به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، در يکي از مطالب گذشته خاطره اي را از خانم «مينا نظامي» منتشر کرديم . ايشان از پرستاراني بودند که در دوران هشت سال دفاع مقدس در بيمارستان ها به مجروحان جنگي کمک مي کردند. مطلبي را که خواهيد خواند خاطره ديگري است از خانم نظامي که مربوط به همان روزهاي جنگ است.
اين پرستار زمان جنگ تعريف مي کند: «افرادي رامي ديديم که جلوي چشمان مان شهيد مي شدند و با کساني رو به رو بوديم که معجزه آسا نجات پيدا مي کردند.
يک بار رزمنده اي را ديدم که تير مستقيم به قلبش خورده بود؛ درست در قسمتي که قلب وجود داشت. او در حالت کما بود. چنان به نظر مي رسيد که شهيد شده است.
نااميدانه به سراغ ديگر مجروحان رفتم و پس از تعيين اولويت ها و تقسيم شان، دوباره به سراغ او آمدم تا جا به جايش کنم. اما ناباورانه آثار حيات را ديدم. فرياد زدم که او هنوز زنده است. همه آمدند و گفتند که غير ممکن است، تير به قلبش خورده است. وقتي عکس سينه مجروح را گرفتند با تعجب ديديم که قلب اين شخص در طرف راست قفسه سينه قرار دارد و تقديرش چنين بود که زنده بماند. او سلامتي اش را به دست آورد و دوباره راهي جبهه شد.
