به گزارش گروه اجتماعی مشرق، بشقاب خوراکي هايش چپه شده و فرش را کثيف کرده است. اسباب بازي ها وسط اتاق رها شده است. چند کاغذ مچاله شده و در گوشه اي از اتاق، روي زمين افتاده است. چند دفتر و جعبه مداد رنگي زير ميز تحريرش افتاده و اعصاب پدر و مادرش از اين همه بي نظمي فرزندشان خرد شده است.
اگر به تازگي پدر و مادر شده ايد يا سن فرزندتان به جواني نرسيده است و از بي نظمي هايش گلايه داريد، ادامه اين مطلب به شما کمک مي کند تا فرزندتان را منضبط تر بار آوريد. عليرضا عبدي، کارشناس و مشاور خانواده در گفت و گو با خراسان توصيه هايي براي منضبط کردن فرزندان بر حسب سن شان دارد که در ادامه مي خوانيد.
از ابتداي زندگي تا 2 سالگي
نوزادان و نوپايان به طور طبيعي کنجکاو هستند و انتظار منظم بودن از آن ها در اين سن، کمي آرمان گرايانه به نظر مي رسد. با اين حال، عاقلانه اين است که فقط چيزهاي خطرناکي که او را به استفاده کردن وسوسه مي کند، از جلوي چشم او دور کنيد و تلاش کنيد در اين زمينه الگوي خوبي براي او باشيد.
فراموش نکنيد که کودکان با تماشا کردن بزرگسالان به خصوص والدين شان، رفتارهاي درست را ياد مي گيرند. سعي کنيد که رفتار خودتان به سرمشقي براي کودک تبديل شود. منظم و مرتب بودن وسايل خودتان در خانه بسيار بيشتر از دستور دادن به کودک به جمع کردن اسباب بازي هايش، او را تشويق مي کند تا اسباب بازي هايش را در اتاق پخش نکند و به نظم اهميت بدهد.
از 3 تا 5 سالگي
هنگامي که کودک شما بزرگ تر مي شود و مي تواند ارتباط ميان رفتارهايش و پيامدهاي آن ها را درک کند، آموزش دادن قواعد خانه و تمرين منظم شدن را به او شروع کنيد. پيش از اين که کودک را براي انجام رفتارهاي اشتباه تنبيه کنيد، به او توضيح دهيد که از او چه انتظاري داريد.
اگر چه در برخي موارد براي والدين راحت تر است که رفتارهاي نامناسب گاه گاهي کودک را ناديده بگيرند، اما چنين برخوردي آموزش انضباط به کودک را مختل مي کند. در اين سن مي توانيد از روش تنها گذاشتن به عنوان يک روش تنبيهي استفاده کنيد؛ براي مثال به کودکي که اتاقش را به‌هم مي ريزد، بايد بگوييد رفتارش غيرقابل قبول است و او را به محلي مخصوص براي تنها گذاشتن ببريد. او را براي يک يا دو دقيقه به حال خود رها کنيد و توجه داشته باشيد که تنها گذاشتن کودک بيشتر از اين مدت بي اثر است.
نکته مهم اين است که از هر نوع تنبيه جسمي کودک در هر سني خودداري کنيد؛ به خصوص نوزادان و نوپايان نمي توانند رابطه اي ميان رفتارشان و تنبيه جسمي برقرار کنند. آن ها تنها درد تنبيه جسمي را احساس خواهند کرد.
حفظ تداوم و ثبات در آموزش انضباط به کودک بسيار مهم است و والدين بايد با اتفاق نظر تصميم بگيرند که چه قواعدي را در خانه به اجرا بگذارند. والدين در عين حال که براي کودک روشن مي کنند که چه رفتارهايي به تنبيه خواهد انجاميد، نبايد پاداش دادن را نيز فراموش کنند.
انضباط فقط با تنبيه کردن به دست نمي آيد بلکه تقدير از رفتار خوب کودک هم در ايجاد آن موثر است، براي مثال گفتن اين جمله به کودک «آفرين که اسباب بازي هايت را خودت جمع کردي» موثرتر از تنبيه کردن او خواهد بود.
از 6 تا 8 سالگي
تنها گذاشتن و تعيين کردن تنبيه هاي منطقي و غير جسمي براي مثال محروم کردن فرزند از يک وسيله مورد علاقه اش، براي اين گروه سني موثر است.
فرزندتان بايد باور داشته باشد که شما به حرفي که مي زنيد، عمل مي کنيد. البته مي توانيد گاهي به فرزندتان فرصت ديگري براي اصلاح رفتارش بدهيد يا تا حد معيني خطاهاي او را بپذيريد، اما در بيشتر موارد بايد به آن چه مي گوييد، عمل کنيد.
از 9 تا 12 سالگي
فرزندان در اين گروه سني را مي توان با واکنش دادن در برابر رفتارهاي شان، منضبط کرد. با بزرگ تر شدن فرزند و تقاضاي او براي مستقل تر شدن و مسئوليت پذيري، آموزش دادن به فرزند درباره پيامدهاي رفتارهايش روشي موثر و مناسب براي منضبط کردن او است؛ براي مثال اگر فرزند کلاس پنجمي شما، تکليف هاي مدرسه اش را پيش از خواب انجام نداده است، به نظر شما آيا بايد او را مجبور کرد تا بيدار بماند و تکاليفش را انجام دهد؟
پاسخ شما بهتر است منفي باشد چراکه به اين ترتيب فرصت آموختن يک درس مهم زندگي به فرزندتان را از دست خواهيد داد. اگر بچه تان تکليف مدرسه اش را انجام نداده است، بهتر است روز بعد به مدرسه برود و پيامد اين کار را که نوعي بي انضباطي است، خودش تحمل کند. طبيعي است که والدين بخواهند بچه شان را از اشتباهي که مرتکب شده است، نجات دهند، اما براي آينده فرزند بهتر است که گاهي بگذاريد او شکست بخورد.
به اين ترتيب فرزندتان متوجه خواهد شد که رفتار نامناسبش چه پيامدهايي براي او خواهد داشت و احتمالا دوباره اين اشتباهات را مرتکب نخواهد شد. البته اگر مي بينيد فرزندتان از پيامدهاي منفي رفتارهايش درس نمي گيرد، بايد به او براي اصلاح رفتارهايش کمک کنيد.
از 13 سالگي و بالاتر
تا اين سن بايد پايه هاي تربيتي فرزندتان را پي ريزي کرده باشيد. در اين سن نوجوان تان مي داند که از او چه انتظاري داريد و وقتي از مجازات رفتار بد صحبت مي کنيد، منظورتان چيست. تلاش تان را براي رعايت نظم توسط نوجوان تان کم کنيد چراکه اهميت انضباط براي نوجوانان به اندازه کودکان کم سن تر مهم است.
همان طور که براي يک کودک 4 ساله، بايد زمان خواب را معين و آن را اعمال کرد، براي نوجوان تان نيز بايد حدودي را معين کنيد. براي نوجوان تان قواعدي را درباره تکاليف مدرسه، ديدار دوستان و ساعتي که بايد به خانه بازگردد تعيين کنيد و با او از پيش درباره آن ها صحبت کنيد تا مطمئن شويد که سوءتفاهمي وجود ندارد.
نوجوان تان ممکن است گاهي از اين قواعد شکايت کند، اما در عين حال درخواهد يافت که شما کنترل اوضاع را به دست داريد. هنگامي که نوجوان تان قاعده اي را زير پا مي گذارد، ممکن است بهترين مقابله محروم کردن نوجوان از امتيازات باشد، اما در عين حال بايد با او صحبت کنيد تا دريابيد چرا او اين قاعده را رعايت نکرده است.
توجه داشته باشيد که بايد تا حدي کنترل کارها را به نوجوان تان بسپاريد. با اين کار نه تنها درگير مبارزه با او نخواهيد شد، بلکه باعث خواهيد شد که نوجوان به تصميماتي که شما بايد بگيريد، احترام بگذارد.
براي مثال به نوجوان در سنين پايين تر مي توانيد اجازه دهيد درباره دکوراسيون اتاقش تصميم بگيرد. در نوجوانان و در سنين بالاتر مي توانيد حوزه استقلال فرزندتان را گسترده تر کنيد و براي مثال درباره زمان خوابيدن او انعطاف پذيرتر باشيد.
مخاطبان محترم گروه اجتماعی مشرق می توانند اخبار، مقالات و تصاویر اجتماعی خود را به آدرس shoma@mashreghnews.ir ارسال کنند تا در سریع ترین زمان ممکن به نام خودشان و به عنوان یکی از مطالب ویژه مشرق منتشر شود. در ضمن گروه اجتماعی مشرق در صدد است با پیگیری مشکلات ارسالی شما از طریق کارشناسان و مشاوران مجرب پاسخی برای ابهامات مخاطبان عزیز بیابد.
منبع: خراسان
اگر به تازگي پدر و مادر شده ايد يا سن فرزندتان به جواني نرسيده است و از بي نظمي هايش گلايه داريد، ادامه اين مطلب به شما کمک مي کند تا فرزندتان را منضبط تر بار آوريد. عليرضا عبدي، کارشناس و مشاور خانواده در گفت و گو با خراسان توصيه هايي براي منضبط کردن فرزندان بر حسب سن شان دارد که در ادامه مي خوانيد.
از ابتداي زندگي تا 2 سالگي
نوزادان و نوپايان به طور طبيعي کنجکاو هستند و انتظار منظم بودن از آن ها در اين سن، کمي آرمان گرايانه به نظر مي رسد. با اين حال، عاقلانه اين است که فقط چيزهاي خطرناکي که او را به استفاده کردن وسوسه مي کند، از جلوي چشم او دور کنيد و تلاش کنيد در اين زمينه الگوي خوبي براي او باشيد.
فراموش نکنيد که کودکان با تماشا کردن بزرگسالان به خصوص والدين شان، رفتارهاي درست را ياد مي گيرند. سعي کنيد که رفتار خودتان به سرمشقي براي کودک تبديل شود. منظم و مرتب بودن وسايل خودتان در خانه بسيار بيشتر از دستور دادن به کودک به جمع کردن اسباب بازي هايش، او را تشويق مي کند تا اسباب بازي هايش را در اتاق پخش نکند و به نظم اهميت بدهد.
از 3 تا 5 سالگي
هنگامي که کودک شما بزرگ تر مي شود و مي تواند ارتباط ميان رفتارهايش و پيامدهاي آن ها را درک کند، آموزش دادن قواعد خانه و تمرين منظم شدن را به او شروع کنيد. پيش از اين که کودک را براي انجام رفتارهاي اشتباه تنبيه کنيد، به او توضيح دهيد که از او چه انتظاري داريد.
اگر چه در برخي موارد براي والدين راحت تر است که رفتارهاي نامناسب گاه گاهي کودک را ناديده بگيرند، اما چنين برخوردي آموزش انضباط به کودک را مختل مي کند. در اين سن مي توانيد از روش تنها گذاشتن به عنوان يک روش تنبيهي استفاده کنيد؛ براي مثال به کودکي که اتاقش را به‌هم مي ريزد، بايد بگوييد رفتارش غيرقابل قبول است و او را به محلي مخصوص براي تنها گذاشتن ببريد. او را براي يک يا دو دقيقه به حال خود رها کنيد و توجه داشته باشيد که تنها گذاشتن کودک بيشتر از اين مدت بي اثر است.
نکته مهم اين است که از هر نوع تنبيه جسمي کودک در هر سني خودداري کنيد؛ به خصوص نوزادان و نوپايان نمي توانند رابطه اي ميان رفتارشان و تنبيه جسمي برقرار کنند. آن ها تنها درد تنبيه جسمي را احساس خواهند کرد.
حفظ تداوم و ثبات در آموزش انضباط به کودک بسيار مهم است و والدين بايد با اتفاق نظر تصميم بگيرند که چه قواعدي را در خانه به اجرا بگذارند. والدين در عين حال که براي کودک روشن مي کنند که چه رفتارهايي به تنبيه خواهد انجاميد، نبايد پاداش دادن را نيز فراموش کنند.
انضباط فقط با تنبيه کردن به دست نمي آيد بلکه تقدير از رفتار خوب کودک هم در ايجاد آن موثر است، براي مثال گفتن اين جمله به کودک «آفرين که اسباب بازي هايت را خودت جمع کردي» موثرتر از تنبيه کردن او خواهد بود.
از 6 تا 8 سالگي
تنها گذاشتن و تعيين کردن تنبيه هاي منطقي و غير جسمي براي مثال محروم کردن فرزند از يک وسيله مورد علاقه اش، براي اين گروه سني موثر است.
فرزندتان بايد باور داشته باشد که شما به حرفي که مي زنيد، عمل مي کنيد. البته مي توانيد گاهي به فرزندتان فرصت ديگري براي اصلاح رفتارش بدهيد يا تا حد معيني خطاهاي او را بپذيريد، اما در بيشتر موارد بايد به آن چه مي گوييد، عمل کنيد.
از 9 تا 12 سالگي
فرزندان در اين گروه سني را مي توان با واکنش دادن در برابر رفتارهاي شان، منضبط کرد. با بزرگ تر شدن فرزند و تقاضاي او براي مستقل تر شدن و مسئوليت پذيري، آموزش دادن به فرزند درباره پيامدهاي رفتارهايش روشي موثر و مناسب براي منضبط کردن او است؛ براي مثال اگر فرزند کلاس پنجمي شما، تکليف هاي مدرسه اش را پيش از خواب انجام نداده است، به نظر شما آيا بايد او را مجبور کرد تا بيدار بماند و تکاليفش را انجام دهد؟
پاسخ شما بهتر است منفي باشد چراکه به اين ترتيب فرصت آموختن يک درس مهم زندگي به فرزندتان را از دست خواهيد داد. اگر بچه تان تکليف مدرسه اش را انجام نداده است، بهتر است روز بعد به مدرسه برود و پيامد اين کار را که نوعي بي انضباطي است، خودش تحمل کند. طبيعي است که والدين بخواهند بچه شان را از اشتباهي که مرتکب شده است، نجات دهند، اما براي آينده فرزند بهتر است که گاهي بگذاريد او شکست بخورد.
به اين ترتيب فرزندتان متوجه خواهد شد که رفتار نامناسبش چه پيامدهايي براي او خواهد داشت و احتمالا دوباره اين اشتباهات را مرتکب نخواهد شد. البته اگر مي بينيد فرزندتان از پيامدهاي منفي رفتارهايش درس نمي گيرد، بايد به او براي اصلاح رفتارهايش کمک کنيد.
از 13 سالگي و بالاتر
تا اين سن بايد پايه هاي تربيتي فرزندتان را پي ريزي کرده باشيد. در اين سن نوجوان تان مي داند که از او چه انتظاري داريد و وقتي از مجازات رفتار بد صحبت مي کنيد، منظورتان چيست. تلاش تان را براي رعايت نظم توسط نوجوان تان کم کنيد چراکه اهميت انضباط براي نوجوانان به اندازه کودکان کم سن تر مهم است.
همان طور که براي يک کودک 4 ساله، بايد زمان خواب را معين و آن را اعمال کرد، براي نوجوان تان نيز بايد حدودي را معين کنيد. براي نوجوان تان قواعدي را درباره تکاليف مدرسه، ديدار دوستان و ساعتي که بايد به خانه بازگردد تعيين کنيد و با او از پيش درباره آن ها صحبت کنيد تا مطمئن شويد که سوءتفاهمي وجود ندارد.
نوجوان تان ممکن است گاهي از اين قواعد شکايت کند، اما در عين حال درخواهد يافت که شما کنترل اوضاع را به دست داريد. هنگامي که نوجوان تان قاعده اي را زير پا مي گذارد، ممکن است بهترين مقابله محروم کردن نوجوان از امتيازات باشد، اما در عين حال بايد با او صحبت کنيد تا دريابيد چرا او اين قاعده را رعايت نکرده است.
توجه داشته باشيد که بايد تا حدي کنترل کارها را به نوجوان تان بسپاريد. با اين کار نه تنها درگير مبارزه با او نخواهيد شد، بلکه باعث خواهيد شد که نوجوان به تصميماتي که شما بايد بگيريد، احترام بگذارد.
براي مثال به نوجوان در سنين پايين تر مي توانيد اجازه دهيد درباره دکوراسيون اتاقش تصميم بگيرد. در نوجوانان و در سنين بالاتر مي توانيد حوزه استقلال فرزندتان را گسترده تر کنيد و براي مثال درباره زمان خوابيدن او انعطاف پذيرتر باشيد.
مخاطبان محترم گروه اجتماعی مشرق می توانند اخبار، مقالات و تصاویر اجتماعی خود را به آدرس shoma@mashreghnews.ir ارسال کنند تا در سریع ترین زمان ممکن به نام خودشان و به عنوان یکی از مطالب ویژه مشرق منتشر شود. در ضمن گروه اجتماعی مشرق در صدد است با پیگیری مشکلات ارسالی شما از طریق کارشناسان و مشاوران مجرب پاسخی برای ابهامات مخاطبان عزیز بیابد.
منبع: خراسان
