مربیان کوبایی اداره می شود، برای صدور مجوز به یک مدرسه در کوبا مدارک بسیار و مبالغ نجومی درخواست می کند تا با منت و لطف خود گامی در جهت پیشرفت این رشته در کوبا برداشته باشد!
